Sabah gözlerimi gelen inleme sesleriyle açtım.Saate baktığımda daha 5.30'du.Hemen kalktım ve yan odanın kilidini açıp içeriye girdim.Tahmin ettiğim gibi kabus görüyordu.O geceden beri her gün gördüğü kabuslar gibi.Yanına yaklaşıp kulağına eğildim ve "Senin bir suçun yok abi.Bunu bize ve her gün bu kabusları görmene sebep olanları bulucam.Şimdi sakinleş."diye fısıldadım ve alnında birikmiş terleri silmeye çalıştım.Biraz daha yanında durup sakinleşmesini bekledikten sonra yavaşca odadan dışarı çıkıp kapıyı kilitledim.Aşağı kata inip mutfağa geçtim.Bir kere uyandım mı artık uyuyamazdım.Zaten alışmıştım artık uykusuzluğa.Buzdolabını açtım ve içine boş boş bakmaya başladım.Evet,alışverişe çıksam iyi olacaktı.Bir bardak su alıp tekrar odama doğru ilerledim.Bardağı yatağın yanındaki masaya bıraktıktan sonra kendimi hemen yatağa attım.Çok yorulmuştum artık.Bu hayat beni çok zorluyordu.Hani derler ya dibe battım diye.Tam da bu sıralar onu yaşıyordum.Ama çabuk toparlanmam lazım.Bakmam gereken bir abi,almam gereken intikamlarım var.
Herkese meraba.Bu benim ilk hikayem değil.Bir çok kitap yazdım.Ama hiç birini paylaşma ihtiyaci hissetmedim.Bu kitabın konusu daha değişik, şansızların hikayesi.Bu bölümden bir şey anlamamiş olabilirsiniz ama diger bolum daha acik olmaya calisirim.Kontrol etmeden paylaşıyorum.Herneyse kendinize iyi bakın.Iyi okumalar...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖLÜMÜN UÇURUMUNDA
Random"Sana bunları yaptırmalarına izin verme. Görmüyor musun seni ne hale getirmişler. Artık seni tanıyamaz oldum. Onlardan bu kadar mı korkuyosun? Gözlerini kapatamayacak kadar?"dediğinde derin bir nefes alıp gözlerinin içine baktım. Nasıl oluyorda çapı...
