*Part 3*
- İlkim Olduğun İçin Mutluyum Ve Sonum Olmanı İstiyorum –
Chanyeol ellerini huzurla uyuduğu ifadesinden çok net bir şekilde belli olan kölesinin saçlarında gezdiriyordu. Uzun zamandır birine gülümsememişken hayatına köle olarak giren bu sevimli çocuk bunu daha ilk günden becermişti. Chanyeol’un yavaş yavaş buzları kırılıyordu. İnsanlara karşı olan davranışları ve soğukluğu hala sürerken Baekhyun her geçen gün onu kendine biraz daha yaklaştırıyordu.
Chanyeol henüz ona dokunmamıştı, onunla konuşmuş bazı konularda tartışmış ve oyun oynamıştı ama ona dokunmamıştı. Chanyeol kendine bunun yanlış olduğunu söylüyordu ki bu gerçekten de yaşadıkları toplum içinde pek doğru olarak görülen davranışlardan değildi.
Bir köle ile çıkmak yanlıştı. Bir köleye aşık olmak. Adı üstündeydi ki o ‘köle’ydi. Başka bir kimse olamazdı. Chanyeol bu fikri her zaman saçma bulmuştu. Belki bunda geçmişteki kişiliğinin de biraz payı vardı ama…
Baekhyun saçlarındaki dokunuşlarla pek de derin olmayan uykusundan gözlerini ağır bir şekilde açarak uyandı. Saçlarındaki dokunuşların sahibi olan eli takip ederek sahibi ile göz göze geldi. Çok farklı bakıyordu sanki, sanki her zaman ki düz ve boş bakışlarının aksine bir şey anlatmak ister gibi.
“Günaydın uykucu” Chanyeol gülümseyerek Baekhyun’un zaten karışık olan saçlarını tekrar ve tekrar karıştırdı. Baekhyun, Chanyeol’un gülümsemesinde kaybolurken konuşması gerektiğini kısa bir süreliğine unutmuştu.
“Oh evet ben şey… aslında uyanacaktım ama işte” Chanyeol tekrar şapşal kölesine güldü. Hareketleri çok sevimli ve masumdu ama bir yandan da bir çok insan için ‘beni becer’ sözcüklerini içeriyordu. Kölelerin tek amacı bu iken Chanyeol’un henüz Baekhyun’a dokunmaması ikisi için de tanıdık bir durum değildi.
Baekhyun umutlu hissediyordu, belki de en azından Chanyeol kölelerin hislerini hiçe sayarak onlara zarar vermenin yanlış olduğunu anlamıştı ki zaten bunu biliyordu ama içinde biraz da olsun şüphe ve kırgınlık vardı. Şu ana kadar sevgilisi olmamıştı, olamazdı zaten. Bir köle kimseye aşık olamaz, evlenemezdi. Baekhyun kendisini her zaman çirkin biri olarak görmüştü. Belki biraz şirin ama çirkin, vücudunu hiçbir zaman sevmemiş ve kötü bulmuştu. Endişesi de bu yüzdendi zaten. Chanyeol onu beğenmemiş olabilirdi, sonuçta o çirkindi ve Chanyeol onu istememiş ve bu yüzden kendisine dokunmamış olabilirdi.
Düşündüklerinin aksine Chanyeol’un fikirleri oldukça farklıydı. İlk kez, üst sınıf olarak yaşadığı hayatta ilk kez birini kirletmek ve üzmek istemiyordu. Belki olmazdı ama Baekhyun’un ona gelmesini bekliyordu. Chanyeol ondan zorla bakirliğini almak yerinde onun isteyerek vermesini diliyordu. Bunun olacağını pek sanmıyordu, hangi köle masumiyetini çoktan binlerce insanla yatmış, kötü kalpli birine vermek isterdi ki? Baekhyun, Chanyeol’a göre mükemmeldi. O; güzel kelimesinin sözlükteki anlamı olmalıydı.
Ve Baekhyun kesinlikle Chanyeol’u kötü ve iğrenç biri olarak görmüyordu. Daha önce tonlarca hikaye ya da rüyalarına girecek ve ‘kabus’ diye nitelendirecek acı anılar dinlemişti. Chanyeol onlara kıyasla mükemmel biriydi ve farklıydı ki Baekhyun da bunun farkındaydı.
İki insan, köle, sahip, aşık, sevgili veya arkadaş yani henüz ne oldukları kesinleşmemiş bu iki kişi kendilerinden nefret ederken birbirlerine karşı hisleri beslemeye ve büyütmeye devam ediyorlardı. Her şeyi inkar ederek ama yine de besleyerek geliştiriyorlardı. Baekhyun, Chanyeol’un kendisinden istediği daha doğrusu beklediği şeyi yapacaktı çünkü bunu istiyordu. Başka zalim insanların masumiyetini almasındansa Chanyeol’un almasını yeğlerdi ayrıca biliyordu ki Chanyeol ona acı vermeyecekti.
