"Την βρήκες! Συγχαρητήρια! Κρίμα που δεν μπορείς να την πάρεις μαζί σου και να φύγεις..."
Κοίταξα έντρομη το παγωμένο σώμα της αδελφής μου.
"Τ-την σκότωσες;" Τραυλισα ενώ ένιωθα σιγά σιγά το αίμα μου από κρύο να γίνεται ζεστό, πολύ ζεστό.
"Κάτι χειρ...
Είμαι σε ένα βιολετί δάσος με πουά-baby pink δέντρα και σάπιο του μήλου θάμνους.
Ο ουρανός είναι καναρίνι ενώ ο ήλιος γαλαζοπρασινος.
Δεν ξέρω αν με τρομάζει περισσότερο το μέρος ή τα πολύ λεπτομερείς χρώματα...
Μάλλον και τα δύο..
Ένα άλογο καλπάζει πάνω στο γρασίδι. Κάτσε ζέρβα είναι. Όχι τελικά άλογο. Με ένα κέρατο. . . . . . . . . . Ααααα, καλέ μονόκερος είναι (obviously).
Όλα ήταν τόσο γαλήνια!... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Μέχρι που κάποιος άρχισε να κτυπαει την ηλίθια πόρτα μου και με ξύπνησε!!!
ΤΟΚ ΤΟΚ, ΤΟΚ ΤΟΚ χειρότερα κι απ'το ξυπνητήρι μου να πούμε!
"Ποιος;" Ρώτησα με την βραχνή φωνή μου ενώ άνοιγα σιγά σιγά τα μάτια μου.
"Σκάρλετ, είμαστε όλοι κάτω για πρωινό, θα έρθεις ή θα φας μόνη σου;" Ακούστηκε η φωνή της Γκάμπι.
Ρε φίλε, όλα τα γεύματα μαζί τα τρώνε;
Τέλος πάντων, τώρα ξύπνησα, αρα θα πάω.
"Θα έρθω, δωσ'μου πέντε λεπτά να ετοιμαστώ!" Φώναξα στην Γκάμπι και σηκώθηκα απ'το κρεβάτι.
Αυτό το πέντε λεπτά μόνο για να ετοιμαστείς θέλω να το δω...
"Οκ, κάτω στην τραπεζαρία θα είμαστε, τα λέμε!" Είπε και έφυγε.
Ετριψα τα μάτια μου.
Πήγα προς το μπάνιο μου και άνοιξα την πόρτα.
Όταν την άνοιξα κοιτακτικα αμέσως στον καθρέφτη και...
