Lost Flower

LF 1

Aejan! Aejan! Anak please wake up! Don't leave me anak gumising ka!

*BAANG*

And again I woke up with the same nightmare.

Gabi gabi ganyan lagi ang napapanaginipan ko pero wala akong matandaan sa buong pangyayari. Tapos bigla nalang akong may maririnig na malakas na tunog at dun na ako biglang magigising. All I remember is I commited suicide. Pero yun na yon wala ng ibang details kung bakit? paano? Nung una tuwing umaga umiiyak ako dahil sa panaginip ko kasi laging sumasakit yung dibdib ko pero ngayon nasanay na ako kaya hindi ko nalang pinapansin.

"Aejan! Anjan ka lang pala" yan si Claire isa sa mga kaibigan ko.

"madami ng nag aayos ng bulaklak sa pwesto natin pumunta na tayo don" yan naman si Miggy kaibigan ko den yan.

"oo na eto na" bumangon na ako sa pagkakahiga ko sa damuhan at sinundan ko na yung dalawa.

"marami na namang tao dito mamaya, magiging maingay na naman dito" sobrang excited ngayon ni Claire.

"kaya nga e isang beses lang yan sa isang taon, kaya sulitin na natin hanggat nandito sila" isa pa tong si Miggy ang saya saya din ngayon.

Nakalimutan ko nga palang sabihin nasa sementeryo kami ngayon. All Saints Day kasi ngayon, araw ng mga patay kaya mamayang hapon sobrang daming tao dito kaya itong dalawa na to sobrang excited. Siguro nagtataka kayo kung bakit? Kase patay na kami.

Yes. We're dead. Patay na kami.

Nakakabigla ba? Wag kayong mag alala kahit ako nabigla sa pangyayari. Sa totoo lang hindi ko alam kung bakit ako nagkaganto. Hindi ko alam kung bakit patay ako. Bigla nalang akong nagising sa harap ng puntod ko at nakita ko yung pangalan ko at dun ko nalaman na patay na pala ako.

*Flashback*

"Aejan tumakbo ka na bilis" nung narinig ko yan tumakbo ako ng mabilis. Di ko alam kung saan ako pupunta basta ang alam ko kailangan kong tumakbo. Sobrang dilim na dito pero patuloy lang ako sa pagtakbo. Ang bilis na ng tibok ng puso ko.

"Aejan! Aejan! Anak please wake up! Don't leave me anak gumising ka!"

*BANGG*

And I woke up.

Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Parang totoo yung panaginip ko.

Nasaan ako? Anong lugar to?

I look around and narealize ko na nasa sementeryo ako. Bakit ako nandito? Bakit wala akong maalala? The only thing that I can remember is my name. Aejan Clay. And that I commited suicide. That's all.

Tumayo ako at may nakita akong puntod sa harap ko. I read the name.