THE FUNERAL
Written by Milfeul Hancock
Isa lamang siya sa libo libong kabataan sa Pilipinas na may pangarap at ambisyon sa buhay. Si Michiko ay isang ulirang anak, estudyante at kaibgan sa lahat ng nakakakilala sa kanya. Mataas ang expectation at napupuno ng pagmamahal ang dise syete anyos na dalaga na may natural na talino at angking ganda. Ngunit isang malamig na aksidente ang magpapabago ng buhay niya, isang sitwasyon na di inaasahan ng lahat.
‘’Time of death 10:26 pm.’’ Wika ng doctor matapos ang ilang minutong pag rerevive sa katawan ng dalagang na aksidente dahil sa isang matinding car crash. Nang marinig ito ng mga magulang at kaibgan ng biktima ay umugong ang pagtangis ng lahat ng nandun upang bantyan siya. Isa isang nilapitan ang katawan ng dalaga sabay halik at yapos sa yumaong dalaga.
‘’Sir kukunin na po namin ang bangkay.’’ Wika ng dalawang lalaking naka antabay upang kunin ang katawan ng dalaga para dalhin sa morge at ihanda sa paglalamayan nito sa kanya.
‘’Pwede ko bang mayakap muna ang anak ko bago mo kunin at I embalsamo.’’ Wika ng ina ni Michiko na isa sa mga lubos na nasaktan sa pagkawala ng kaisa isa niyang anak na babae. Niyakap niya ang dalaga ng mahigpit at hinalikan ng mabuti sa kanyang mga pisngi. Bago pa niya ito binitawan ay inihabilin nito sa mga lalake na pagandahing mabuti ang anak bago ito ipakita sa lamay na kanilang pagdadalhan.
‘’Wag po kayong mag aalala kami na po bahala sa kanya, pakihatid nalang po ng dmit na gagamitin niya sa lamay.’’ Wika ng lalake sabay takip sa mukha ng dalaga ng puting kumot at agad umalis upang isakay sa ambulansya.
Sa loob ng ambulansya ay pinagmasdan ng isang lalake ang katawan ng dalagang si Michiko. Nang makarating sa punenarya ay dali dali niyang binaba ito at inilipat sa kwarto ng pan eembalsmuhan ng mga bangkay. Nag representa na siya na ang bahalang mag ayos at mag embalso sa bangkay. Nang makasigurong wala ng tao ay dali dali niyang tinanggal ang kumot at agad lumantad sa kanya ang walang buhay ng katawan ni Michiko.
‘’Napakaganda mo para maging isang bangkay, ako muna ang paligayahin mo bago kita iembalsamo.’’ Wika ng lalake na agad hinuburan ang katawan ng dalaga. Lumantad sa kanya ang sariwa at maputing katawan ni Michiko na wala pang lalake ang nagawang pansamantalahan ito. Agad niyang pinagpala ang mga kamay sa katawan ni Michiko at nagawang pansamantalahan ang walang kalaban laban na katawan nito.
‘’Ayos mainit at parang buhay ka pa Michiko ang swerte ko naman at ako ang nakauna sayo. Babalikan kita mamaya kakain muna ako at matutulog baka maka round 2 pa tayo ang sarap mo.’’ Wika ng lalake ng matapos nitong gahasain ang katawan ng dalaga.
Lumabas ang lalaking embalsamador habang maiiwan si Michiko kasama ang iilang bangkay na tahimik na kakahiga sa kwartong iyon. Maya maya pa maririnig ang ilang pintig sa pulso ng dalaga at ng di naglaon ay bigla itong nagmulat ng mga mata.
‘’Aray! Ouch! Asan ako? Ah ang skit ng katawan ko!’’ wika ni Michiko na unti unting bumabangon at agad napansin ng kahubaran ng katawan nito. Ganun na lamang ang kilabot niya ng mapansin ang madilim na kapaligiran na sumambulat sa kanya. Tangin ang ilaw lamang na nakatapat sa kanya ang nagsisilbing liwanag ng kanyang mga mata. Dahan dahan siyang tumayo at agad napansin na basa ang kanyang ibaba at may likidong malagkit siyang nakakapa. Binalewala niya ito at agad nagmasid sa paligid na kanyang kinasadlakan.
‘’Punenarya ba ito? Bakt ako nandito? Di pa ako patay!’’ wika ni Michiko ng biglang masagi ang isang kama na may nakahigang matandang babae na walang buhay at nakadilat pa ang mga mata.
‘’Mama!’’ sigaw ni Michiko ng Makita ang bangkay na natabig niya. Inikot niya ang kanyang paningin at isa isang nakita ang mga bangkay na nakahiga at nakapalibot sa kanya. May sanggol na buka pa ang katawan, senyales na di natapos na pagkuha ng kanyang mga lamang loob. Lalaking puno ng tadtad sa dibdib, babaeng sunog ang mukha at isang batang babae na mukhang namatay sa skit at para lang natutulog na nakapikit sa isang gilid. May napansin din siyang anino ng isang babae na nakatayo sa isang sulok na tila ba itoy umiiyak. Hindi na niya pinansin ang babae at dali dali hinanap ang pinto png mapansin itoy nakakando sa labas.
