*Part 5*
- Kurallar Umrumda Gibi Mi Gözüküyor? –
Söylenenlere göre aşk kelimesi ilk kullanıldığı dilde aynı zamanda ‘acı’ anlamına da geliyordu ve bu ilginç bir şekilde mükemmel bir tesadüftü. Aşk aslında tek bir duygu değildi, içinde bütün duyguları barındırırdı. Sevinç, hüzün, mutluluk, hayal kırıklığı, heyecan, huzur, sevgi, beklenti ve daha niceleri ve aşk zorlu bir duyguydu.
Baekhyun, Chanyeol ile sevgili olduğundan beri çok mutluydu, her zaman olduğundan da mutlu ve Chanyeol ilk defa birine gerçek kişiliğini göstermişti. O da mutluydu hatta evde Baekhyun ona happy virus derdi çünkü Chanyeol sayesinde mutlu olduğunu bilirdi. Baekhyun ufacık bir şey için üzüldüğünde bile Chanyeol aptal ama ilginç olarak komik esprilerle onu güldürürdü. Baekhyun her geçen gün Chanyeol’a biraz daha aşık oluyordu ve bu hissettiği aşırı özlem ve sevginin bir gün sınanacağından korkuyordu. Dayanabilir miydi bilmiyordu, hayatı boyunca güçlü olmuş olsa da aşk öyle bir duyguydu ki insanı bir aptala çeviriyor ve savunmasız kılıyordu. Herkesin gücünden korktuğu Park Chanyeol eğer meleğine ufacık bir zarar gelse ya da meleğinin mutluluğu tehlikede olsa her şeyi bırakabilirdi, bu hala aşkı tatmamış insanlar için oldukça aptalcaydı ama zaten aşk aptallıktı. Baekhyun mutluluğu Chanyeol’da bulmuştu ve Chanyeol için her şeyi yaparım diyemiyordu, ne yazık ki diyemiyordu çünkü korkuyordu. O belki de biraz daha fazla bağlıydı Chanyeol’a. Baekhyun başkasıyla olamazdı, zorunda kalsa bile ve Chanyeol için elinden geleni yapardı ama başkasıyla olamazdı. Chanyeol onun hayatıydı, kalbinin atmasını Chanyeol sağlıyordu ve eğer kaynağı tükenirse artık yaşayamazdı.
Chanyeol üzgün hissediyordu. Şu an oldukça üzgün hissediyordu çünkü sevgilisini, hayatını yine bir köle rolüne sokmak zorunda bırakmış ve gururla aşklarını itiraf edemezken gelen insanların onu aşağılamalarını görmezden gelmek zorunda kalıyordu. Bu ikisi için de çok ağırdı. Aslında Baekhyun bu yüzden kendini eziyordu, Chanyeol’a daha üst ve güzel insanların yakışacağını düşünüyordu fakat onu bırakamayacak kadar aşıktı da. Baekhyun kendisine edilen her hakarette buna hak veriyordu.
‘Salak’ dendiğinde kendini salak olarak görüyordu, ‘çirkin’ dendiğinde çirkin olduğunu bildiğini söylüyordu ve git gide psikolojisi daha da beter bir hal alıyordu. Chanyeol bunun farkındaydı, kahroluyordu. O lanet olası insanların söyledikleri hiçbir şey doğru değildi. Zeka oyunlarında her zaman Baekhyun kazanırdı ki o gerçekten zekiydi, o güzeldi ve kimsenin ona çirkin demesini hak etmiyordu. Gerçekten çirkin olsa bile ya da gerçekten aptal bunları duymayı kimse hak etmezdi. Bunu söyleyen kişiler aslında kendilerine güvenmeyen kişilerdiler. Eğer başkalarını ezerlerse üstün olurlardı ve Chanyeol bu insanlardan ölesiye nefret ediyordu. Eve gelen her misafir de bunları yaşamak Baekhyun’a çok ağır geliyordu, kaldıramayacağı kadar. Sevdiği adamın da onu köle olarak görmesinden korkuyordu, onu bırakmasından ve eski hayatına dönmesinden. Bazen düşünmüyor değildi, belki de o Chanyeol’un hayatını olumsuz etkiliyordu ve hayatından çıkması gerekiyordu ne yazık ki bu düşünceler onun kendini köle psikolojisine soktuğunun soyut birer kamnıtıydılar.
