Medya: Umay (Sonia ben ammar)
"Bir haber beklemek ölüme koşmak gibi. "
-16 Nisan 2015-
"Anne gerçekten istemiyorum. Gerek yok, hem zaten Nida gelecek ders çalışırız biz."
Akşamki yemek davetine gitmemek için tam kırk dakikadır anneme dil döküyordum. Babamin yakın bir arkadaşı olan Okan amcalar bizi yemeğe davet etmişlerdi. Liseye geçiş sınavım olduğu için Nida yla ders çalışma bahanesiyle gitmemek için uğraşıyordum.
Annem gitmemem konusunda ikna olmuştu ama yardimcimizin da benimle beraber kalması gerektiğini söylüyordu. Benim yüzümden neden ek mesai yapsın ki? İstemiyordum böyle bişey. Annen de en sonunda ikna olmuş gibiydi,
"Tamam bakalım bu seferlik senin istediğin gibi olsun, kalın evde tek başınıza. Ama eğer bir sorun olursa beni hemen arayacaksın Umay, anlaştık mı?"
Annemin kaşlarını hafif catarak kurduğu bu cümleyle çok mutlu olmuştum. 15 yaşındaydım ve evde ilk defa yalnız kalacaktım. Tabi Nidayi saymazsak.
Nida benim en iyi arkadaşımdı, babalarımız da arkadaş olduğu için beraber kardeş gibi büyümüştük diyebilirim.
"teşekkür ederim anneciğim. Hiçbir sorum çıkmayacak, emin olabilirsin." diyerek kollarımı annemin boynuna dolandım ve yanağına bir öpücük kondurdum.
Annem de beni optukten sonra geri çekildi ve
"yine de bir sorun çıkarsa ara bizi, babanın telefonları bu sıralar çok yoğun, abini veya beni ararsan daha iyi ulaşırsın tatlım tamam mı?"
Annemin sanki 5 yaşında ki bir çocukla konuşuyormuş gibi konuşması karşısında gözlerimi devirdim ve bıkkınca,
"tamam annee..!" diye sitem ettim.
Annem akşam için hazırlanmak üzere odamdan çıkmıştı. Annemi çok seviyordum. Gerektiğinde annem, gerektiğinde arkadaşımdi o benim.
Kendimi yatağa attım ve elime telefonumu alıp Nida'yi aradım. Bir iki çalıştan sonra telefonu açtı ve nefes nefese konuştu,
"kanka şu an çantamı alıp ve evden cikiyorum." diye hemen konuya girdi.
"Tamam canım hadi acele et. Canım sıkılmaya başladı, annemler çıkmadan gel."
"tamam meleğim merak etme yeni şoförün arabayi uçurmak gibi bir özelliği var galiba, 10 dakika sürmeden gelmiş olurum." dedi kahkaha atarak. O böyle bir kızdı işte hep çok mutluydu. Sürekli gülümseyerek etrafa enerji saçıyordu.
"Tamam kanka hadi bekliyorum." deyip telefonu kapattığım sırada abimin sesini duydum.
"Umay, biz çıkıyoruz güzelim."
Hemen yataktan kalktığım ve merdivenleri hızlı bir şekilde indim. Abim siyah bir pantolon ve gri bir gömlek giymişti. Havanın soğuk olma olasılığına karşı da eline deri ceketini almış, elini de annemin beline atmış bir şekilde bana bakıyordu.
Annem de mavi kalem bir elbise giymişti. Saçlarını at kuyruğu bağlayıp sade bir makyaj yapmıştı. Annem böyleydi, sadelik ve zerafet severdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖLGE
Action^^"Umay, güzelim sakın ol nolur. Kendine gel! " diye sarstı beni Okan amcam. Ne hissedeceğim ne yapacağımı bilemiyordum. Gözlerinden sicim gibi akan yaşlarla beraber bağırarak ağlamaya başlamıştim. Artık bir ailem yoktu. Sarıldığımda bütün dertlerim...
