Το τέλος της Αθωότητας

Κεφάλαιο 5

Τώρα όμως; Που «έφυγε» και αυτή; Αν το έλεγα σε κάποιον θα μου ήταν πιο εύκολο.

«Πριν 6 χρόνια, όταν ήμουν μόλις 10 χρονών, ο πατέρας μου είχε πάει να πάρει μια τούρτα για τον Γουίλ που θα γινόταν 7 χρονών. Είχε αργήσει πάρα πολύ να έρθει οπότε η μητέρα μου πήγε να τον ψάξει. Λίγη ώρα αφότου έφυγε, ο πατέρας μου γύρισε αλλά χωρίς τούρτα. Χωρίς τίποτα. Μου είπε ότι κάτι κακοί άνθρωποι του πήραν τα λεφτά αλλά να μην στεναχωρηθούμε θα μας έπαιρνε τούρτα αργότερα. Άκουσε βήματα και μου είπε να πάρω τον Γουίλ και να κλειδωθούμε στο μπάνιο. Εγώ φοβήθηκα και τρέχοντας, πήρα τον Γουίλ. Μπορούσα ακόμα να δω τι γίνεται έξω, από την κλειδαρότρυπα. Ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι. Ήταν κάποιοι αστυνομικοί. Χάρηκα γιατί νόμιζα πως βρήκαν τους κακούς που πήραν τα λεφτά του πατέρα μου. Αλλά αυτό που κατάλαβα τότε και μετά από χρόνια ήταν ότι αυτοί ήταν οι κακοί. Έριξαν τον πατέρα μου κάτω, άρχισαν να τον κλωτσάνε τόσο δυνατά που ακόμα και τώρα το νιώθω και όταν είδα το αυτοκίνητο της μητέρας μου να έρχεται τον πυροβόλησαν στο κεφάλι με τρεις σφαίρες και άρχισαν να τρέχουν.», είπα. Μου ήρθε να κλάψω και το κατάλαβε.

«Είσαι καλά; Θες μήπως να μην συνεχίσεις;», είπε.

«Όχι καλά είμαι. Σήμερα το πρωί πήγα να πάρω την μητέρα μου και τον αδελφό μου από το σπίτι. Λίγο μετά αφότου έφτασα ένας από τους τρομοκράτες μπήκε μέσα στο σπίτι και πυροβόλησε κατάκαρδα την μητέρα μου μπροστά μας.», συνέχισα και μπορούσα να διακρίνω το τρέμουλο στην φωνή μου. Ήταν το μόνο που δεν μου άρεσε. Να φαίνομαι αδύναμη. «Τον πυροβόλησα.», είπα και τελείωσα.

«Συγνώμη, δεν το ήξερα. Απλά μπορεί οι συγκεκριμένοι να ήταν περίπτωση.», είπε προσπαθώντας να μην με νευριάσει.

«Μια περίπτωση που μου στέρησε τον πατέρα.» Είπα. Προσπάθησα να το πω νευριασμένα αλλά δεν άντεξα. Άρχισα να κλαίω. Με κοίταξε με τα πράσινα μάτια του και καθώς το βλέμμα του κατέβαινε προς τα κάτω είδε το χέρι μου που ήταν πρησμένο.

«Νομίζω χρειάζεται λίγο νερό.», είπε. Γέλασα ελαφρά. Κατεβήκαμε στην λίμνη. Ένιωσα κάτι να μας συνδέει. Σαν να τον ήξερα από κάπου.

Το επόμενο πρωί πήγαμε να ψάξουμε για τρόφιμα. Δεν βρήκαμε πολλά. Κάτι πετάμενα δηλαδή. Κάτσαμε να ξεκουραστούμε στον ίσιο ενός δέντρου. Ο καθένας από εμάς σκεφτόταν από μέσα του πως θα επιβιώσει. Είχε μεσημεριάσει και ξύπνιοι είχαμε μείνει μόνο εγώ και ο Γουίλ.

«Σου αρέσει;», με ρώτησε.

«Ποιος; Ο Τσάρλι;», αναρωτήθηκα.

«Ναι.», είπε.

«Όχι.», απάντησα. Δεν μπορούσα να ξέρω από τώρα. Τον ήξερα μόνο λίγες μέρες.

Η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβουμε και μέσα σε λίγο είχε ήδη νυχτώσει. Οι προμήθειες που είχαμε σιγά σιγά τελείωναν και ξέραμε κατά βάθος πως δεν θα αντέχαμε πολύ. Ξαφνικά ακούστηκαν ουρλιαχτά. Σηκωθήκαμε και πήγαμε να τα ακολουθήσουμε. Άφησα τον Γουίλ λίγο πίσω με τον Νίκο και συνέχισα με τον Τσάρλι και τον Μάνο. Εκεί που προχωράγαμε ξαφνικά είδαμε μια κοπέλα. Πλησιάσαμε κοντά της και την ρωτήσαμε αν είναι καλά. Δεν απάντησε. Ο Μάνος πήγε να της πιάσει τον ώμο αλλά πριν καν προλάβει εκείνη είχε σωριαστεί στο έδαφος. Ήταν νεκρή. Αρχίσαμε να τρέχουμε προς τα πίσω. Μόλις φτάσαμε πίσω ο Γουίλ και ο Νίκος δεν ήταν εκεί. Τα έπαιξα. Άρχισα να φωνάζω.

«Γουίλ! Νίκο!» ,φώναζα ασταμάτητα. Δεν μπορούσα να ηρεμήσω.

«Ηρέμησε. Κάπου εδώ θα είναι.» ,είπε ο Μάνος.

«Δεν μπορώ. ΓΟΥΙΛ! ΝΙΚΟ!» ,συνέχισα χωρίς να σταματήσω, με το Τσάρλι και τον Μάνο με κοιτούσαν.

«Έτσι θα συνεχίσετε να κάθεστε; Κάτι πάει λάθος, δεν το καταλαβαίνατε;», φώναξα.

«Τι θες να κάνουμε;», απάντησε ο Μάνος

Δεν είχα την δύναμη να συνεχίσω. Τον κοίταξα στα μάτια. Δεν ξέρω πως αλλά κατάλαβε.

«Λοιπόν εγώ πάω από εδώ, εσύ και ο Τσάρλι από εκεί. Σε μία ώρα εδώ.», είπε.

«Είσαι σίγουρος ότι θες να πας μόνος;», απάντησε ο Τσάρλι.

«Ναι.», είπε.

Αγκαλιάστηκαν και εγώ καθόμουν και κοίταζα. Λίγο πριν φύγει τον ευχαρίστησα.

«Παρακαλώ.», απάντησε.

Έτσι όπως προχωρούσε γύρισε πίσω λες και ξέχασε κάτι. Πήγε κοντά στον Τσάρλι και του ψιθύρισε κάτι στο αυτί. Φυσικά δεν μπόρεσα να ακούσω τίποτα.

Με το που έφυγε αρχίσαμε να ψάχνουμε για τα παιδιά. Ψάξαμε όλο το δάσος. Η ώρα πέρασε και αυτοί ακόμα εξαφανισμένοι. Γυρίσαμε πίσω στο μέρος όπου είχαμε δώσει ραντεβού με τον Μάνο αλλά δεν ήταν εκεί.

Ωχχχ εξαφανίστηκε και ο  Μάνος;

Τι θα γίνει θα βρεις τον αδελφό της;

Μάθε τε στο επόμενο κεφάλαιο!!!!!!