Hadi şimdi dön şu köşe başından,
ve hiç görüp bilmediğim o tebessümün ile geç;
senli düşlediğim karartı dolu kasvetli sokakları..
Gel be...
Gitmek iyi değil...
Gitmek kötü.. Gitmek;
yokluğun yarısı değil, tümü!
Hani uzaksın ya sen şimdi?
Tıpkı nefes aldığın şehrin sokakları gibi...
Can yakıyor be şair ruhlu adam!
Hani derler ya "düşüncesi bile korkunç",
ya yaşaması nasıl olacak?
Hecelemesi bile bu kadar zorken, nasıl düşüneyim? On kere dinlediğim üç dakikalık şarkıdan iki kelimeli tek bir cümle takılıyor kulağıma sadece:
"Gidersen unutursun"
Sen gitme, unutursun.
Ve unutursan, yok olursun...
Yok olma be!
Dön gözlerimin beklediği şu köşe başından..
Hadi!
