anorexia // larry stylinson dutch

27- te laat? (1/2)

Pov Harry
«ik zag Louis zijn ogen langzaam sluiten»

Het is één uur en dertig minuten later. De ambulance is er eindelijk. Ik heb heel die tijd met Louis in mijn armen zitten huilen. Hij reageerde op helemaal niks,nada,noppes.
Ik had een verband om zijn sneden gewikkeld maar zijn bloed bleef stromen en liep er simpelweg doorheen.

'Hallo is daar iemand?' Riep iemand van de ambulance. 'In de badkamer' riep ik terug met een schorre stem. Nog steeds was ik aan het huilen. Mijn kleine lieve Lou...

Een meneer neemde me mee naar een andere kamer terwijl er 4 mannen Louis op een bedje legde en in de ambulance legde. Ik was in paniek, ik moest bij Louis blijven. Louis moest en zal bij mij blijven, wat ik er ook voor moet doen. 'Meneer rustig ademen. Alles komt goed. Hij ademt nog wat een goed teken is. We gaan nu vertrekken naar het ziekenhuis. Wenst u mee te gaan of blijft u thuis?' Jah duh ik blijf thuis terwijl mijn vriendje aan het overleiden is! Wat denkt'ie in die domme kop jeesus.

'Ik ga mee' hij knikte en we liepen samen de ambulance in. Ik mocht naast Louis zitten. Op naar het ziekenhuis waar mijn moeder ligt.

Ik legde mijn hoofd op Louis' borstkas, iets wat ik altijd doe als ik verdrietig ben. Ik schiet weer recht. Waar is zijn bonkend hartje naartoe?! Ik klop op het raampje die mij en de ambulanciers scheid. Meteen stoppen ze de auto langs de kant en komen ze naar mij toe.

'Hij..zijn..hart..werken..niet' ik stotter wat uit wat ze blijkbaar verstaan.

De meneer die daarnet bij mij was gebleven doet weer hetzelfde. Hij neemt me mee uit de ambulance naar buiten. Ik laat me daar op de stoep vallen.
'Harry?!' Hoor ik iemand roepen met een Iers accent. Ik zeg niks en kijk op. Ja hoor daar staat niall. Ik ren naar hem toe en barst in tranen uit. 'Hey Hazz rustig ademen ja? Vertel; wat is er gebeurt?' Ik knikte en legde alles uit. Niall liet soms ook een traan vallen. 'Maar waarom zeiden jullie niet dat jullie samen waren?' Vroeg Niall na een dodelijke stilte, de ambulancier had ons even alleen gelaten. 'Hij was er nog niet klaar voor met dat gedoe van Zayn,Luke en Calum. Wat ik ook begrijp' Antwoord ik. Ik was gestopt met wenen maar die waren er vlug weer toen ik nadacht. 'Het is allemaal mijn schuld verdorie! Als ik met hem naar die winkel was geweest hadden die klootzakken niks met hem gedaan!' Ondertussen stond ik al recht en had ik mijn vuisten tot ballen gevormd. 'Harry rustig dat weet je niet en het is niet jouw schuld. Echt niet.' Ik knikte en ging weer zitten.

Na een halfuur waren ze nog steeds met Louis bezig maar ik had nog op één vraag geen antwoord. 'Niall?' 'Hmmmm' kreeg ik terug als antwoord. 'Waarom ben jij hier?' Vroeg ik kijkend naar de grond. 'Ik was je moeder gaan bezoeken en ik moest nog boodschappen doen dus dat ging ik daar verderop halen' ik knikte. Ik had het wel al aan de jongens verteld over mijn moeder dus het is fijn dat ze soms langsgaan. 'Was ze al beter?' 'Ja hoor, ze zag er beter uit en ze zei dat ze er over twee dagen terug naar huis kan gaan.' Ik knikte. Wat is mijn leven toch ook een hel.
De twee belangrijkste mensen uit men leven liggen in het ziekenhuis...

Awwww arme hazzz...
@ boek.. bedankt voor het stemme :)) love ya

Sorry voor twee dagen geen update..had no time

Daarom ga ik vandaag 3 hoofdstukken proberen te plaatsen.