Bir Yapbar hikayesi :)

Aşkın büyüsü :)

ARKADAŞLAR YANLIŞLIKLA BU BÖLÜM SİLİNDİĞİ İÇİN YENİDEN YAZMAM GEREKTİ.NE KADAR BENZEDİ BİLMİYORUM AMA TAM OLARAK AYNISI OLMADIĞINDAN EMİNİM.BÖYLE OLDUĞU İÇİN ÇOK ÜZGÜNÜM.ANLAYIŞLA KARŞILAYACAĞINIZI BİLİYORUM.UMARIM BEĞENİRSİNİZ.ŞİMDİDEN ÇOK TEŞEKKÜRLER,SEVGİLER..

Kendimi geriye çektim.O an içimde sanki birşey kırıldı.Barış biraz telaşlı bir sesle "Şey ya..Ceren işte" telefonu açtı."Efendim Ceren?Yok evdeyim." birkaç saniye söylediklerini dinledi "Yok ya siz gidin ben hiç havamda değilim." ben gözlerimi kocaman açmış yarı şok yarı üzgün halimle ona bakıyordum."Tamam canım yarın olmadı öbürgün okulda konuşuruz.Hadi iyi eğlenceler" kaşlarım kalktı.Kendi kendime "Canımmı?Canım ne lan?Canın çıksın emi" derken Barışın konuşmayı bitirdiğini farkettim.Ayağa kalktık.Hala hiçbirşey sormamıştım.Ama daha fazla dayanamadım."Kimdi?" yarım yamalak "Öyle önemli değil ya sınıftan bi arkadaş" kahvesini almaya gitti.Kanepeye oturdu."Şey..Sen öyle herkes Canım falan mı dersin?" umursamaz bir tavırla "Kafama göre değişir" Bana sanki kal gelmişti yerimden kıpırdayamıyordum.Gözlerimi kapadım ve kafamı salladım."Ee orda öyle duracakmısın?" ayaklarını masaya uzattı.Yanına gittim."Barış..Iııııı birşey sorucam.Sınıftan hangi arkadaştı o?Ben sizin sınıftaki herkesi tanıyorum." yan yan gülümseyerek bana baktı "Şu taktığın sarışın vardıya..Sevgilim olan" boğuk bir sesle "Barış" ayaklarını aşağı saldı ve bana doğru eğildi "Söyle Amazon kızı" gülümsedi "O kıza karşı birşeyler hissetmiyorsun değilmi?" kafamı sola doğru çevirdim " Ya da boş ver.Kendi hayatın.Bana hesapmi vereceksin?" gözlerim doldu.Kalıp yanıma geldi.Oturdu.Çenemden tutup yüzümü kendine doğru çevirdi.Yüzüne bakmadım.Çünki eğer bakarsam kendimi tutamayıp ağlacağımı biliyordum.Kısık bir sesle "Madem beni istemiyorsun o halde neden böyle yapıyorsun?Neden geldin?Neden benim içim endişelendin?Neden Ceren'i bu kadar çok ciddiye alıyorsun?Neden öyle sımsıkı sarıldın Yaprak?Neden..Neden...Neden?!Söyle.Artık gerçekten aklımı kaçıracağım." Ağlamaya başladım.Herşeyden o kadar çok yorulmuştum ki bir de Barışın söylediklerini taşıyacak gücüm kalmamıştı."Gel buraya gel" beni kollarınım arasına aldı.Çenesini kafama yaslamıştı.Saçlarımı okşuyordu ve belki de dünyada bu kadar güçlü 2 ci bir sakinleştirici yoktu."Ben aslında öyle demek istememiştim Barış.Bir anlık sinirdi.Seni çok kısa zamandır tanıyorum doğru.Hatta tam olarak tanımıyorum bile.Zaman zaman beni çok gıcık ediyorsun.Ne yalan söyliyim bi ara seni öldürüp okulun arka bahçesine gömmeyi falan düşünmüşlüğüm de var.Ama" istemsizce daha çok ağlamaya başladım "Ama sen şimdi gidiyorum diyorsun." ona daha