_Monster_

_Pee ka boo pt2_

Scarlett's POV

Όχι, δεν γίνεται να μου συμβαίνει εμένα αυτό...
.
.
.
.
.
.
Δεν γίνεται...

Απλώς δεν γίνεται..
.
.
.
.
Έτσι κι αλλιώς όλα ψέματα είναι σωστά;

Όλα είναι ένα όνειρο.

Αύριο θα ξυπνήσω.

Δεν θα υπαρχουν ούτε κούκλες, ούτε πορσελάνινες κοπέλες, ούτε πτώματα σε ψυγεία, ούτε ρολόγια που κτυπανε γρήγορα, ούτε Κρις, ούτε Τομ, ούτε Πίτερ, ούτε Μάθιου, ούτε Έμμα, ούτε Άλεξ, ούτε Λούσι, ούτε Γκάμπι ΟΥΤΕ ΤΊΠΟΤΑ!
.
.
.
.
.
.
.
.
Σκάρλετ...

...υπάρχουν όμως...
.
.
.
Σε αυτή μου την σκέψη έβαλα τα κλάματα..

Δεν γίνεται ρε φίλε! Απλώς δεν γίνεται...

Καθόμουν σε μια γωνιά του διαδρόμου, μαζεμένη ενώ η τύπισσα που τρεμοπαιζε είχε φύγει.

Περίμενα με αγωνία την επόμενη κίνηση του Κρις...

Γιατί ρε γαμωτο; Γιατί μου το κάνει αυτό; Δεν θα ξαναμπορεσω να κοιμηθώ εξαιτίας του!

Τι του έκανα πια;

Αυτό είναι το point, δεν του έχεις κάνει τίποτα απλώς είναι τρελός και ψυχοπαθής και φρικιό και... τέρας...

Καλά τρελή είμαι και γω αλλά όχι έτσι...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Ίσως να πρέπει να κατέβεις κάτω τώρα..." Ακούστηκε η φωνή του Κρις.

Δεν ήταν πουθενά, απλώς ακούστηκε.

Δεν είπα κάτι και φυσικά δεν κουνηθηκα απ'την θέση μου.

Δεν ήμουν ηλίθια, δεν θα πήγαινα κάτω...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Μια μικρή κατσαρίδα πέρασε από μπροστά μου.

Φυσικά και ΔΕΝ τρόμαξα, εδώ είδα 50 αποχρώσεις πορσελάνης, την κατσαρίδα θα φοβόμουν;
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Άλλες δύο κατσαρίδες, κανονικού μεγέθους πέρασαν από μπροστά μου.
.
.
.
Οκ, μάλλον χρειάζεται εξολοθρευτή το σπίτι..

Δεν το κάνω τώρα θέμα...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Άλλες πέντε κατσαρίδες πέρασαν μπροστά μου.

Οκ, εκεί άρχισα να μαζευομαι..

Τι φάση;...
.
.
.
.
Έχω δύο υποθέσεις...

Ή είναι το επόμενο τρικ του Κρις...

Ή ο Ant-Man προσπαθεί να μου τραβήξει την προσοχή...
.
.
.
Ας ελπίσουμε το δεύτερο...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Ένα ποντικάκι έτρεξε πάνω απ'το πόδι μου και έφυγε μακριά...