မဂၤလာေဆာင္တဲ့ေနမွာပဲ ညတြင္းခ်င္းသူပုန္ေတြကိုႏွိမ္ႏွင္းဖို႔ေျမာက္ဘက္ကိုထြက္ရတာေၾကာင့္ ဆူးကိုအားနာမိသည္
ပုန္ကန္သူေတြကအရမ္းမမ်ားတာေၾကာင့္ ၃ရက္အၾကာမွာပဲျပန္လာနိုင္ခဲ့တယ္
ဆယ္ဟြန္းကိုေတြ႔ရမွျဖစ္မယ္............"က်ေနာ္မ်ိဳးစစ္သူႀကီးကင္အခစားဝင္လာပါတယ္မင္းႀကီး"
"ဝင္လာခဲ့ပါ"
ဖေယာင္းထြန္းၿပီးစာေရးေနတဲ့ ဆယ္ဟြန္းကသူကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီး ေအာင္ႏိုင္သူအျပံဳးျပံဳးျပလိုက္သည္
"မင္းဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲဆယ္ဟြန္း
မဂၤလာေဆာင္တဲ့ေန႔မွာပဲ သူပုန္ေတြကိုႏွိမ္နင္းဖို႔ထြက္ရတယ္ဆိုတာ ျဖစ္သင္႔လား၊အမ်ားႀကီးလည္းမဟုတ္ဘူး
အေယာက္၁၀၀ေတာင္မျပည့္တဲ့လူေတြကို႐ွင္းဖို႔ ငါကိုယ္တိုင္သြားစရာလိုလို႔လား""အာ့ေတာ့........"
"ဆယ္ဟြန္း....မင္းကြာ.....ဆူးကမိန္းကေလးကြ...
လက္ထက္တဲ့ေန႔မွာပဲ ခင္ပြန္းကအိပ္ေဆာင္မဝင္ဘဲထားသြားဆိုတာျဖစ္သင့္လား""ငါနဲ႔အခုထိအိပ္ေဆာင္မဝင္ရေသးတဲ့ ကိုယ္လုပ္ေတာ္ေတြအမ်ားႀကီး ဂ်ံဳအင္"
"မတူဘူးေလ....ဆူးကငါခ်စ္တဲ့မိန္းကေလး"
ဆယ္ဟြန္းေရးလက္စ စာရြက္ကိုလံုးေျခၿပီးလႊင့္ပစ္လိုက္သည္
မ်က္ရည္မ်ားေဝ့လာကာ သူ႔အနားကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းတိုးလာၿပီး ဖက္လိုက္သည္"မခ်စ္ရဘူး ဂ်ံဳအင္....မင္းကငါ့အပိုင္
ငါကလြဲလို႔ဘယ္သူ႔ကိုမွမခ်စ္ရဘူး"သူ႔ကိုအတင္းဖက္ထားတဲ့ ဆယ္ဟြန္းရဲ႕လက္မ်ားကိုဆြဲခြာလိုက္ၿပီး
"ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ....
ဆူးကို ငါအရမ္းခ်စ္တာ"မ်က္ရည္ေတြျပည့္ေနတဲ့ ဆယ္ဟြန္းမ်က္လံုးမ်ားက ေအးစက္သြားၿပီး လူသက္ေတာ့မယ့္အရိပ္အေရာင္မ်ားေပၚလာသည္
YOU ARE READING
ေတာ္ဝင္ပန္း
Fanfictionစစ္သူႀကီးကင္ မင္းကို ငါကိုယ္ေတာ္ ခ်စ္ျမတ္နိးမွန္းသိလို႔ ငါကိုယ္ေတာ္ေပၚ ရက္စက္ေနတာလား