sıkı sarıldım "Herşey yeni başlamışken gidiyorsun.Yarım bırakıp gidiyorsun Barış" kafamı göğsünden çektim ve yüzüne baktım "Şaka yapıyorsun değilmi?Gitmeyeceksin.Gitmezsin değilmi?Ha Barış?Gitmezsin.." gözyaşlarımı silmeye başladı.O güzel gülümsemesini dudaklarına konduradak "Bir insan ağlarken de mi güzel olur be kızım?" gülümsedim "Gitmeyeceksin değilmi?" "Eee madem bu kadar ısrar ediyorsun kalalım madem" boynuna atladım.O an benden mutlusunu bulabilene aşk olsun.Resmen uçuyordum."Okula geleceksin değilmi?" "Ulan bu kadar işe yarıyacağını bilsem en baştan böyle triplere girerdim" geri çekilerek "Hemen de şımar.Sırık işte ne bekliyordun ki Yaprak.Klassik Sırık!" arkasına yaslandı ve sanki ona bu güne kadar çektirdiklerimin intikamını almışcasına kahkaha atmaya başladı."Bi dakika lan.Ben sana çok yüz verdim galiba." ayağa kalktım "Bu gün olanları hemen unutuyorsun.Bana bak eğer birine birşey söylersen..Bu olanları birinden duyarsam varya o zaman bitersin işte.Allah yarattı demem enine boyuna yırtarım seni!" " Haaaaah ben de diyordum nerde kaldı.Hoşgeldin Yakup abi.Geç kaldın?Özlemiştim ya nerelerdeydin?Geç ya geç otur ayakta kalma "SIRIKKKK!" diye bağırdım.O sinir bozucu kahkahasına devam etmeye başladı.Aldırmamaya çalıştım.Salona göz gezdirdim.Sonra çantamı Koridora bıraktığımı hatırladım.Salondan çıktım.Barış da arkamdan geldi.Duvara yaslandı ve ne yaptığımı anlamaya çalıştı."Pişmanlığın ne kısa sürüyor Amazon kızı?" çantamı sırtıma taktım "Sırık.Zorlama istersen ha?O güzel kafanı kırdıtma bana.Ben şimdi gidiyorum yarın okulda görüşürüz." kaşlarımı kaldırdım ve bilinmezlik içinde "Görüşürüz değil mi?" gülümsedi "Biz daha senle çok görüşücez Amazon.Çok görüşücez"  dudaklarımı sıktım " Tamam görüşürüz.Bye bye " dışarı çıktım.Kapıyı kapatmadan önce "Dikkatli ol" demeyi ihmal etmedi.Söylene söylene merdivenlerden inmeye başladım.Apartmandan çıktım."Dünya üzerinde en ayarsız insan ödülüne layık görüldün Yaprak Ayvaz.Napıyon kızım?Bir insan bu kadar çift kişilikli olurmu?Hoş o çift kişilik de Barışla beraber geldi de neyse.Lan çocuğun kemiklerini kıracak gibi sarılıp sonrasında kafanı kırarım ne demek?İyice sapıttın kızım.Bu sarı sığır devrelerini yaktı senin." yanımdan geçenlerin bana deliymişim gibi baktığını farkettiğimde konuşmayı kestim.Yoldan bir taksi çevirdim.Artık Barışa kendimi affetirdiğim için kuş gibi hafif hissediyordum.Şimdi sırada eve gidip güzel bi uyku çekmek vardı.Eve doğru ilerliyorduk.Telefonu çıkarmak için elimi cebime attım."Kahretsin ya sen de kapanacak zamanı buldun gerizekalı" Zaten aksilikler hep ard arda gelmezse olmazdı.Neyse ki kısa bir sürede eve vardım.Parayı ödedim ve taksiden indim.Yorgunluktan resmen ayakta duramıyordum.Eve girdim ve direk odama çıktım.Bizimkilerin bu birkaç gün evde olmaması işime gelmişti.Yaşadığım bu zor günlerde Anakraliçenin o öldürücü sınavların kaldıramazdım.Odaya girer girmez çantamı bi köşeye bıraktım.