-1 HAFTA SONRA-
Kyung Soo hala bir umutla en yakın arkadaşının uyanmasını bekliyordu. Eğer ona bir şey olursa Mi Ra bunun cezasını çekecekti, çekmek zorundaydı. Çünkü her şey onun yüzünden olmuştu. Eğer Chanyeol'dan ayrılmış olmasaydı, şu an en yakın arkadaşı hayatla yaşama mücadelesi vermiş olmayacaktı.
Yaklaşık on dakika sonra Chanyeol'un yatakta yatarken birden bire hareketlendiğini gördü ve bağırmaya başladı.
''Cha-chanyeol, hareket etti! Hareket etti!'' Hemen ardından doktor ve hemşireler yoğun bakıma girdi ve Chanyeol'u kontrol ettiler. Kısa bir süre sonra ise Chanyeol, hayata tutunmayı başarabilmişti.
Doktor gerekli tetkikleri yaptıktan sonra hemşirelerle birlikte odadan çıktı. Kyung Soo hızla doktorun yanına koştu. Durumunun iyi olup olmadığını sordu.
''Şu anda gayet iyi durumda. Birkaç güne kadar taburcu edeceğiz.''
''Peki onu görebilir miyim?'' diye sordu Kyung Soo.
''Hastamız yeni uyandığı için bunun mümkün olacağını sanmıyorum. Onu yormamak gerek. Tekrar geçmiş olsun.'' dedi doktor gülümseyerek ve oradan ayrıldı.
''Tanrı'ya şükür ki iyi.'' dedi Kyung Soo ve yüzünü ellerinin arasına gömdü. Gözlerinden akan yaşlar sadece sevinç göz yaşlarıydı.
~~
Chanyeol gözlerini açtığında etrafına şaşkın şaşkın bakıyordu. Bir nevi etrafı inceliyordu. Nerede olduğunu biliyordu fakat tam olarak neler olduğunu hatırlamakta güçlük çekiyordu. Yatakta hafifçe doğrulmak istedi ama sadece istediğiyle kaldı. Vücudundaki ağrılar adeta bir bıçak gibi batmıştı ve olduğu yere çakıldığını hissetti.
'''Chanyeol? Uyandı!'' Kyung Soo'nun gür sesi, hastane koridorlarında yankılanıyordu. Oradan geçen bir hemşire, koşarak yanına geldi ve onu azarlamaya başladı.
''Ne yapıyorsunuz? Burada bu şekilde bağıramazsınız. Hastanede olduğunuzu unutmayın, lütfen.'' Kyung Soo utanmıştı ama yine de belli etmedi. Şu an tek önemli olan, Chanyeol'un uyanmış olmasıydı.
''Çok özür dilerim ama Park Chanyeol'un doktorunu çağırabilir misiniz?'' Hemşire evet, anlamında başını salladı ve bilmişlik taslarcasına koridorda gözden kayboldu.
Birkaç dakika sonra Chanyeol'un doktoru geldi ve odaya girdi. Chanyeol hala etrafı inceliyordu. Kyung Soo doktorun arkasından odaya girdi ve hemen Chanyeol'un yattığı yatağın kenarına oturdu.
''Park Chanyeol! Artık sana kaza yapmak yasak!'' Doktor gülümsedi.
''Geçmiş olsun. Nasılsın?''
''Teşekkür ederim, iyiyim. Fakat...'' Yüzünü ekşitti. ''...biraz ağrılarım var.''
''Onlar zamanla geçecek. Beklemeyi öğrenmelisin. Birkaç güne taburcu olacaksın. Kendine dikkat et. Tekrar geçmiş olsun.'' dedi doktor ve gülümseyerek odadan ayrıldı.
''Neler olduğunu hatırlamıyorum. En son telefonda seninle konuşuyordum. Çok içmiştim ve araba kullanıyordum. Sonrası...sonrası çok karanlık.''
''Benimle konuşurken kaza yaptın, salak.'' Chanyeol'un gözleri büyüdü. Kyung Soo devam etti. ''Mi Ra için canından oluyordun neredeyse.''
''Mi Ra için değil mi?''
''Başka kimin yüzünden olacak?'' Chanyeol yataktan kalkmaya çalıştı ama yine olduğu yere çakıldı. Kyung Soo bağırmaya başladı.
''Hey, hey, hey! Taburcu olana kadar bu yataktan kalkmak yok. Aklını mı kaçırdın sen? Ağrıların olduğu halde yataktan kalkmaya çalışıyorsun.''
