Have You Ever Thought

Chapter Seven: Neverland

Chapter Seven: Neverland

"Laz..." I muttered. He's already kissing my neck intently and I can feel his proud maleness touching my tummy.

Putangina! Alam ba niyang ang bata pa namin sa ganitong mga gawain?! Ghad! I should punish myself from giving him more access into me! I should curse myslef for liking whatever sensation he's giving me! Dami ko pang pangarap sa buhay!

He then pinned me against the wall where I tried to stop him by pushing him away from me. Lalo pang bumilis ang tibok ng puso ko nang hawiin niya pataas ang loose shirt na suot ko at pisilin ang aking hita. Damn!

"Laz... Ano ba!" I shouted. Sakto namang bumalik ang supply ng kuryente nang maitulak ko siya palayo sa akin. Did I just saw him smirk? What a perv!

"Tsk. I thought you'd like it again." He said in between his breath. Napaupo na lamang ako sa sahig dahil sa pagkabigla at kaba.

"I want to go home!" Mariin kong sambit. I curl myself into ball, hug my leg and buried my face in between my legs.

"Hey, did I scare you?" Tanong niya na lumuhod pa para mapantayan ako. I don't know if he's asking me sincerely o nang-aasar lang siya. "Nah, nevermind. Let's eat dinner. Bukas pag okay na ang daan at panahon ay ihahatid na kita sa inyo." Tumayo na siya't nag tungo sa mini kitchen niya.

I don't know how to react on what just happen. How can he talk and act like nothing happened? Ugh! I'm dealing with a Casanova here!

I also acted like it was just nothing to me. But it was my virginity that we're talking about here! Hello! Alangan namang take it for granted lang?!

The night went gloomy for me. Nakakatakot. Laz told me that I can stay inside his room and assured me na wala ng part two ang king inang kalokohan niya. Pero hindi ako pumayag at sinabihan na lang siya na ayos na ako sa couch niya.

Kinabukasan ay humupa naman na ang baha pero may pahapyaw padin na ulan. Hinatid niya ako ng alas 'dies ng umaga sa bahay namin. Hindi ako kumibo buong biyahe namin pauwi sa bahay ng nanay ko. I don't even know what to say. Mababaliw na ata ako o baliw na nga ata ako!

Pagkapasok ko ng bahay ay hindi ko inaasahang madadatnan ko ang kapatid kong nasa hapag kainan at kausap ang magulang ko.

"Cale!" Bulalas ni Ervine. Mabilis siyang tumayo at niyakap ako ng mahigpit.

"I-I can't breathe." Marahan ko lang siyang itinulak para kumalas sa yakap niya. I can't even look him in the eye. Feeling ko mababasa niya agad kung ano ang tumatakbo sa isip ko pag nakita niya ang mga mata ko. Humarap ako kila Mom at Pats para bumati at humalik sa pisngi.

"I brought your purse--"

"Yeah, thanks. Akyat muna ako. Medyo pagod." Pigil ko sa ano mang mga sasabihin pa niya. Mabilis ko silang tinalikuran at umakyat na sa kwarto ko.

Bagsak ang katawan kong inihiga ang sarili ko sa kama. I'm still spacing out and it's not really a good thing. My first kiss, my pearl and my dignity as a woman was gone! Parang hinangin lang tapos wala na! Tapos sa isang demonyo pa napunta! Naknamputsa!

*****

Isang buwan na din mahigit simula ng mangyari 'yon. Ginawa ko lahat para lang hindi kami magpansinan, para lang maiwasan ko siya. Ang Acquaintance Party naman na magaganap sana last week ay hindi natuloy at na move dahil sa dami ng school activities na inaayos ng bawat club.

"So, what club are you going to choose?" Lizzle asked. Nakatambay kami ngayon sa pool area ng school at katatapos lang naming mag lunch. I just shrugged.