11th Ink

1.5K 84 3
                                    

The Lost ID (Part 3)

"I just want to congratulate you. Napakagaling na bata nitong si Leo. Maayos poang pagpapalaki nyo sa bata Misis. Napakabait pa sa klase." my son's teacher said. Napangiti ako dahil sa sinabi niya.

"Thank you po Mrs. Valdez." sagot ko. Pagkatapos ang naging pag uusap namin ng teacher ni Leo ay kaagad ko s'yang hinanap sa playground. Dahil sa matinding pangungulila ko kay Leo noon ay ipinangalan ko sa kanya ang naging anak ko. I saw my son running towards me. Umiiyak ito.

"Why are you crying baby? May umaway ba sa'yo?" pag alo ko sa kanya. Pinalitan ko ng bagong towel yung likod nito habang pinapatigil s'ya sa pag iyak.

"Please tell mommy what happened, baby."

"My ID was lost mommy. Naglalaro lang po ako kanina and then I saw na lace na lang yung natira. Mommy, hindi ko naman po sinasadya e." my six years old baby answered. Maya maya ay tumigil na din ito sa pag iyak.

"Don't be sad Leo. Hahanapin na lang s'ya ni mommy mamaya. Please stay here first. Hintayin mo ako. Ibibili lang kita ng pagkain. Okay baby?" he kissed me on my cheeks. Even if my first love Leo and I didn't end up together, may panibagong regalo naman ang Diyos sa akin. Iyon ay ang anak ko.

Pagkatapos kong makabili ng paboritong inumin ni Leo ay bumalik na ako kung saan ko s'ya iniwanan. I saw him with a guy. Lumingon yung anak ko at tumakbo ito papalapit sa akin.

"Mommy! Mommy! Look I found my ID." masayang wika niya.

"That guy returned me my ID mommy. He is so kind." kwento pa n'ya. Hinigit ako nito papunta doon sa lalaking nakapulot ng nawawala n'yang ID.

What a coincidence. Six years din kaming hindi nagkita pero hindi ko alam kung bakit abot langit pa din ang nararamdaman kong kaba ngayong nandito na s'ya.

"Anika..." It's Leo. Kamusta na kaya sila ni Aya? May anak na din kaya sila tulad ko?

"You know him mommy?" tanong ng anak ko. Hinaplos ko ang buhok nito. Mabuti na lang at natanaw ko si tita Belle.

"Sumama ka muna kay tita baby. I'll just talk to him okay?" nang tuluyan ng makalayo ang anak ko ay doon ko muling hinarap si Leo.

"Thank you for returning the lost ID of my son Leo." I exclaimed. Naglalakad lakad kami nito habang nag uusap.

"How are you Anika? May anak na pala?" I tried to avoid his gaze. Hindi ko alam kung bakit naaalala n'ya pa din ako ngayon.

"I'm fine Leo. I-ikaw? Kasal ka na diba? M-may mga anak ka na ba din?" tanong ko. Hindi ko inaasahan na iiling ito sa akin.

"I didn't marry Aya. Wala kaming anak."

"It's been six years. What happened?
Naaalala mo na ba yung totoong ako pagkatapos ng anim na taon?" mapait akong ngumiti.

"My memories didn't came back. Hindi kita naaalala pero nasaktan ako nung mga panahong umalis ka Anika. You told me na sana hindi mo na lang ako nakilala. I forced Yuan to tell me everything. He told me that you were the girl I love. I tried to chase you not until I receive a news na may anak ka na. I am too late for you Anika." Napahinto ako sa paglalakad at hinarap ko s'ya.

"Naaalala mo pa ba yung mga panahon na tinutulungan natin ang isa't isa sa paggawa ng mga assignments?"

"Hindi ko maalala, Anika."

"Do you remember the first time when you asked me to dance during our JS prom?"

"That was a very wonderful experience. I wish I remember that."

"Yung surprise mo for my birthday. Hindi mo din maalala?"

