TIME

1: BEFORE AND AFTER

Jeonghan pov

"Sshh Stop crying kwan, Hindi na sya babalik kahit umiyak ka pa ng dugo"

Wonwoo said habang hinahagod ang likod Ni Kwan, ang harsh talaga ng emo boi na 'to kahit kailan.

"M-ME IS KNOWING IT"

"Haays Kalimutan Mo nalang kasi ang noo na yun"

Wika Ko at binigyan ng tubig Si Kwan, medyo tumigil na naman sya Sa pag iyak at tanging hikbi nalang nya ang maririnig namin sa buong kwarto.

"Jeonghan-hyung It's already 10:00 pm umuwi ka na at baka mabugbog ka na naman ng asawa mo"

Paalala sakin ni Jihoon tumango naman ako at isinuot na ang jacket ko tsaka nag-sapatos.

"Pano ba yan kwan aalis na ako"

Tumango si kwan at binigyan ako ng ngiting nag-aalala, napabuntonghininga nalang ako pagkalabas ko ng bahay ni kwan.

Kung si kwan ang umiiyak ngayon maya-maya ay ako na naman ang iiyak sa bahay, panigurado.

Pumara ako ng Taxi at tumakbo agad ako papunta sa loob ng bahay napahinga naman ako ng maluwag, Good thing that he's still not here kung hindi baka mas makulay pa ang mga mata ko bukas kaysa sa hinog na Abocado.

Pumunta ako sa kusina at nagluto na ng kahit ano para sa midnight snack mamaya dahil alam ko namang maghahanap na naman yun ng pagkain.

I heard the door opened and I know na sya na ang pumasok pero may kasama sya as usual may babae na naman syang kasama sumilip ako para tingnan sila at sakto namang lumingon sya sakin.

"Babe who is he?"

"He? A maid"

He answered and I admit it nasaktan ako dahil sa naging sagot nya nag-e-expect kasi ako na kahit 'A friend' man lang ang magiging sagot nya pero wala eh.

"Hey! Give something to eat"

Tumango naman ako at umakyat na sila papunta sa kwarto habang naghahalikan, tangina! Napapamental curse nalang talaga ako dahil sa current situation ko.

"Hindi naman kasi kami ganito dati eh bakit kasi biglang nagbago? Ano ba ang nagawa kong mali? Simula lang nung ipinagupit ko yung buhok ko nagbago na sya, pumangit ba ako?"

Nag-fucis nalang ako sa pagluluto ko kahit medyo lumalabo na yung paningin ko dahil sa mga luhang lumalabas sa mata ko, Ano ba wag ka ngang umiyak Jeonghan nagmumukha kang mahina eh.

Pinunasan ko ang mga luha ko pero ang kulit eh tumutulo parin, nyeta! Narinig kong nag-vibrate ang cellphone ko kaya sinagot ko ito ng hindi tinitingnan ang caller's I.d

"Hello"

"Hey! Jeonghan... It's me your mother, how's life?"

Nang-aasar ba sya? Alam nya naman siguro ang sitwasyon ko ngayon.

"Okay naman, mas okay na kaysa sa buhay mo"

"Oh really? I thought you were sufferring right now?"

"Sufferring eh? Rather than saying that I am sufferring I refer calling it 'hurting'..... Btw I want to you ask something"

"Sure my baby, what is it? Is it about cancelling the contract that you've made 2 yeara ago? Are you regretting it now?"

"Not really but.... I-I want him to be happy so I want to s-set him free"

"Hahahhaha Are you serious Jeonghan? Baka naman epekto lang yan sa pagkakabagok mo sa cabinet?"

"N-No.....I'm serious right now mom, I want to cancel it.."

I heard her breathe heavily on the phone.

"Okay, I'll give you some chance to think about it, baka pagkaraan ng ilang taon magbago na ulit sya at bumalik na sa Dati ang relasyon nyo... 1 year ang ibibigay ko para makapag-isip isip ka pa"

"Thanks mom"

"Welcome son"

"Daughter ako"

"Hahaha I see"

I ended the call and went upstair with a smile on my face, why am i happy on the thought of setting him free? Maybe it's because I love him so much that even though I'm not the reason of his smile anymore i will still be happy for him.

"You look happy"

He said when he opened the door, he was half naked i was daydreaming ahout his body when The girl he bought home walk towards us with just wearing the bed sheet as her clothes,The fuck it hurts... Down there.

"Thanks for the food"

Wika ng babae at nginitian ako, ngumit ako pabalik at tumalikod na guess i'm not staying at home tonight.

I grabbed my coat and went outside the house, bakit ang lamig yata? Tumingin ako sa langit at nakita kong may mga puting bagay na nalalaglag dito, snow? Winter na pala, nakakatawa lang malamig na nga sya pa pati yung panahon mukhang balak yata akong patayin ng mundo sa lamig.