• Sen Bana Emanetsin •

2- Benim Korumam.

Biten tanışma faslının ardından Levent Bey söz aldı.

-Hadi o zaman ben hazırlanıp geliyorum Valiliğe gidelim bir an önce. Önemli bir toplantı var bugün.

Vali Bey'in talimatı üzerine şoför, İsmail Abi, Büşra ve Barış koltuktan kalktı. Hepsinin bakışları "sen nereye?!" dercesine bakışları birden Barış'a doğru döndü.

Elçin, pis pis gülerek Barış'a göz kırptı:
-Pardon sen nereye tam olarak?
Barış soğukkanlılıkla:
-Valiliğe. Siz gelmiyor musunuz?
diye Elçin'e sorunca İsmail Abi ve Elçin güldü. İsmail Abi Barış'ın kolunu sıvazladı.
-Sen bütün gün Elçin'le berabersin. Benim serseri kızım sana bugünkü i-na-nıl-maz yoğun iş programını sana anlatır. Değil mi gözümün nuruuu?? diyip Elçin'in yanaklarını sıktı İsmail Abisi.

Büşra ise bir taraftan Elçin'i donuk bakışlarıyla göz hapsine alıyor, bir taraftan da Barış'ın ilgisini çekmeye çalışır şeyler yapmaya başlıyordu. Elçin bunun farkına vardığında "iyi ki Barış'ı valiliğe değil, bana verdiler yoksa bu adamı yerdi vallahi" diye geçirdi içinden.

Büşra, Elçin'den Elçin de Büşra'dan pek haz almazdı. Büşra, Elçin'in tatlı şımarıklığına olan nefretini Elçin'i kıskanıyor oluşuyla birleştirdiğinde ortaya kocaman bir çekememezlik çıkıyordu. Elçin'e karşı sahte gülücükler, Elçin'i görmezden gelmeler... Bunların hepsinin Elçin farkında olunca etki tepki meselesi itibariyle Elçin de onun sinsi biri olduğunu düşünüyor Büşra'yı pek yakınında tutmuyordu.

Barış, yutkundu.
-O zaman valilik sizde, Elçin de- ... *Barış Elçin'in kendisinden küçük oluşundan ötürü Elçin demişti. Bir an aralarındaki ilişkinin bir "yakın koruma" ile "valinin kızı" ilişkisi olduğu aklında cereyan edince konuşmasını resmîleştirdi* Elçin Hanım da bende.. diyip İsmail Abiye kafa salladı.

Barış kesinlikle inanılmaz güçlü refleksleri, tavanda olan korumacılık seviyesi, işine olan üstün saygısıyla dört dörtlük özel harekatçılığını dört dörtlük mükemmel bir korumalığa taşıyacaktı. Yalnızca tek bir fark vardı;

Bu sefer kendini onunla bir bütün olarak hissetmek zorunda olduğu birisi olacaktı. Elçin Hanım'a iyi bir koruma olabilmek ve onun isteklerini karşılayabilmek için onu tanıması, onun sevdiklerini sevmediklerini bilmesi, bakışlarından zor bir durumda olup olmadığını, onun koruması olarak nefes alışverişinden bile herhangi bir tehdit olup olmadığını anlaması gerekecekti. Eğer önüne koca bir düvel gelse bütün tecrübesiyle savaşıp profesyonelce çatışabilirdi. Ama yıllardır mesleği dışında hiçbir şeyle ilgilenmemiş, yıllardır karşı bir cinsle bir defa bile alakadar olmamış yalnız bir adam için birdenbire her anını bir kızla paylaşır hale gelmek pek de kolay olmayacaktı..
*
*
Barış arabanın şoför koltuğundan, arkada tek başına oturup telefonuyla uğraşan Elçin'e seslendi:
-Karar verdiniz mi gideceğiniz yere?
Elçin ofladı.
-Off sen hep böyle misin?
-Anlamadım?
-Hep böyle ciddi, resmi, buz gibi.
Barış arabayı kullanırken çok keskin bir ses tonuyla konuştu.
-Evet ciddiyim. Çünkü gayet ciddi bir mesele dolayısıyla yanınıza görevlendirildim.
Elçin ellerini havaya kaldırdı.
-Ama yaniii, artık hep yanımdasın. Sürekli dip dibe olacağız. Ben senin rahat etmen için söylememiştim kendim için söyledim. Eğer samimi olsak hiç olmazsa yanımda bir kankamla geziyormuşum gibi hissetmeye zorlardım kendimi. Yoksa böyle başıma dikilen bir adamdan rahatsız olu- !

Barış Elçin'in lafını bitirmesine izin vermeyip arabayı hemen sağa çekti. Elini direksiyona vurdu ve Elçin'e döndü.
-Bana bak! Kimse senin başına dikilmek için yıllardır yaşadığı yerden güle oynaya İzmir'e gelmiyor!
diyerek sert bir giriş yaptı. Sonrasında sert davranıp Elçin'i korkuttuğunu fark edip tane tane Elçin'e izah etti.