Düşünülmemişlerin eşiğinden geçiyorum bugünlerde..
Vakti zamanı elbet ki değindi içime
Çekilen ansızın acıların.. sancıların..
Bu denli kahır verip yüreğimi keder dolduracağını..
Bilmiyordum.
Kederin yerini isterken senin sevginle bütünlemeyi,
Koskoca bir karartı sarmaladı.. sardı.
Çoğu dualarımın sonunu aldı üç kelimelik bir kısa cümle..
"Neden beni sevmedi?"
Sahi neden?
Biriken gözyaşlarımın denizi seni yutmaya yüz tutuyorken.. neden?
??
.
Şimdiler de tükenen gücümün.. varlığımın elzemliğine
Bir basit kalorifer peteği misafirlik ediyor.
Sığıyor mu aklı hayaline.. "kalorifer peteği".
.
Öyle basitleştirilip geçiştirilecek gibi de değil.
Dokunduğum.. başımı yasladığım.. ya da yaslayacağım koca bir füzuli kalabalığım var iken..
Cansız bir nesneden teselli arar oldum.
Oldum ki çoğu canlı diye geçinip içi aslında bomboşluğun kuraklığını yaşayan.. sırf nefes alıyoruz diye kendini insan olarak nitelendiren varlıklardan daha dopdoluydu belki de..
.
Sana olan.. bana olan.. diretilmeye mecali kalmayan yaralı sevgime olan kederimdendir gözyaşlarım.
Dudaklarımda.. kulaklarımda.. ruhumda..
Ve dualarımda geçen sen.
Bilmeyeceksin sancısı tepesinde tüten gecelerimi.
Bilmeyeceksin gecenin sarhoşluğunun tanıklık ettiği tükenişlerimi.
Dilimden hiç düşmeyen senli...
