Yaz Aşkım 2 Hayatımın Aşkı -Düzenlendi-

Yirmi Altı

Sellam!

Naber?

Oy ve yorumu unutmayalım.

İyi okumalar.

Hilal'den

Mükemmel balayımız bitmiş evimize dönüyorduk.

Baran ile benim evimize

"Aşkım alışveriş yapalım."

"Aynen evde hiçbir şey yok."

Önce markete uğrayıp aylık alışveriş yaptık. Ardından evimize gittik. Ben eşyaları yerleştirirken Baran uzanıyordu.

"Sadece benim olan kocam kaldır popişini Geceler'e gidiyoruz." Zorla kalktı.

"Yarın gitsek olmaz mıydı güzelim?" Ona bakıp sarıldım.

"Olmaz aşkım!Sen kal ben gideyim istersen?"

"Oldu başka?"Gülüp omzuna vurdum.

"Hadi!" Geceler'in evine geldiğimizde kapıyı çaldık.

Kapının açılmasıyla birlikte Gece olduğunu düşündüğüm kişi üstüme atladı.

"O-oha ölüyorum!"

"Daha yeni evlendik Gece!Bırak karımı." Gece kahkaha atıp bana sarıldı. İçeri girince herkesle selamlaşıp oturduk. Gece

"Gelin!Kalk kahve yap,sonra da yemek hazırla."

"Yuh!" Güneş

"Yeni gelin değil misin?Göster hünerlerini bacım!"

Oflayıp mutfağ giderken konuştuklarını duyuyordum.Güneş ve Gece ise birbirlerine çak yapıyorlardı.

Sizi duyabiliyorum bücürler!

"Çınar'dan bi haber var mı?"

"Bana mal mal mesajlar atıyor.Amacı ne bilmiyorum."

"Abimler ne zaman geliyor?"

"Yarın dediler ama bilmiyorum."

Kahveleri götürüp herkese pis pis sırıtarak verdim. Baran ise teşekkür edercesine gülümsedi.Yanına kendimi atmamla Özgür

"Gece,güzelim,şu geçmişini artık anlatsan diyorum?"Gece bir an şaşkınlıkla Özgür'e baktı.

"Zamanı gelmedi mi hala? Güvenmiyor musun yoksa?" Deniz ise kızgınca Gece'ye bakıyordu.

"Be-ben anlatayım."Özgür'ün elini tuttu ve odasına gitti.

Onların odasına gitmesiyle bizde evimize doğru yol aldık.

Özgür'den

Gece'nin anlattıklarını sindirmeye çalışıyordum.

Ona sımsıkı sarıldım. O da aynı şekilde sarılırken

"Hande işini çözmeliyiz. Onlar tekrar toplanabilir." Kafasını salladı.

"Hande çıktıysa yakında babam da çıkar. Burak'ın çıkacağını sanmıyorum. Ama onun yerine de zaten Çınar var." Sonra güldü.

"Eskilerim peşimi bırakmıyor!"

"Yanında ben varsam sıkıntı yok"

"Özgür..."

"Ne istiyorsun güzelim?"

"Beraber uyuyalım mı bu akşam?"

"Olur." Gece anında kalkıp salona gitti.

"İyi geceler çifte kumrular!" Aynı hızla gelirken gülümsedim.

Bu kadını karım olarak istiyordum.

Güneş'ten

Sabah odamın kapısının çalınmasıyla gözlerimi araladım.

"Gir."

Deniz kapıyı açıp kafasınj uzattı.

"Günaydın!Hazırlan kahvaltıya gidiyoruz."

"Kim kim?" Gözlerini devirdi.

"Başbaşa.Yeter sürekli birileri var yanımızda." Sırıttım.

"Yarım saate hazır olurum deniz gözlüm." Öpücük atıp odadan çıktı.

Ben de odadan çıkıp banyoya yöneldim ve elimi yüzümü yıkadım. Tekrar odama dönüp altıma buz mavisi kot pantolon ve üstüme de kırmızı önden bağlamalı puanlı gömlek giydim.

Saçlarımı tarayıp makyajımı yaptım.
Kombinime uygun beyaz spor ayakkabılarımı da elime alıp kapıya çıktım.

Çınar ile burun buruna geldim.

"Senin burada ne işin var?"

"Vay,Güneş naber ya?" Gözlerimi devirdim.

"Sadede gel?"

"Gece'ye bakmıştım ben?"

"En üstüne aysti dökmüştün hani? Siktir git sinirlerimi bozma!" Sırıttı.

"Hemen satmışsınız beni.Yerim kapılmış.Yazıklar olsun! Bu kadar kolay mıydı? Altı yıl çöp müydü?"Arkamdan Gece'nin sesini duydum.

"Çöp falan değildi.Belki de hayatımın en güzel yıllarıydı.Ama gelecekte seni saplantılı lise aşkı olarak tanımlayacağıma emin olabilirsin Çınaroğlu."

"Boş yapmaya gelmedim ben buraya."Lafa girdim.

"Sen zaten kendin boş insansın seninle mantıklı konuşulmuyor ki." Çınar bana bir an sinirle baksa da Gece'ye geri döndü.

"Kadro tamamlandı Moruk." Arabasına atladı ve gitti. Gece'ye baktım.

"Babamda çıkmış demek ki." Deniz

"Ne kaçırdım ben?" Ona dönüp elini tuttum.

"Hadi gidelim,yolda anlatırım." Gece de bize el sallayıp içeri girdi.

Hande'den

"Bu doz çok değil mi?"

"Vücudun eski doza alınmış. Bir tık fazlası bu Hande." Doktora baktım.

"İlaç değiştiremez miyiz?"

"Hayır,bu ilacın bir yıl kullanım süresi var."

"Neyse ne,birkaç hafta daha ölmeyeyim yeter." Yapmacık gülümseyip çıktım.

Çınar Çınaroğlu arıyor...

"Efendim Çınar'ım?"

"Neredesin?"

"Otele gidiyorum."

"Bana gel. Plan hazır." Sırıttım.

"Sen yeter ki iste aşkım."

Hilal'den

"Baran,bu yemek olmadı galiba?" Baran beyin isteği üzerine tereyağlı karides güveci yapıyordum.

Normalde çok kötü bir aşçı değilimdir ama bunu ilk defa denedim. Kaşarını çok koydum galiba.

"Aman be karıcım!" Ona dönüp kollarımı boynuna koydum.

"Ne yapayım? Daha önce bu yemeği yemedim bile ben aşkım.Nasıl yapayım?"

"Gel yedireyim o zaman sana."

"Onun yerine sen yapsan? Burası bizim evimiz ama daha yemek yemedik. Kendi evimizde yiyelim." Güldü.

"İçeri geçin o zaman siz hanımefendi. En fazla bir saate yemek hazır olur." Gülümseyip dudağını  öptüm ve salona geçtim.

Artık ondan utanmıyordum.

Evliydik biz!

••••••••••••••

Nasıl buldunuz?

Oy ve yorumu unutmayalım.

seviliyosun