Gulat at gimbal ang makikita sa mukha ni Igme ng mapatingin ito sa bangkay ni Sakura. Hindi siya makapaniwala na ang dalagang napatay niya ng buhay sa pag eembalsamo ay naroroon muli at pinagtatangis ng kanyang ina.
‘’Kuya Igme lapitan mo na ung ale baka sa iba pang punenarya lumapit.’’ Wika ng kasama nitong assistant.
‘’Oo sige.’’ Nagagaralgal na boses ni Igme sabay lapit sa ama ng namatay na dalaga.
‘’Sir kami na lang po ang kukuha sa bangkay ng anak nio. Bagong bukas lang po kmi at masisigurado po naming na maayos ang magiging lamay ng anak po ninyo.’’ Magalang na wika ni Igme sabay bgay sa calling card ng kumpanya ni Lucio na kanyang bagong pinagtratrabuhan. Wala sa sarili na sumang ayon ang ama ni Sakura kaya naman di na nila pinaghintay pa na maagaw ng iba ang bago nilang customer at agad nilapitan ang ina ng dalaga upang ipaalam na kanila ng kukunin ang anak niya.
‘’Teka wag niyo muna siyang kunin skn please, d pa siya patay ramdam ko na buhay pa ang Sakura ko.’’ Wika ni Martha habang nilalayo ng asawa nito sa dalaga na binabalutan na ng kumot sa mukha. Napatingin si Martha sa embalsamador at agad nitong napansin at nakilala ang lalake.
‘’Hindi ba ikaw rin ung lalaking kumuha sa anak ko na si Michiko walong taon na ang nakalipas.’’ Wika ni Martha na ikinagulat ni Igme na agad pinawisan dahil naalala siya ng ina ng dalagang napatay niya.
‘’Oho ako at ung kasama ko na si Lucio ung nag embalsamo at nag ayos sa mga labi ng anak niyo. Nakikiramay kmi misis ang saklap ng panahon n gating pagkikita hayaan niyo po at d po nmn kayo bibiguin sa pag aayos ng bangkay ng anak niyong dalaga.’’ Wika ni Igme na agad nagpaalam upang mailabas ang bangkay ni Sakura at makaiwas pa sa mga tanong ng kanyang ina.
Tiningnan nito na papaalis ang bangkay ng dalaga ng mapadako ang kanyang tingin sa pinto kung saan makikita nya si Sakura na nakaturo sa direksyon kung saan lumabas ang katawan nito kasama ang embalsamador na si Lucio. Naguguluhan at litong lito sa mga pangyayari ay sinundan ni Martha ang papaalis na katawan ng anak na dalaga hanggang sa madatnan niya itong sinasakay na sasakyan. Muli nakita niya ang kaluluwa ni Sakura na malungkot na nakatingin sa katawan niya katabi ang mapaghiganteng kaluluwa ni Michiko na nakangiti na masama sa katabing si Sakura.
‘’Michiko!’’ wika ni Martha habang pinapanood ang papaalis na sasakyan dala dala ang katawan at kaluluwa ng mga anak niya.
Kabado na nagmaneho si Igme habang palinga linga sa likurang bahagi ng sasakyan kung saan naroroon ang katawan ni Sakura. Iba ang pakiramdam ng lalake ng mga oras na iyon at kahit takot ay nagawa nitong mairaos ang byahe pabalik sa pinagtratrabuhang punenarya.
‘’Hay salamat at meron na tayong costumer, sige ilagay niyo nay an sa loob.’’ Utos nito sa mga trabahador ng biglang mapansin ang pamumutla ng kaibgang si Igme.
‘’Oh napano ka pre, para kang nakakita ng multo.’’ Wika ni Lucio sa ksamahang embalsamador.
‘’Pre tingnan mo ung dalagang costumer ntin, kamukhang kamukha nung dalagang napatay ntn ng buhay sa pag eembalsamo ilang taon na ang lumipas. Saka pre ito ung kapatid nung dalagang iyon na ang ngalan ay Michiko. Sa tingin mo ba co incidence na ang customer ntin ngaun eh ate nung napatay ntin noon?’’ tanong ni Igme sabay lantad sa mukha ni Sakura na ikinagulat ni Lucio. Tama ang kaibgan ni Igme magkahawig nga sila ni Michiko ang dalagang hinalay at napatay nito walong taon na ang nakalipas.
‘’Haha ikaw talaga pre anong ibig mong sabihin na si Michiko tong batang to. Saka di naman sila magkamukha eh, eto medyo matambok ung si Michiko medyo payat. Nagkataon lang na napunta stin tong kapatid niya, kung baga kapalaran na ata ng pamilya nila na tayo ang mag embalsamo sa mga bangkay nila hahaha.’’ Malakas na tawa ni Lucio sabay taklob sa mukha ni Sakura at senyas sa alalay na ipasok ang katawan nito.
‘’Pero pare nakita ko kanina na mukha ni Michiko hindi niang Sakura ang aking nakita.’’ Wika ni Igme na agad tinapik sa balikat at akbay ni Lucio.