Üstümü bile değiştirmeden kendimi yatağa attım.Tam uykuya dalmıştım ki Birden kapı çaldı.Yatağımdan fırladım ve söylenmeye başladım" Bi uyutmadınız lan adamı..Bi uyutmadınız.."aşağı indim.Kapıyı açtım."Barış?" içeri girdi ve kapıyı kapattı "Ben geldim Amazon kızım" ."Daha az önce birlikte değilmiydik?" yaklaştı "Özlemiş olamazmıyım?" Belimden tutup beni kendine doğru çekti.Hiç itiraz etmeden boynuna sarıldım."Çok güzel kokuyorsun" boynumu koklamaya başlamıştı."Biliyormusun en çok kokunu ve bakışlarını seviyorum.Hoş herşeyini seviyorum da ama onların yeri ayrı" gülümsemekten ağzım yırtılacaktı.Alnını alnımla birleştirdi.Gözleri yakından daha bir güzel geliyordu.Gözlerini kapattı."Beni istemediğini söylediğinde bile seni o kadar istiyordum ki.Sana sarılmayı,koklamayı.Seni öpmeyi.Kendimi ne kadar sınırladığımı bilemezsin" gözlerimi kapattım "Bırak o zaman" aniden beni öpmeye başladı.Öpüşmek ne garip bir hissti.Sanki herşeyimle ona teslim olmuştum.Hiçbir şekilde karşı koyamıyordum.Dudaklarını dudaklarımdan ayırdığında nefes nefese kalmıştık."Bıraktım zaten.Kendimi sana bırakalı çok oldu" sımsıkı sarıldı ve boynumdan öptü.Bir süre öyle kaldık.O yanımda olduğu her an çok değerliydi.Kanepeye geçtik.Sarılmış öylece oturuyorduk."Beni gerçekten seviyormusun?" gözlerinin içine baktım "Seviyorum Ozansoy.Tahmin edemeyeceğin kadar çok.Gökyüzündeki yıldızlardan daha çok" "Yeryüzündedemi var ya?" gülmeye başladım "Ya biraz ciddi ol biraz bi şey" güldü ve tekrardan sarıldı.Artık aramızda bir engel yoktu.Öyle güzeldi ki sanki rüyadaymışım gibi.Birden alarm çalmaya başladı "Barış..Nerden geliyor bu ses?" etrafıma bakmaya başladım.Kafamı çevirdiğimde Barış yanımda yoktu.Nefes alıp vermem hızlandı.Yerimden zıpladım."Laaan" etrafıma bakındım.Yatağımdaydım."Nasıl geldim lan ben buraya?Kanepede değilmiydim?" elimi dudağıma götürdüm"Barış?Napıyorduk lan biz az önce?Neden öpüşdük ki?"birden alarmın hala çaldığını  farkettim.Kapattım."Rüyamıydı şimdi?Böyle rüyamı olur lan?" Sırıl sıklamdım.Eşşek gibi terlemiştim."Ulan Sırık rüyalarımda bile beni rahat bırakmıyorsun ya helal lan sana"söylene söyele ayağa kalktım ve banyoya gittim.Elimi yüzümü yıkarken birden telefonumun dünden beri kapalı olduğu aklıma geldi."Koş  lan koşşş..Vallaha Anakraliçe seni ayaklarından tavana asacak..Koşşş" saniyeler içerisinde odama geldim.Telefonu çantamdan çıkardım ve şarja taktım.O andan itibaren gergin bekleyiş başladı..