WILD

Join the group!

hoofdstuk 7

Vanessa en ik kijken elkaar aan ik zie in haar ogen dezelfde vragen: is ze wel te vertrouwen? we kennen haar pas net! wat zullen we zeggen? we willen haar niet kwetsen!

Uiteindelijk knikt Vanessa ja.

Ik denk er over na en ik knik ook.

Je zit bij de groep! zegt Vanessa

Nou ja moeilijk een groep te noemen van 3 mensen.. Zeg ik.

We lachen.

Dus is de schaar en de schroevendraaier het enige wapen dat je hebt? vroeg ik.

Ja helaas wel.. antwoord ze.

We heb- Hebben nog wel een vleesmes! maakt Vanessa mijn zin af.

Great!!!! Zegt Kimberly

Laten we gaan slapen het is al 4 uur.

Ik heb nog wel een luchtbed bij me! zegt Kimberly.

En we vallen in slaap.

De volgende ochtend staat er een bedankje klaar van Kimberly.

Ze heeft heerlijke broodjes gemaakt van wat ze nog over had in haar tas.

haar tas is niet heel groot maar er paste een mobiel, oplader, opvouw luchtbed en een paar wapens in.

Dus wat doen jullie na het ontbijt vroeg ze aan tafel. <Moeilijk te zeggen voor een grond + kleedje :'))>

Meestal gaan we jagen zeg ik.

Vorige keer ging dat niet zo goed.. zegt Vanessa.

Nee zeg dat wel antwoord ik.

Wat? vraagt Kimberly, Zombies?

Jupp zeggen we in koor.

Weetje ik vind zombies geen leuke naam laten we ze walkers noemen! zegt Kimberly na een tijdje.

Is goed! stemt Vanessa in.

Same zeg ik.

We kunnen ook naar het strand gaan om wat vis te vangen, zeg ik als we klaar zijn met eten.

Top idee zegt Kimberly.

Ik heb wel zin in vis zegt Vanessa.

Ik heb nog wel wat touw mee en een net, daarmee moet het lukken! zeg ik.

<op het strand>

<Vanessa staat wat verderop>

Wanneer heb je voor het laatst je ouders gezien? vraag ik.

Geen idee.. 8 weken geleden denk ik zegt Kimberly.

Maar ik ben er wel blij mee zegt ze.

Ik kijk op.

Waarom?

We hadden steeds ruzie antwoord ze.

Ik zie Kimberly voorover buigen en ik schrik want ik zie dat ze het mes pakt.

Ik wist dat ze niet te vertrouwen was is mijn laatste gedachte, maar dan hoor ik gegrom achter me en zie dat de walker dood op de grond ligt.

Bedankt.. mompel ik.

Vanessa is er ondertussen ook bij gaan staan.

We hebben we genoeg denk ik, en als er 1 is zijn er meer.

Ze lacht want dat is de zin die ik 5 dagen geleden had gezegd.

Kimberly kijkt rond en ik zie dat ze schrikt.

Vanessa en ik volgen haar blik.

Ik begin mijn zin met, wacht, What the h-