Kath's POV
Ako si Kathryn Chandria M. Bernardo. 17 years of age. Ako po ay nag-aaral sa Padilla State University of Southeast Asia. Ako po ay isang scholar ng Padilla Foundation na pinamumunuan ni Ms. Karla Estrada. Ako po ay estudyante sa umaga at katulong sa pamamahay ng mga Padilla sa gabi. At ako po ay masipag, matulungin, matalino, at higit sa lahat, mapagmahal sa pamilya at sa mga nagmamahal saakin.
"Ma wait lang papunta na ako."pasigaw kong sabi kay mama
First day ko ngayon sa pagiging katulong sa mga Padilla. Bakit ngayon pa ako hndi nagising ng maaga? Kailangan ko ng bilisan!
"Osige, bilisan mo mala-late ka na"
"Let's go na, Ma!" sa wakas natapos na rin ako.
"Sige po."
Grabe kinakabahan ako! Paano kung may mabasag ako na vase?ERASE.ERASE Dapat hindi ako kabahan. Kaya ko to! Ako nalang ang pag-asa ng mga magulang ko na makahaon sa kahirapan.
"Ok ka lang ba kath?" tanong ni mama.
"Ah...opo ma." ang tanging nasagot ko kay mama.
"Kaya mo yan! I trust you anak." ah.. naiiyak na ako. Kaya mahal na mahal ko si mama eh kasi sobra siyang supportive siya sa akin.
"Salamat ma!" at hinug ko si mama.
After 30 minutes
"Para po manong!' sabi ni mama. Andito na kami. This is it!!
*jaw-dropped*
Pagkababa ko ng jeep. "WOW!! Ang gaganda ng mga bahay dito!"
"Halika ka na anak. Andito tayo nayon sa Royal Cliff Village." agad-agad naman akong pumunta kay mama. Ah so ito pala ung sinasabi nilang pinakamaganda at pinakamahal na village dito sa Pilipinas. Infairness ang ganda nga talaga.
Sa sobrang pagkamangha ko ay hindi ko na namalayan na andito na pala kami. At na *jaw-dropped* nanaman ako sa nakita ko, ang nakita ko lang naman ay isang bahay na mala-mansion sa sobrang laki at sobrang ganda.
Ding-Dong~
BINABASA MO ANG
The Lost Swan (A KathNiel Fan Fiction)
FanfictionAng sinasabi ng isip, iba sa nilalaman ng puso kaya pati damdamin, nalilito! Hindi malaman kung alin ang dapat sundin. Ang isip na nagsasabi ng dapat? O ang pusong nagmamahal ng tapat?
