Yazdım.. çizdim..
Ardından karaladım hep.
Tarifi yoktu bıraktığın hüznün.
Ve ilacı yoktu acının.
Şimdi penceremin kenarından o hep baka kaldığım yoldan geçeceksin..
O zifirili sokaktan.
Belki birazdan
Belki bir kaç saat sonra
Belki gecenin yarısı..
Göreydim seni her geçtiğin de merakım dinecekti sanki ya da özlemim.
Adını sen koy..
Sen koy adını ama bende ismi hep hasret kalmak oldu.
Gözlerim sokak başında.. zifirinin bilmem kaçıncı yarısı..
Bilmedin bilmeyeceksin.
Sana yazdıklarım.. gelmeyecek sana..
Sahi anlar mısın edebiyatımdan biraz da olsa?
Anlar mısın hasretim'den biraz da olsa..
Sen bilmezsin..
Neler çektiğimi.. yerlere düşüp kırılan kalbimin sancılanışlarını..
Benim gibi bitip tükenme diye ardından ettiğim dualarımı..
Bilemezsin ki bunları.. nereden bileceksin...
Yokluğuna bu kadar susuyorken.. seni bir an görmek.. uzaktan görmek.. dindirecek mi bende ki sensizliği.
Yarıladım yine geceyi.. bende isterdim kafamı koyar koymaz uyuklamayı.
Ama..
Ama bitmiyor ki düşlerim.. düşüşlerim.
Yazarım gaybına.. yüzüne gelemiyor ya yüzüm..
Yazıyorum anca.. benden de bu çıkar bu vakit..
Bak geldi ayaz vakitleri..
İyi bak kendine.. sonra dön bir daha benim gözlerimden.. iyi bak kendine..
