O anki sevinçle hemen yukarı koştum kapısını açtığımda gördüklerim karşısında şok oldum.
Abimin odasının banyosundan su sesleri geliyordu.Yatağına baktığımda da boş olduğunu gördüm.Duş mu alıyordu?Yataktan kalkmıştı?Benim için inanması ne kadar zor olsa da bir ilerleme vardı ama dimi?Yüzümdeki aptal sırıtışla yatakta oturmuş abimin banyodan çıkmasını beklerken bir anda su sesi kesilmiş ve ardından acı bir inleme sesi gelmişti.O anki panikle hemen banyoya koşup kapısını açmaya çalıştım."Abi ! Aç kapıyı ! Abi lütfen aç kapıyı ! Napıyosun orda?Abii!!"diye bağırıp bir yandan da ağlarken kapının kilidinin açılma sesini duydum.İçeriye girmemle ikinci şoku yaşamam bir oldu.Ellerini mermerin iki yanına koymuş baygın baygın yüzüme bakıyordu.Hayır.Yapmış olamaz dimi?Beni bırakıp gitmeye çalışmaz ? Kapıda dikilmeyi bırakıp yanına gittim.Bileklerini kesmişti ve fazla kan akıyordu."Hastaneye gitmemiz gerekiyor."diye mırıldanırken koşarak odamdan bir miktar para alıp tekrar abimin yanına döndüm.Lanet olsun!Bayılmıştı.Ne yapıcaktım?Tanrım, beynim durmuştu resmen!Aklıma Selim Bey geldiğinde telefonumu almak için mutfağa indim.Sonunda bulduğumda hemen Selim Beyi aradım ve beklemeye başladım.Çalıyor..Çalıyor..Çalıyor ama açmıyor.Lanet olsun ya ! Merdivenleri çıkarken ambulansın numarasını tuşladım.Abimin yanına geldiğimde adresi veriyordum.Telefonu kapattıktan sonra koşarak banyoya gittim ve ilk yardım çantaasını aramaya çalıştım.Tabiki de yoktu.! Tekrar abimin yanına dödüğümde T-shirt ' ümden bir parça yırtıp bileğine sıkı bir şekilde sarmaya başladım.Dikkatli ve hızlı olmaya çalışıyordum.Sarma işim bittiğinde kapı çalmıştı.Koşarak aşağı indiğimde hızımı alamayıp ayağımı vurmuştum.Bir de bu eksikti.!Ah,çok acıyordu.Sonunda kapıyı açmayı başardığımda konuşmalarına fırsat vermeden "Yukarıda.Acele edin çok kan kaybetti."diye bağırdım.Onlar yukarı çıkarken bende mutfakta hala kaynayan ve taşmış olan çorbanın altını kapatmaya gittim.Ev batmıştı.Her yer çorba olmuştu.Azcık daha öyle dursaydı yangın çıkabilirdi.Nasıl bu kadar salak olmuştum?Ayağa kalktı,düzeldi zannederken kendini öldürmeye kalkmıştı.Onu da kaybetmeye dayanamazdım.Abimi sedyeyle aşağı indirdiklerinde düşüncelerimden sıyrılıp bende mutfaktan çıktım.Kapıyı kilitleyip ambulansa bindim.Abime baktığımda yüzü çok solgun gözüküyordu.Onu böyle görmek bana da acı veriyordu.Artık harekete geçmenin zamanı gelmişti anlaşılan.Böyle oturup abimin yok oluşunu izlemek zor geliyordu.Ambulansın kapısı açılınca hastanenin önünde olduğumuzu farkettim.Abimi indirip acil kapisina girdiklerinde bende peşlerinden ilerledim.Başında doktor yarasına bakarken ameliyathaneyi hazırlamalarını söyledi.Bana baktığında gayet soğuk bir şekilde "Nesi oluyorsunuz?"diye sordu.Bende aynı soğuklukta "Kardeşiyim."diye cevap verdim.Kafasını anladım gibisinden sallarken tekrar konuştum ; "Selim Bey'e ulaşamadım.Onun hastasıydı.Siz haber verir misiniz?"diye sordum.Sesi bu sefer yumuşamış bir şekilde;"İzin günüydü bugün ama haber veririm."Kafamı sallarken abimi ameliyathaneye götürdüklerini gördüm.
*** *** *** ***
Yaklaşık 1 saattir ameliyathane yazan kapının yanında dikiliyordum.Ne giren vardı ne çıkan.Ben sadece derin bir sıyrık zannediyordum ama hala ameliyatta olduklarına göre ciddi bir şey vardı sanırım.Çok kan kaybetmişti zaten.Yanımda birinin varlığını hissedince kafamı o tarafa çevirdim."Çok yorgun gözüküyorsun.Bir kahve iyi gelir.Hadi iç şunu."dedi Selim Bey.Kafamı hayır anlamında sallayıp kendimi duvardan ayırdım.Ağzını tekrar konuşmak için açtığında ameliyathanenin kapısı açılınca ağzını kapamak zorunda kaldı.Kapıdan ilk hemşirelerle birlikte sedyede yatan abim arkasından da doktorlar çıktı.Selim Bey doktorlarla konuşurken ben abimin sağlam elinden tutmuş asansöre doğru gidiyorduk.3.kata geldiğimizde 3461 yazan odaya girdik.Hemşireler abimi yatağa yatırıp 'Geçmiş Olsun'dedikten sonra gitmişlerdi.Yavaşca abimin yanina gidip yatağa oturdum.Elini tutup konuşmaya başladım;"Beni bırakıp nereye gittiğini sanıyosun sen?Çok korkuttun beni.Bir daha sakın öyle bir şey yapma.Sakın!Sende gidersen naparım ben tek başıma?Benden kurtulacağını sanıyosan,yanılıyosun uyuz."diyerek kalkıcağım sırada elimde bir baskı hissettim.Elimi sıkmıştı.!Şaşkınlıkla tekrar otururken kafasını yavaşca bana çevirdi."Cadı."diye konuştuğunda şaşkınlıktan konuşamıyodum bile.O daha demin konuşmuş ve elimi sıkmışti ! Tuvalete bile zor kalkan abim!Benimle konuşmuş ve bana Cadı demişti.Ne ? Cadı mı?Beni sinir etmek için eskiden derdi ve o kadar zaman sonra yine demişti.Konuşcağım sırada duyduğum farkli bir sesle yataktan kalkıp kapıya baktım.
"Ağzını kapat artık.Ceryan yapıyor."Bugün daha iyi bir şey olamazdı heralde.
Herkese merhaba.Bu bölüm kısa oldu sanırım.Daha uzun yazmıştım ama kaydetmeyi unutmuşum,silinmiş.Bir yanlışım varsa bana söyleyin.Yazım yanlişlari da dahil.Multimedia Esila.İyi okumalar..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖLÜMÜN UÇURUMUNDA
Random"Sana bunları yaptırmalarına izin verme. Görmüyor musun seni ne hale getirmişler. Artık seni tanıyamaz oldum. Onlardan bu kadar mı korkuyosun? Gözlerini kapatamayacak kadar?"dediğinde derin bir nefes alıp gözlerinin içine baktım. Nasıl oluyorda çapı...
