ÇOCUKLUĞUM

1.BÖLÜM

Ne kadar yolunu bilmeden ileriye gidebilir insan... Nasıl yaşayacağını bilmeden ne kadar nefes alabilir...Onun yokluğu şu küçük kalbimi daha ne kadar zorlayabilir...Söyleyin bana 12 yaşında bir kiz çocuğu nasıl kalbiyle savasabilir?

12 yaşına bastım bu gün çevremdeki onlarca arkadaşım..ailem..beni seven herkes..hepsi yani başımda 12 yıldır aynı cafe aynı masa aynı pastayla kutlanır doğum günüm... Mükemmel bir doğum günü esasında yani 12 yaşında bir kiz çocuğunun yasayabilecegi en güzel doğum günü... Peki benim için öylemi? Ben doğum gününe buruk girenlerdenim... Gulumsuyorum ama annem ile babamın bu kadar uğraşı benim yüzümden mafvolmasin diye ... Tek bir kişiyi isterdim yanımda o da burda değil çok uzaklarda zaten benim tek başıma gidemeyecegim uzaklarda... Annem beni Parktan başka yere yalnız Salmaz zaten o yüzdendir bu buruklugum. ..Yanımda olsa hediye istemezdim ondan eskiden olsa kesin isterdim aslında... Ama şimdi gelmesi için onu bile istemem kendi gelsin yeter pastam kesilirken dilek tut dediler ben 1 yıl önce ne tuttuysam yine aynı şeyi Diledim
"LÜTFEN BENDEN GİTMESİN YİNE ZİLLERE BASIP KAÇALIM ONUNLA .ONU BENDEN AYİRABİLECEK TÜM İHTİMALLER YOK OLSUN LÜTFEN ."
Kim mi o ?
Soyleyeyim şimdiden öyle zeki biri değilim ben çok şey almaz öyle bu kalın kafa ama kendimi bildim bileli yanımda gördüğüm kişi şu ana kadar tüm hayatım boyunca yani başımda olan insandı o BARIŞ
BENİM ÇOCUKLUK GENÇLİK ERGENLİK siz ne derseniz diyin. Hayatım boyunca sol yanımdaki garip organın atmasinin nedenini ona olan askimla bagdaştirdim ben... BARIŞ... SARI KAFA... Komşuyduk biz çok küçük yaşlardan beri tanışıyorduk aslında. Utangaçtim eskiden ben öyle pek sevmezdim insanları çabuk alışamazdim da BARIŞ ise tam tersi 1 dakika bile susmazdi iyi anlasirdi herkesle... Herkesin arkadasiydi.... Benimse tek oyun arkadaşım çok kiskanirdim onu başkasıyla oynarken gordummu bir salincaga oturur oyunlarının bitmesini beklerdim yabaniydim ya ondan gidip katilamazdim yanlarına ondandir bana AMAZON KIZI deyişi .... TAM 1 YIL ÖNCE GİTTİ BENDEN BARIŞ yeni yaşımin 1. Gününü doldurmadan,dileğimi dileyeli 1 gün gecmemisken kopardilar onu benden tek oyun arkadaşımı... Doğum günümden 10 gün önce ailesini kaybetmişti Barış o küçücük bedenine kendinin 10 katı buyuklugunde bir acı yükledi Barış çok acı çekti hiç aglarken görmedim onu ailesi öldüğünde bile 11 yaşında bir çocuk nasıl ağlamaz nasıl tutar içinde hickiriklarini 10 gün boyunca toparladı kendini doğum günümdu ya mutlu çıkması lazımdı karşıma Ben yapmamak için direnirken o organize ediyordu bu cafede doğum günü partimi. .. Herkes doğum günümde eğlenirken çıkardı beni bahçeye.. Sanki gideceğini biliyormus gibi hediyesini uzattı Bir kolyeydi aslında ikimizin baş harfleri vardı süslü bir yazıyla kolyeydi ben hediyemi suzerken bir baktım ki gözleri Dolmuş "ağla dedim ağla da sileyim gozyasilarini Barış ." Toparlandı Barış "Hayır Amazon Kızı sen Benim değil ben seninn gözyaslarini silmekle yükümlüyüm . Hem ben aglamiyorum ki sadece ne kadar iyi oyuncuyum onu test ettim sen de hemen kandın Be amazon kızı..." dedi hiç belli etmemeye calisyordu ama ben anlardim işte onu sarıldım saclarini karistirdim biraz her zamankinden daha da yumusakti sanki.. "Ben senin annen de babanda olurum sarı kafa belki güzel yemekler yapamam ama çok severim seni hem annenin Parfümünü de sıkarim yabancilik cekmessin bide biraz kas yaparım kollarim buyuyunce baban gibi sıkı sıkı sarmalarim seni ne dersin ? Dedim . Döndü bana "Ama annemler hep Gülümser amazon kızı sen ağlıyorsun." Dedi. Sildim hemen gozyaslarimi "Bi daha ağlamam merak etme "dedim Sarıldik biraz zaman yokmuş gibi .... "Bırakma beni hiçbir zaman 2. Kez ailemi kaybetmeye dayanamam. " dedi .

Daha çok yeni bu hikaye bu hesap... O yüzden pek bir beklentim yok ama 1-2 takip gelirse 2. Bölümle devam ederim