|Tamamlandı|
Ölüme adım adım yaklaşan bir grup. Kimi sigara, kimi içki bağımlısı. Kimise hayatında yaşadıklarıyla güçlü olmaya çalışan insanlar.
Başlarda güzel bir arkadaşlıkları olan bu grup, yaşadıkları sayesinde darmadağın olmuştu. Birbirlerini t...
Uyanık olduğum halde gözlerimi hiç açmak istemiyordum. Bilmiyordum neden böyle olduğumu.
Bugün son gündü. Sonkez onlarla görüşecek, ardından onları buluşturacaktık. Buluşturacağımız yerse onların çok önceden beraber gittikleri, orman içinde biryerdi.
Sonunda derin bir nefes alıp gözlerimi açtım. Anında açık olan balkon kapısından sert bir rüzgar estiğinde bunun Oliks olduğunu anlamıştım. En son olan görüşmemizden sonra bir daha görüşmemiştik. Üyeler ise son hız birbirini aramaya devam ediyordu. Ama sanırım bugün cidden herşey bitecek, aynı şekilde herkes daha güzel hayatlara başlayacaktı.
Odamın kapısı açılıp içeri Yaren girdiğinde ona merakla bakmaya başladım.
Yaren "Hadi kalk artık. Kahvaltı hazır."
Ben "Tamam."
Yaren gülümseyip odadan çıktığında bende yatağımdan kalkıp banyoya gittim. Kısa bir duş alıp üzerimi giyindim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Çanta yok.) Saçlarımı tarayıp kuruttuktan sonra üzerime kot ceketimi geçirdim. Birde dolabımdan ayakkabılarımı çıkarıp onlarıda ayağıma geçirdikten sonra telefonumu alıp aşağı indim.
Aşağı indiğimde telefonumu cebime atıp mutfağa geçtim ve masadaki yerimi aldım.
Kahvaltımı yapmaya başlarken gözüm kızlara takıldı. Hepside değişik bir şekilde aşırı sessizdi. Aslı bile.
Ben "Sanırım herkes bugünkü şeyi düşünüyor."
Hepside beni onayladığında gözlerimi onlardan çekmiştim.
Ben "Merak etmeyin. Hem onları görünmezlik sihriyle izlicez."
Yaren "Aynen ya. Ne bu suratlar? Biz bunu onların mutluluğu için yapıyoruz zaten."
Dolunay "Yaren ve Açelya haklı. Kendimizi toparlayalım."
Herkes onayladığında ayağı kalkıp onlara döndüm.
Ben "Ben doydum. Biraz dolaşmaya çıkıcam."
Tam gideceğim sırada Yaren'in sesini duymuştum.
Yaren "Onu görmeye gitmeyecek misin?"
Derin bir nefes alıp onlara dönmeden konuştum.
Ben "Sanırım hayır."
Hızlı adımlarla mutfaktan çıkıp salona gittim ve telefonumu alıp evden çıktım.
Evin bahçesinde çıkıp kaldırımda yürümeye başladım.
Durmadan aklımda nasıl buluşacakları vardı. Tamam belli bir planımız vardı ama yinede merak ediyordum.
