Koruyucu Melekler¹ || Min Yoongi

40. Bölüm

Yaren'in evine geldiğimde benden sonra kızlarda gelmişti.

Onlara herşeyi anlatmıştım ve benimle beraber Kore'ye dönmeyi kabul etmişlerdi.
Canım arkadaşlarım benim.

Yaren
"O zaman ben valizlerimi hazırlamaya gidiyorum. Siz takılın. Veya sizde evinize gidip valizlerinizi hazırlayın."

Aslı
"Ben birazdan çıkarım."

Esra
"Bende."

Ben
"Ben geç olmadan gidiyorum. Size iyi geceler."

Hepsi
"İyi geceler."

Onlara gülümseyip evden çıktım ve bir taksiye binip evin adresini verdim.

~~~~~~~~~~~~~~~

Eve geldiğimde ücreti ödeyip arabadan indim. Bizim evin bahçesine girip daha sonra ise anahtarımla eve girdim.

Annem
"Açelya kızım? Sen misin?"

Ben
"Evet anne benim."

Bıkkın bir nefes verip yanına salona gittim. Eniştem ve babam yoktu. Ama teyzem ve Deniz hala burdaydı.

Annem koltukta otururken Ayaz tekli koltuğa oturmuştu. Teyzem ve Deniz'de karşı koltukta oturuyordu.

Deniz
"İyi misin kuzen?"

Ben
"İyiyim kuzen."

Annemin oturduğu koltuğa oturdum ve başımı yine annemin dizlerine koydum. Anında saçlarımı okşamaya başladığında hafif gülümsedim.

Teyzem
"Daha iyi misin canım?"

Ben
"İyiyim teyze sorun yok."

Annem
"Nedense inanmadım."

Onun bu haline gülmüştüm. Herşeyi anlardı. Ondan asla birşey saklayamazdım.

Derin bir nefes alıp gözlerimi kapattım.

Ben
"Benden nefret ediyor."

Ayaz
"Kim?"

Sertçe yutkundum.

Ben
"Yoongi. Kesinlikle benden nefret ediyor."

Annem
"Böyle söyleme."

Ben
"Bayan Darbus'la konuştum. Kızlarla bir bağlantımız olduğunu düşünüyorlar."

Annem
"Düşünüyorlar? Başka kim var?"

Ben
"Koruyacağımız kişilerin hepsi geçmişte çok iyi arkadaşmış. Böyle kardeş gibi. Ama bazı sorunları yüzünden dağılmışlar. Tabi birde içki ve sigara bağımlıları var. Bizim görevimiz ise onları iyileştirip birbiri ile buluşturmaktı."

Gözlerimi açıp bakışlarımı anneme çevirdim.

Ben
"Ben onun kardeşlerinin yerini biliyordum anne. Gözümün önünde gece uyumadan kardeşlerini aradı. Şimdi benden nefret ediyor."

Teyzem
"Ah böyle düşünme Açelya. Hem o senin Koruyucu Melek olduğunu bilmiyor ki. Eğer bilseydi böyle davranmazdı."

Annem
"Teyzen haklı canım."

Ayaz
"Abla?"

Ben
"Efendim Ayaz."

Yerimde oturur pozisyona gelip Ayaz'a baktım.

Ayaz
"Acaba sen bu çocuğa aşık mı oldun?"

Salonda bütün gözleri bana dönerken yutkundum.

Ben
"H-hayır. Ne alaka ya? N-niye öyle bakıyorsunuz?"

Annem
"Ah kızımın aşık olduğu günleride gördüm. Birde çocuğu göster bakıyım."