‘’Pagod lang yan pre, oh eto isan daan magmerienda ka muna at ako ng bahalang mag embalsamo sa katawan niang Sakura. Isama mo na rin si Totoy di pa ata nakapag hapunan ang bata.’’ Wika ni Lucio sabay bgay ng pera sa kaibgan at sutsot sa alalay na teenager para samahan sa pagkain ang kaibgan. Nang makaalis ang dalawa isang matalim na titig ang makikita sa mga mata ni Lucio. Sinabihan nito ang guard na nagbabantay na walang magpapasok sa loob ng wala ang kanyang permiso. Agad nito tinungo ang loob ng kwarto kung saan ineembalsamo ang mga bangkay at agad nilock ang pinto sabay kuha sa tabong kumot sa bangkay ng dalagang si Sakura.
‘’Kung di ka rin naman sineswerte, si Michiko noong una ngaun naman ikaw Sakura.’’ Wika ni Lucio sabay hawak sa maseselang bahagi ng katawan ni Sakura. Dali dali itong naghubad ng pantaloon at agad niromansa ang walang buhay na katawan ng dalaga na di mapapansin na nagsibangunan ang mga bangkay na nakahiga sa tabi nila.
Samantala sa bahay maiiwan na mag isa si Martha matapos ihatid ng asawa nito mula sa ospital. Nagpaalam ang asawa nito upang maasikaso ang simbahan na pagdarausan ng lamay ni Sakura. Sa pag iisa ni Martha ramdam nito ang pangungulila dahil sa pagkawala ni Sakura. Pinagmasdan niya ang mga lugar na dati nitong tinatambyan pag nasa bahay ng biglang may kumalabog sa taas kung saan naroroon ang kwarto ng dalaga. Dahan dahan siyang umakyat ng hagdanan at sa bawat hakbang ay maririnig nito ang pagiyak at pag ungol ng isang babae sa taas papunta sa kwarto ni Sakura.
‘’Sinong nandyan?’’ wika ni Martha habang lumalangitngit ang mga tunog ng paa nito sa sahig patungo sa kwarto kung saan niya narinig ang mga pag iyak at ungol.
Kreeeek……tunog ng pinto na dahan dahan nitong binubuksan habang sinisilip ang loob ng kwarto. Madilim…..at malansa ang loob nito hindi nya Makita kung sino ang umiiyak at umuungol sa loob ng biglang may kamay na humatak sa kanya paloob at biglang umilaw ang lampara sa lamesa ng dalaga kung saan makikita ang mga drawing nito nung nabubuhay pa. Nilapitan ni Martha ang mga ginuhit na larawan at gaya ng dati nitong nakita, itoy mga larawan ng dalagang nakahubad habang pinalilibutan ng dalawang lalake at ngaun nmn ay may isang babae na duguan na nakatayo sa may ulunan.
‘’Huhuhu…..tulungan niyo ako.’’ Mga iyak at ungol na pumukaw sa atensyon ni Martha sa isang dako ng kama kung saan may taong nakatalukbong sa kumot. Takot, pinagpapawisan at sobra ang kaba ay unti unti niyang tinatanggal ang kumot na nakabalot sa taong nasa loob nito ng biglang itong mawala.
‘’Mama!’’ tinig ni Sakura na biglang sumulpot sa likod ng kanyang ina sabay hawak sa ulo nito upang ipakita ang nangyari sa anak na si Michiko na dahilan ng muling pagbabalik nito. Kitang kita ni Martha ang mga ala ala ni Michiko nung itoy nasa kamay ng mga embalsamador na siyang dahilan ng pagkamaty nito. Ang pag gahasa ni Lucio, ang pagiisa niya sa kwarto na puno ng patay, ang pahingi ng saklolo at ang pagkuha ng kanyang mga lamang loob habang siyay buhay. Sindak ang makikita sa mukha ni Martha ng Makita ang paghihirap na sinapit ng anak niya.
‘’Galit si Ate sa ating lahat dahil walang nakarinig sa kanyang mga tulong nung kailangan niya tayo. Hindi siya matatahimik hanggat di siya nakakapag higanti Mama, at ang tanging paraan para maisakatuparan niyo ay sa pamamagitan ng pag gamit ng isang katawan ng tao at un ay ang katawan ko. ‘’ wika ng lumuluhang si Sakura habang nanatiling shock ang ina nitong si Martha.
‘’Anong gagawin ko? Pano ko kayo maililigtas ni Michiko, Sakura sabihin mo skn anong gagawin ko?’’ wika ni Martha ng biglang mawala sa harap niya ang dalaga. Lugmong napaupo si Martha habang iniisip kung bakit ganito ang sinapit ng kanyang pamilya. Isang tinig ang maririnig na umaalingawngaw sa kwarto na nagbgay ng lakas ng loob para puntahan nito ang anak na si Michiko.
‘’Iligtas mo kmi Mama, buhay pa ako! Buhay pa si ate Michiko! Dalian mo Mama, dalian mo!’’ tinig ni Sakura na naglalaho na siyang magbbgay ng lakas ng loob kay Martha na tumayo at agad puntahan ang punenarya.
‘’Ah! Sarap mo! Maiinit init ka pa!’’ wika ni Lucio habang patuloy ang panggagahasa sa walang laban na katawan ni Sakura. Hindi nito namalayan na isa isa siyang pinapanood ng mga bangkay na nanonood sa ginagawa niyang kahayupan. Nasa kalagitnaan na siya ng kanyng pagpaparaos ng mapatingin ito sa mukha ng dalaga.
‘’Msarap ba Lucio?’’ wika ni Michiko na biglang dumilat na ikinagulat ng embalsamador na si Lucio.
Itutuloy……….