"I forgot everything about us Anika. But one thing's for sure. I want you back. I want us back. Mahal kita Anika."

Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Every word coming from Leo's mouth made my whole system crazy. Ilang taon na din ang lumipas pero ganito pa din yung epekto n'ya sa akin.

"Y-you told me you love me yet you can't remember me." wala na akong kawala ng hawakan n'ya yung mga kamay ko. He put my hand on his chest. Ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso nito.

"Yes. I can't remember you Anika. Pero yung puso ko naaalala ka. Ang dami na nating panahon na nasayang. I was so stupid for hurting you Anika. Please come back to me. Sana tayo na lang ulit."

I can't deny the truth. Hindi ko pwedeng lokohin ang sarili ko kasi ang totoo, mahal na mahal ko pa din si Leo hanggang ngayon. I told him about my son kasi ang totoo wala namang reason para magsinungaling ako sa kanya. I am not the biological mother of him. During those times when I was about to leave my apartment, mayroong nag iwan ng bata sa labas ng pinto. Hindi ko lubos maisip kung bakit mayroong mga ina na basta basta na lang iiwanan yung anak nila sa ganoong sitwasyon. I treated him like my own child. Kahit papaano, nabawasan yung lungkot na nararamdaman mo.

"Marami ng nagbago Leo." sagot ko. He tried his best to reach for my hand but I didn't let him to touch me again.

"Let's create new memories Anika. Please give me a chance." sa pagkakataong ito lumuhod s'ya sa harap ko. Nakita ko syang umiiyak.

"Kung pwede lang na maghirap ako para makuha ka lang ulit gagawin ko. Fvck Anika! Gagawin ko lahat para bumalik ka."

Itinayo ko s'ya. Hindi ko na napigilan pang mapaiyak.

"Ayoko ng masaktan ulit Leo. Hindi ko na kaya. P-please umalis ka na." Pinunasan ko ang sarili kong luha. I tried to act strong infront of him but still, hindi ko kaya. Sobrang nanghihina ako.

"A-anika..."

"Please leave Leo." Buo ang loob kong sabi. Sa huling pagkakataon, nakita kong pumatak yung mga luha sa mga mata n'ya. He started walking away. Mabagal ito at parang unti unti akong pinapatay sa sakit habang nakikita s'yang naglalakad papalayo. Parang nagkaroon ng sariling buhay ang aking mga paa.

I run towards him as I hug him from the back.

"N-natatakot ako Leo. Natatakot akong magmahal kasi baka makalimutan mo ulit ako." umiiyak ako sa likod n'ya. He faced me after that. I saw the pain in his eyes suddenly fade.

"I'm sorry for the broken promises Anika. I'm sorry if I forgot you. Mahal na mahal kita." wika n'ya. I already made my decision. It's the perfect time to continue what we had started when we were still in highschool.

"Mahal pa din kita Leo."

"Let's get married Anika. I want to be the father of your child at sa susunod pa na'ting mga anak. I am now here to fulfill my promises. "

●PNHS Confession page

To the girl I love the most,

I was too late to read the viral confession here. I know I was so stupid for hurting a girl like her. Madami na kaming pagsubok na pinagdaanan. I told her that I'll make her happy everytime that she's with me but what I did was the opposite. Nakalimutan ko s'ya. I can't even remember that she was the girl who made me happy.

It all started because of her first confession here. That girl lost her ID. Luckily, my cousin Yuan found that. I am luckier because I am the one who returned her lost ID back to her. The first time I saw her, alam ko s'ya na. I am a well known heartbreaker but after I met Anika, everything changed.

I know that the readers of this page are the witnessed of the hardships she experienced throughout her love for me.

The girl who confessed about her lost ID and I are now married. We now have our three children. Thank you for reading our confessions. I will not let our story ends in a tragic way.

She lost her ID. I lost my memories. We are both lost but we found love in each others arms.

Leo.

Endless InksTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon