Tadhana (Reconstructing Please Bear With Me)

Chapter 1

(Hi! Ako si Dan, Daniel James S. Lore, 16 years old, at isang estudyante sa isang high school dito sa Baguio. Lumaki ako sa Manila pero lumipat kami dito sa Baguio dahil sa malamig na klima at kilala bilang isa sa pinaka-safe na lugar sa pilipinas. Wala na akong mai kkwento dahil wala namang interesting sa buhay ko... Hayyss..)

*Riiingg...

School~
*7:30am. Monday

Pagpasok ko sa room, sabay nag ring ang bell.. Wala pa akong Late or absent sa school.. Araw araw kong routine ay

Makinig sa Teacher,

Recess,

Lunch,

Umuwi,

At mag review.

ArggGhh.. Ayoko na! T_T

Kung kahit may isa sana akong kaibigan, kasabay kong umuwi, kumain, at gumawa ng mga kung ano-anong kalokohan.. Pero wala ni isa, (｡ŏ_ŏ) wala ni isang magtangkang kaibiganin ako.. Okay lunch time na..

Lunch Time~

Hays.. Awkward part na naman -_-

ang mga may baon, kakain sila sa loob ng classroom ng grupo habang nagkuwekuwentuhan,

ang mga walang baon naman, kakain sa canteen ng grupo.. habang nagtsi tsismisan...

At ako,

..steady lng ako sa upuan ko habang naka earphones para hindi halata na wala akong kaibigan, pa emo emo lng (╥╯﹏╰╥)ง

..sa totoo lng may baon ako, kaso nahihiya akong kumain ng mag-isa,

Please kausapin niyo naman ako (╥﹏╥)

~Someone's Point of View~

Lunch Time.

Lunch Time na, nagpapa ikot na kami para harap harapan kaming kumain..

As usual, pasulyap-sulyap ako sa crush ko, ang cool niya kasing tignan, nakarami na din akong stolen shots niya sa cp ko..

Siya nga pala si Dan, Daniel James S. Lore, lagi siyang mag-isa at hindi rin siya nagsasalita,

ni isa sa amin na kaklase niya ay hindi pa narinig ang boses niya,

..nakaupo sa pinaka dulo, naka earphones at naka tanaw sa bintana, dinadama ang hangin,, WAAHH!! SOOOO COOL! Ｏ(≧▽≦)Ｏ

Pero every time na lumapit ako sa kaniya ay parang pinaghihiwalay kami ng tadhana, oh well! One of these days malalaman niya rin ang nararamdaman ko, wala naman akong nakikitang karibal.. (evil laughs) HA HA HA HA!

Shathea: (...HA HA!)

Liah: Hoy Bruha, ano tinatawa mo diyan kumain ka na nga lang.

Shathea: WALA!

Siya naman si Liah, my one and only Bestest friend, medjo loko at lagi niya akong ni-sship sa kahit sinong lalaki, siya pa yata mas excited na magka-bf ako. Lol

*Riiingggg...

Shathea: WAAAHHH! Wala pa ako nasusubo ni isang kutsaraa!! Time na?! WTH!! 〣( ºΔº )〣

Liah: Yan kasi napapala ng nananaginip ng gising! Hahah ヾ(〃^∇^)ﾉ

Shathea: huhuhu!!っ╥╯﹏╰╥c

Denver: Hi girls! Anong pinagku-kuwentuhan niyo? Puwede ba sumali? (๑・ω-)～♥"

Shathea: Ugh.. (¬_¬) (get outa here, will ya?)

At, eto na naman this annoying engot na 'to, si Denver. Lagi siyang lumalapit at mang-aasar ng flirty lines... isa pa'y, peymus nga siya pero mayabang naman.

Math Teacher: Ok Class, Take your seats!

Denver: see ya later, alligater (๑・ω-)

Ugh..

~Daniel's Point of View~

*Grumbles.. Ugh! Gutom na ako sobra! Sabay mathematics pa..

Doon sa kabilang side, may mga nagda-daldalan, sila Shathea at Liah na naman, halos dinig ko na pinag uusapan nila...

"Ba't nan ayaw mo patulan si Denver, e may hitsura naman yun. Sikat pa sa ibang section." - Liah

"E ayoko sa mga mayayabang na mga lalaki, mas prefer ko yung mabait at seryoso, katulad nung naka upo doon sa dulo oh" - Shathea

Hays.. Buti pa si Denver, pinag-uusapan, kailan rin yata ako pag-uusapan ng mga babae. Soo sad...

"Blah blah blah blah blah..." - Teacher

"BLAH BLAH BLAH BLAH..." - Liah

"BLUAAH BLUAAH BLUAAHAHAHA..." - Shathea

Bilib din ako sa kanila.. sa daldal nilang yung, hindi sila napapagalitan. Soo unreal

*Criiinngggg...

*Growl.. UGH.. Sa wakas uwian na! Makauwi na nga at maka-kain..

Dahil sa gutom, Nahihirapan ako sa pag lakad at medjo nahihilo, araw araw akong 'di kumakain ng lunch pero ngayon lang nangyari 'to.

Makaka uwi pa ba ako? (╥﹏╥)

...

Patawid na ko ng kalsada...

Oh damn! Red pa pala!

Dahil sa gutom, hindi ko na napansin na red pa pala ung traffic light...

Hindi ko na marinig mga tao pero alam kung nag sisigawan sila, pag tingin ko sa kanan..

May bus na papalapit saakin... Ang weird kasi lahat ng pangyayare ay parang naka slow-mo.

'Di ko na alam ang gagawin ko, naka tingin lang ako sa bus na alam kong masasagasahan na ako. Gusto kong tumakbo pero hindi ko maigalaw ang katawan ko!

Dito nalang ba matatapos ang buhay ko?

...

..to be continued..