Uçsuz bucaksız,
Derin ve masmavi bir okyanusun ortasında,
küçük bir sandalda küreksiz kalmışçasına,
çaresizim Anne
Uykularımın karabasını oluyor çektiğim acılar,
nefesim kesiliyor, gözlerim kararıyor.
Dayanılmaz bir hâl alıyor yokluğun,
bitsin istiyorum artık bu işkence,
Bana acılara gülmeyi öğret Anne
Gecede kulaklarını kapatıyor çıklıklarıma,
yıldızlar göz yumuyor kahroluşuma.
Ve başımı her yastığa koyduğumda,
gülüşün geliyor aklıma,
Bana acılara gülmeyi öğret Anne
Gelmeye çalışıyorum yanına,
adımlarım küçülüyor her defasında.
Etrafı buğulu bir sis kaplıyor,
Hava git gide soğuyor,
titriyor ve çok üşüyorum.
Bana acılara gülmeyi öğret Anne
Sesin yankılanıyor etrafımda,
delirecekmiş gibi oluyorum,
Sensizliğin yarattığı bu kabus,
Cehenneme çeviriyor hayatımı
Bana acılara gülmeyi öğret Anne
Merhaba ... Arkadaşlar nasilsiniz? Inşallah hoşunuza gider siirlerim . Kitabimin kapak fotoğrafı icin güzel arkadaşım _panda_456_ ya çok teşekkür ediyorun.