Baekhyun’un kalbi gördüklerine daha fazla dayanmak için güçsüzdü, Chanyeol’u bir kadınla öpüşürken görmek için fazla güçsüzdü ve biliyordu ki rakibi olacak bir kişi yoktu karşısında çünkü o kadındı kendisi ise erkek. Zaten doğal olan bir kadın ve erkeğin beraber olmasıydı. Bir asil ve bir asilin. Kendisi bu iki kuralıda çiğniyordu.
Gözlerinden akan yaşları engelleme çabası boşaydı, güçlüymüş gibi görünme çabası, iyiymiş gibi davranması çünkü o kesinlikle iyi değildi. Parçalanıyordu. Dudakların birbirine değdiği her saniye ve kadından gelen iğrenç inlemeleri duyduğu her salise Baekhyun’u parçalıyordu.
Chanyeol şaşkındı ve iğreniyordu. Bir kadın onun için çoğu zaman çekici gelmiş olsa da hayatında Baekhyun gibi mükemmel bir varlık varken hiçbir kadın onun ilgisini çekemezdi. Erkeklerle erkeklerin ilişkisi günahtı belki ama o Baekhyun için bu günahı işlemeye razıydı. O aşıktı, o Baekhyun’suz yapamazdı. Kadını üstünden iterken bile Baekhyun’un vereceği tepkiyi merak ediyordu. Onu son günlerde fazla kez böyle durumlarda bıraktığını biliyordu, bu canını çok sıkıyordu.
Kafasını çevirdi ve narin, duygusal bebeğinin ağladığını görmesiyle kalbine bir hançer saplanmasından daha fazla acı veren pişmanlığın girmesine mahkum kaldı. Baekhyun’u üzdüğü için pişmandı. Kadını umursamadan hızlı adımlarla Baekhyun’a yaklaştı ve hıçkırarak ağlayan meleğini kendine çekti. Ona sıkıca sarılırken kulağına devamlı bir özür mırıldanıyordu. Baekhyun sakinleşmeye başladığında kadın ve yanındaki birkaç asil daha şaşkın gözlerle onlara bakarken artık açıklamanın zamanının geldiğini anladı Chanyeol.
“Sen! Seni öperken gram duygu hissetmedim ama ne zaman ayrıldık ve meleğime baktım kalbimin acıdığını anladım çünkü o ağlıyordu. Senin ve benim yüzümden. Artık onu üzmek istemiyorum, benim de canım yanıyor. O benim kölem değil. Buraya geliş amacı belki kölem olmaktı ama o benim gözümde bir saniye bile köle olmadı, o benim hayatım oldu. Kendimi birilerine açabildim, aşık oldum ve ilk kez mutlu oldum. O bir köle diye yargılayacaksanız konuşmayın bile, o da bir insan hatta melek. Ve evet ben bir erkeğe aşığım ama bunun kötü bir yanı olduğunu da düşünmüyorum. Ben onun içindekine aşığım çünkü. Cinsiyetine ya da kalıbına değil ruhuna biliyorum siz bunları anlamak için gerekli kişiyi henüz bulmadınız ama bulacaksınız efsanelerdeki diğer yarınız dünyanın her hangi bir yerinde sizi bekliyor.”
Baekhyun sevgilisine arkadan kocaman bir kucaklama verdi. Şu andan itibaren Chanyeol dönüp de seni sevmiyorum dese bile inanmazdı çünkü biliyordu ki Chanyeol eğer gerçekten onu sevmese kimseye ilişkilerini açıklamaz ve kendini tehlikeye atmazdı. Baekhyun kalbini kaplayan huzurla gülümsedi.
“A-ama bazı kurallar-“
“ Kurallar umrumda gibi mi görünüyor? Ben onu seviyorum ve ondan vazgeçmek gibi bir niyetim de yok” Chanyeol emindi, artık kaçmak ya da vazgeçmek yoktu. Chanyeol, Baekhyun ile sonsuza dek beraber olmak istiyordu ve bunun için gerekirse herkesi karşısına alırdı.
“Siz bilirsiniz ama şuna emin olun ki bu doğru değil ve ben bu saçmalığın sona ermesi için size yardım edeceğim. O köle size ne yapmışsa siz kanmışsınız fakat ben sizi ondan koruyacağım” Kadın saçlarını savurarak havalı ve asil gözüktüğünü düşündüğü ifade ve tavırlarla evi terk etti. Sözleri ne Baekhyun için ne de Chanyeol adına bir şey ifade etmiyordu, birbirlerine sahiplerken ve fedakarlık yapmaya hazırken gereksiz insanların tehditleri onları etkilemiyordu.
