🏵🏵သူမွတစ္ပါး🌸🌸

                  Ep၀isode(4)(2)

                       သူ....သူမပဲ

              သူမ.....ငါ့ကို စိုက္ၾကည့္ေနတယ္

🌸🌸🌸🌸🌸

ေဒၚေကသီသည္ သမီးျဖစ္သူ အခန္းသို႔ ေရတစ္ခြက္ႏွင့္အတူ ေဆးအခ်ဳိ႕ကိုင္ေဆာင္ကာ ၀င္လာေလသည္။ သမီးျဖစ္သူအိပ္ေနမည္ဟု ထင္ထားေသာ္လည္း အိပ္ရာေပၚတြင္ ငုတ္တုတ္ေလး ထိုင္ေနသျဖင့္ ေဒၚေကသီ ခ်ဳိသာစြာၿပံဳးလ်က္

"ေမေမ့သမီးေလးက ႏိုးေနတာလား"

"ေမေမ"

ခ်စ္စဖြယ္မ်က္ႏွာအမႈအရာေလးႏွင့္ ျကည့္ကာ စကားဆိုလာေသာ ျမတ္ႏိုး။ ထိုခ်စ္စဖြယ္သမီးငယ္အား ေဒၚေကသီ ၿပံဳးျပရင္းပင္ သမီးျဖစ္သူ၏ ေဘးသို႔ ၀င္ထိုင္လိုက္ေလသည္။ ထိုေနာက္ မိမိလက္တြင္ ပါလာေသာ ေဆးႏွင့္အနည္းငယ္ေႏြးေနေသာေရအား ေပးလိုက္ေလသည္။ ဒါေတာင္ ထို႔ကေလးမက မယူခ်င္ယူခ်င္မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ဆူပုတ္ပုတ္လုပ္ေနေသးသည္။ ထိုေနာက္ ေဆးအား အျမန္မ်ဳိခ်ကာ ေရအား အသဲအသန္းေသာက္ေလေတာ့သည္။

"ေမေမ့ေဆးက ခါးတယ္"

မ်က္လံုးစံုမိတ္လ်က္ မိမိအား မဲရြဲ႕ကာ ေျပာလာေသာ ျမတ္ႏိုးေၾကာင့္ ေဒၚေကသီ ရယ္မိေလသည္။

"သမီးရယ္..ေဆးပဲ ခါးမွာေပါ့...."

ႏႈတ္ခမ္းေလး ေထာ္လာေသာ ကေလးမ။ ျဖဴေဖြးေနေသာ မ်က္ႏွာေလးမွာ အဖ်ားရိွန္ေၾကာင့္ အနည္းငယ္ နီးျမန္းေနေလသည္။သို႔ေသာ္ မိမိမ်က္လံုးထဲတြင္ ျမင္ေနသည္မွာ ကရမ္းခ်ဥ္သီး လံုးလံုးေလးပင္။ မွန္ေၾကာင္ေလးက မ်က္မွန္မတတ္ထားသျဖင့္ တစ္မ်ဳိးေလးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနျပန္သည္။ မေန႔က ေရစိုစိုႏွင့္ ျပန္လာကတည္း ဒီကေလးဖ်ားေတာ့မည္ဆိုတာ မိမိႀကိဳသိႏွင့္ေနၿပီးျဖစ္သည္။ ညက အေတာ္ေလ ကိုယ္ပူေနသျဖင့္ မိမိမွာ ထူပူသြားရေသးသည္။ မိုးအရမ္းခ်ဳပ္ေနၿပီးျဖစ္၍ အသိဆရာ၀န္ကိုသာ ညတြင္းႀကီး အိမ္သို႔လာရန္ အကူညီေတာင္းရေလေတာ့သည္။ ဒင္းေလးကေတာ့ ဆရာ၀န္ျမင္သည္ႏွင့္ အဖ်ားတစ္၀က္ေလာက္ ေပ်ာက္ေလ့ရိွသည္။ ေဆးထိုးရမည္ဟူေသာအသံကို ၾကားသည္ႏွင့္ ဇီးရြက္ေလာက္သာ က်န္ေတာ့ေသာ ကရမ္းခ်ဥ္သီးေလး။ မိမိမွာ သူဖင္ၿငိမ္ေအာင္မနဲ ခ်ဳပ္ထားရ၊ ဆရာ၀န္လည္း ေဆးတစ္ခါထိုးဖို႔ သူဖမ္းေနရတာနဲ႔တင္ အေမာစို႔သည္။ ေအာ္ငိုသည္မွာလည္း ေဘးအိမ္ပင္ ၾကားရေလာက္သည့္ထိ။ တကယ္မႏိုင္ေသာ မႏိုင္စိန္ေလးပင္။