-California-
«Και εσένα? Σε φωνάζουν Μπελ?» με ρώτησε. Τα έχασα προς στιγμήν. «Μόνο η μαμά μου και μόνο όταν είμαστε μόνες μας». «Από πού προέκυψε? Το παρατσούκλι, εννοώ». «Από την Πεντάμορφη και το Τέρας. Το όνομα της Πεντάμορφης είναι Μπελ». Γέλασε ειρωνικά. «Βλέπει το μέλλον η μαμά σου? Ήξερε ότι κάποτε θα γνώριζες ένα τέρας και θα το ερωτευόσουν?» Τον κοίταξα έκπληκτη. «Τι ανόητη ιδέα! Εσύ είσαι Ολύμπιος», έκανα μια παύση όλο θεατρικότητα και σημασία, «στην πραγματικότητα».
«Η εμφάνισή μου δεν κάνει λιγότερο τερατώδες το παρελθόν μου». «Αχ, δεν το αντέχω άλλο αυτό!» είπα. Αναστέναξα με απόγνωση. «Λοιπόν, με λέει Μπελ γιατί η Μπελ ήταν η αγαπημένη μου ηρωίδα παραμυθιού όταν ήμουν μικρή». «Γιατί σου άρεσε?»
«Γιατί είναι η μόνη ηρωίδα παραμυθιού που είναι γενναία, αναλαμβάνει τις ευθύνες της και αντιδρά. Δεν περιμένει έναν ζαχαρωμένο πρίγκιπα να κάνει όλη τη δουλειά. Επίσης, τη ζήλευα τρελά, γιατί το Τέρας της έκανε το ωραιότερο δώρο που μπορεί να λάβει άνθρωπος. Την τεράστια βιβλιοθήκη του! Όταν ήμουν μικρή, την έβλεπα στον ύπνο μου αυτή τη βιβλιοθήκη. Είχε και σκαλίτσα για να φτάνει τα πάνω-πάνω ράφια». Με κοίταζε πάλι με αυτό το βλέμμα που με τρέλαινε. Ήταν ποτέ δυνατόν να με κοιτάζει με τόση αγάπη κάποιος εκτός από την οικογένειά μου? «Από όλα τα φορέματα, τα διαμάντια και τους θησαυρούς των παραμυθιών, εσύ ονειρευόσουν μια βιβλιοθήκη?»
«Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα κόλλημα σ’ αυτή τη ζωή. Εγώ γεννήθηκα μ ‘ αυτό, άλλωστε, αν θυμάσαι, με βιβλία με δωροδόκησες και δέχτηκα να σε παντρευτώ».
Σοβαρά τώρα. Δεν θα παντρευόμουνα κάποιον ούτε για όλες τις βιβλιοθήκες της Αμερικής. Ακόμα και ερωτευμένη να ήμουν. Θα μου πέρναγε, κάποια στιγμή. Δεν καταλαβαίνω γιατί κάθομαι και διαβάζω αυτό το βιβλίο για 9η φορά. Έχω μάθει την ιστορία απ’ έξω και ανακατωτά. Νεαρή φοιτήτρια ερωτεύεται κεραυνοβόλα Ολύμπιο θεό και όλως παραδόξως? Το ίδιο παθαίνει και αυτός..
«Και δηλαδή είναι το αγαπημένο σου?»
«Ναι, μωρό μου», «δεν το καταλαβαίνω μαμά, γιατί να σου αρέσει ένα βιβλίο με μια ιστορία, που δεν πρόκειται ποτέ να γίνει πραγματικότητα? Εκτός αν πιστεύεις όντως στους θεούς του Ολύμπου και σκοπεύεις να κλεφτείς με έναν από αυτούς?!» της είπα ενώ προσπαθούσα να κρύψω τον έντονο σαρκασμό στην φωνή μου. «Μην κοροϊδεύεις νεαρή μου. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο όμως, θα ήθελα να ήτανε ο θεός του πολέμου. Αλλά πάλι, δεν νομίζω να το άφηνε έτσι ο πατέρας σου.»
