İlk Adım

♤♤

Boşluklar olur insanın hayatında,o boşlukları doldurmak için verdiğin emek vücudunu,zihnini ve ruhunu sarsar "Ben ruhu sarsılmış bir kişiden başkası değilim."

Okuluma geldim.Burası dört katlı bahçesi özenle düzenlenmiş ilk görüşte insanı etkileyecek bir binaydı.

Eski kolejimi,arkadaşlarımı,hatta o gerizekalı -ormana piknik için gittiğimizde topuklu ayakkabı giyen- edebiyat hocamı bile özlemişim.Bu bina güzel dursa bile bu özlemleri gidermez,gideremez...

Etrafımı incelerken merdivenlerden çıktım. Şu ana kadar her şey sıradan. Ne bekliyordum kırmızı halı ve karşılama töreni mi?

Üst kattaki müdür yardımcısının kapısını çaldım.Sınıfımı öğrenip yeni düzene alışmak istiyorum,daha doğrusu alışmak zorundaydım.

"Girebilirsin "diye bir ses duyunca düşüncelerden sıyrılıp kapının kolunu çevirdim.

İçeri girdim,müdür yardımcısı, hafif kumral, gözleri yeşil ve üstü başı dağınık  çocukla sinirli bir şekilde konuşuyordu.

"Bir daha seni böyle görürsem bu kolejden atılırsın anladın mı Batu !"

O çocuk koluma çarpıp çıktı.Ne olduğuna anlam veremedim.

"Biraz yavaş olsana!Koluma çarptın görmüyor musun? "

Eh be ne kıymetli canım varmış! Dedi ve çıktı şu olaya bak insan bir özür diler kaba insan !
Müdür yardımcısına döndüm.

-Sen ne istiyorsun kızım ?
- Hocam ben yeni geldim sınıfımı ögrenecektim.
- İlkim AKTAŞ değil mi?
-Evet hocam.

Bilgisayarında bir kaç bir şeyle uğraşan müdür yardımcısı sınıfımı söyledi. "11-C, sınıfın ikinci katta." dedi.Teşekkür edip yukarı çıkacaktım.

Bir ses duydum...Bu da ne?Ses koridorun sonundan geliyordu.

Oraya yöneldim...

Oyları ve yorumlarınızı eksik etmezseniz sevinirim♡♡