Here's my firts one shot story =))
Enjoy!
--------------------------------------------------------
Hello! Ako nga pala si Michelle. 4th year highschool student. Two week passed ng nagbreak kami ng boyfriend ko. Pero bakit ganon ang hirap mag move on?
"Huhuhu! Hindi ko akalain na makikipag break siya sa akin." sabi ko sa sarili ko at tuluyan pa ring tumutulo ang luha ko. Andito kasi ako sa sulok ng Library malapit sa binatana pinagmamasdan ko parin ang EX ko na si Xander.
Sobrang gwapo talaga niya. Naaalala ko yung time na ang saya saya ko tuwing nakikita ko siya at yung pakiramdam na ang saya saya ko kapag kasama ko siya pero dati yun nung BOYFRIEND ko pa siya.
Pero ngayon lungkot ang nangingibabaw sa akin. dahil si Xander din ang First Love/Boyfriend ko. Hindi ko malaman kung ano ang gagawin ko ngayong wala na siya. Pero kailangan ko ng mag move on.
Pinikit ko na ang aking mga mata. Ayoko ng umiyak. Nakakahiya ginagawa ko dahil iniiyakan ko ang isang WALANG KWENTANG LALAKI.
Mukha na akong emo pero ano magagawa ko? Nakipag break siya sa akin dahil lang sa may mahal na siyang ibang babae. Sinusubukan kong pigilan ang luha ko pero hindi ko kayang pigilan. Napaupo nalang ako at tinakpan ko ang mukha ko ng dalawang kamay ko at nag iiyak.
May narinig akong salita "Weak, weak , weak" siguro guni-guni ko nalang 'to. Hindi maiiwasan, broken hearted ako eh.
"Weak" this time isang musculine voice ang narinig ko at parang hindi ko nalang guni-guni.
Tinaas ko ang ulo ko para tingnan kung sino ang nagsalita. Nakita ko ang classmate ko na si Darwin.
"A-ahm kanina ka pa ba diyan? Nakakahiya nakita mo akong umiiyak" sabay punas ng luha ko. "Favor lang huwag mong sasabihin sa iba na nakita mo ako dito" sabi ko sa kanya.
"Yes tough girl" psh nang-aasar pa 'tong isang 'to! Umupo siya sa tabi ko.
Nakita ko yung dala niyang libro. Ang title ay 'Chocolate in 101 ways' . Di ko maintindihan kung bakit 'tong lalaki na'to eh nagbabasa ng chocolate recipe book. Nakatingin lang ako sa kanya tapos may kinuha siya sa bag niya. Tapos pinakita niya sa akin yung kinuha niya .
"Chocolate?" Tumango lang siya. "Pero para saan yan?" Oo alam ko para kainin ko pero bakit niya binibigay 'to sa akin?
Nag smirked siya. "Natural para kainin" Natawa ako sa sarili ko. Ovious naman talaga na para kainin ko . Pero bakit parang namumula ako? Nakakahiya.
Binigyan niya ako ng sweet smile. "Matamis ang chocolate diba?" tumango lang ako. Pinipilit kong gumalaw ng normal pero kinikilig talaga ako eh.
“The sweetness of the chocolate will help you lessen the bitterness of your recent break up.” paliwanang niya.Pero bakit? O.o
"Pero paano mo nalam--" hindi ko naituloy ang sinabi ko dahil siya na mismo ang nagtuloy.
"Paano ko nalaman na kagagaling mo lang sa break up?" napatango nalang ako. "Narinig ko yung pag-uusap niyo. Sorry hindi naman sa nakiki alam ko pero hindi ko mapigilan. Parang talunan sobrang nakakatawa" Ano? Hindi pa rin mag-process yung mga sinabi niya.
"SO ibig mong sabihin nakakatawa ang break up namin?" nang iinsulto ata to ah?
"Hindi! Hindi yun ang ibig kong sabihin, Si edward ang gusto kong pagtawanan hindi ang break up niyo" pagkaklaro niya. Natulala lang ako sa kanya. "Kasi alam mo ang tanga niya para pakawalan ang isang maganda at matalino na katulad mo" A-ano daw? Nakaka flattered naman yung sinabi niya.
Ngumiti nalang ako sa kanya. "Geez. Thanks"
Natingin ako sa Chocolate na binigay niya sa akin. Binalatan ko saka kinain ko yung isang bar. Ang sarap sarap naman ng chocolate na 'to.
Natingin ako sa kanya. "Super sarap naman nitong chocolate na'to" sabi ko.
"Well masasabi ko lang. Ang talino ko diba?" hindi ko na napigilang ngumiti. Ngayon nalang ako ngumiti ng ganito simula ng mag break kami ni Xander.
"Yeah" then i smiled.
“Chocolates are sweet. It has endorphins also known as happy hormones. See? You are already feeling better. I like to give myself a tap on the back.” And napangiti na naman ako sa sinabi niya.
Matalino siya. I already knew that since we were classmates and he always talks sense whenever he recites in class. Today, I realized he is kind as well and I now see him as an angel saving me from my dungeon of emptiness.
"Salamat dito sa chocolate. Napagaan mo ng husto ang nararamdaman ko."
"Your always welcome" Then ngumiti siya tumayo at umalis .
Nang nakaalis siya. Nakita ko naiwan niya yung cookbook may nakasulat doon.
"Sana nagustuhan mo yang chocolate na yan. Ginawa ko yan para sa taong MATAGAL KO NANG GUSTO ! Kung pwede lang sana maging chocolate ako na pwedeng magpaalis ng kalungkutang nararamdaman mo ngayon"
Napangiti nalang ako. He was not failed.
This might be the start of a beautiful friendship or a blossoming love, perhaps?
THE END.
___________________________________________________________________
