Have You Ever Thought

Chapter Six: Nighty Night

Chapter Six: Nighty Night

Never let your guard down,
—Cale

*****

"Bitch!" Bulalas ng babae, kung pwede lang ay sapakin ko siya bilang ganti sa pagsampal niya sa akin without telling me the reason.

Mabilis naman na pumagitna si Laz sa amin and put me on his back.

"Sheila!" Laz said.

"You know that bitch, Van?!" Ani Sheila. "Ilan ba kayong mapapaikot ng babaeng 'to?!" She pointed me out.

"What is your problem?" Nagtatakang ani Laz.

"My problem is that girl. She killed Marc! She's the reason why he died!" The girl cried.

I can't help it but to let my tears defeat me and betray me from not letting them out of the cages. Pinilit kong umiyak ng tahimik para hindi mag mukhang kaawa awa ang lagay ko. I hate pities.

"She maybe the reason but it was out of her willingness! Might as well try to put her shoes into yours and tell me how it feels to be blamed by the things you never wanted to happen."

"If it wasn't for her..." Laz words seem to fell from deaf ears, "I hate you and don't ever come back here or I'll tell the guards to ban you from visiting the cemetery."

"Oh, you know you can't do that, Sheila. Let's go." Ang buong akala ko ay si Sheila ang inaya ni Laz pero nag-kamali ako nang higitin niya ako sa braso at mabilis na lumabas sa sementeryo.

I can't complain the pain that Laz is giving me by holding my arms tightly, I feel numb by the moment and blank.

"Get in," Laz snapped that turn my reality back.

Walang sali-salitang sumunod ako sa utos niya. Still, I can't utter a word.

It took us another thirty minutes before we arrived at our house. Bababa na sana ako nang unahan niya ako't pagbuksan ng pinto. I bid him goodbye and thanked him.

Dumeretso ako sa gate but unfortunately ay naka lock sa loob ang gate, meaning tulog na sila. WTF! Ibig sabihin lang din ay nakauwi na si Rayver o kaya naman ay hindi siya uuwi dahil sa pag o'over time niya. Anak naman ng tipaklong, oh!

Napapikit nalang ako sa inis dahil wala din naman akong phone para tawagan si Mom o kaya si Pats para pagbuksan ako ng gate. Kahit mag sisisigaw pa ako dito o kumatok katok ay malabo din na maririnig nila dahil sa distansya ng kwarto nila at ng bahay mula sa gate! What a so, so, malas day for me!!

Nagulat naman ako ng pag-mulat ko ay hindi pa pala umaalis si Laz.

"What?" Pigil ang inis na tanong ko.

"Locked?"

"Obvious ba?" I asked sarcastically, "Go home, hihintayin ko nalang umuwi kapatid ko. By the way, anong oras na pala?"

"1:37 am." Laglag ang pangang napatitig ako sa kanya. Seryoso ba?! Ugh! Walang pag-asa! Anak ng teteng!

Bago pa man akong makapagsalitang muli ay may malamig na likido ang pumatak sa aking pisngi. The next thing I know ay umuulan na.