"Hey, sana diyorum. Kalk, burada yatma. Şimdiki gençlerin hali ne olacak böyle? Evin yok mu senin? Aigoo..." Chanyeol yavaşça gözlerini açtı ve karşısındaki adama baktı. 'Neredeyim ben?' diye kafasından geçirdi. Dün gece ne yapmıştı da burada uyuyakalmıştı?
"B-ben...özür dilerim. Uyandırdığınız için çok teşekkür ederim." dedi ve başını neredeyse yere kadar eğdikten sonra hızlı adımlarla oradan uzaklaştı. Eve gidip duş alma isteğiyle dolmuştu içi. Kendine sıcacık bir kahve yapıp, onu afiyetle içtikten sonra tekrar uyumak istiyordu. Kendini bu aralar iyi hissetmiyordu. Ailesiyle sürekli kavga ediyordu, arkadaşları ise onu sürekli eziyorlardı. Üstelik sevgilisi ile de ayrılmışlardı. Daha doğrusu Mira onu terk etmişti. Başka biri ile birlikte olduğu için ondan ayrılmak istemişti. Chanyeol sırf bu yüzden günlerce ağlamıştı. O kadar ağlamıştı ki, gözleri artık kan çanağına dönmüştü. Böyle şeyleri kafasına çok takan biri olduğu için dün gece kusana kadar içmişti ve soluğu bir bankta almıştı. Şimdi de bu haldeydi işte. Ne rezillik ama...
..
Duş aldıktan sonra, üzerinde bornoz ile birlikte odasına gitti. O sırada telefonuna mesaj geldi. Yatağının üzerindeki cep telefonunu eline aldı ve kilidini açtıktan sonra gelen mesajı okudu. Mesaj, en yakın arkadaşı Kyung Soo'dan gelmişti.
*Chanyeol-ah~~~ İyisin, değil mi? Senin için çok endişeleniyorum. Yanına gelmemi ister misin? Sana nefis bir kahvaltı hazırlarım. Kaç gündür doğru düzgün bir şey yiyemiyorsun. İzin ver, geleyim.*
Kyung Soo, Chanyeol'un bu dünyadaki en iyi arkadaşıydı. Birbirlerini yaklaşık 10 senedir tanıyorlardı ve şimdiye kadar hiç kavga etmemişlerdi. Kyung Soo, Chanyeol'un diğer arkadaşları gibi değildi. Ona zorbalık yapmıyor ya da onu sürekli ezmiyordu. Aksine, onunla hep vakit geçirmeye çalışıyordu ve morali bozuk olduğunda daima onu neşelendirecek şeyler yapıyordu. Chanyeol, Kyung Soo'yu hiçbir zaman diğer arkadaşlarıyla bir tutmamıştı. Çünkü, Kyung Soo farklıydı. "Onlar gider, fakat Kyung Soo her zaman kalır." Kendine hep bunu söylüyordu. Chanyeol için gerçekten dost, Kyung Soo'ydu.
*Karnım o kadar aç ki... Çok yorgunum. Dün gece çok içmişim. Sabah bir bankta uyandım. Daha doğrusu yaşlı bir amca beni uyandırdı. Yani demem o ki...bekliyorum, Kyung.*
Kyung Soo, sık sık Chanyeol'u ziyaret ettiği için ona yedek bir anahtar çıkarttırmışlardı. Bazen Chanyeol evde olmadığında gelip temizlik yapardı.
*Mira'yı unut artık. Sana kız mı yok? Yakışıklısın ve upuzun bir boyun var. Bütün kızlar senin peşinde. Kıskanıyorum -_-*
Mesajı okuduktan sonra ister istemez sırıttı. 'Bu haldeyken bile beni güldürebiliyor.' dedi kendi kendine. Hemen ardından cevap yazdı.
*Bütün kızlar peşimde ve istisna olan tek kişi, Mira. Bütün kızlar benimle sevgili olmaya can atıyor ve istisna olan tek kişi, Mira. Bütün kızların hayallerindeki erkek benim ve istisna olan tek kişi, Mira!*
Telefonu sinirle elinden bıraktı ve yatağa oturdu. Yüzünü ellerinin arasına gömdü. 'Böyle olmak zorunda değildi...' dedi içinden. Yine istemediği ve nefret ettiği bir şey olmuştu. Ağlıyordu. Onun için. Kendine artık ağlamayacağına dair söz vermişti ama duramıyordu. Mira aklından çıkmıyordu. Çok güzel günler geçirmişlerdi birlikte. 'Olmayınca olmuyor demek ki.' diye geçirdi Chanyeol içinden tekrar. Tam o sırada mesaj geldi. Chanyeol cevap vermedi. Çünkü biliyordu ki ne zaman onun mesajına cevap vermese, Kyung Soo koşarak buraya geliyordu. Çünkü Chanyeol için gerçek dost, Kyung Soo'ydu.
~~~
5 dakika sonra, tam 5 dakika sonra kapı sesi duyuldu. Kyung Soo sahiden de koşarak gelmişti.
