U-Prince 2: Kim SeokJin ✔️

9 ~ Be acquitted.

Gözümü hastanede açmadım, zaten açıktı. Daha doğrusu bilincim yerindeydi sadece gözlerim kapalıydı.

"Buda ne- Jane!" ilk duyduğum ses SeokJin'in sesi oldu. Hala mutfakta, yerde yatıyordum.

"Jaebum, buraya gel!" SeokJin tekrar bağırdı, sanırım sonra yanıma oturmuştu.

"Arabayı çıkar!" Jin'in bağırışını yine duydum. Sonra Jaebum'un panikle koştuğunu.

"Jane! Jane iyi misin?" Kalkıp SeokJin'e bir kafa atmak istedim. Oradan iyi mi görünüyorum? İlgileneceği tuttu.

Beklemeden beni kucağına aldığında bağırıp inmek istedim ama bu sadece istekte kaldı. Hareket edecek halim yoktu. Midemin ağrısından sadece dişlerimi sıkabiliyordum.

"Çabuk ol!" SeokJin bir yandan Jaebum'a bağırırken bir yandan benimle konuşuyordu "Jane! Jane gözünü aç!"

"Ne oldu böyle?" Jaebum'un panik dolu sesi arabayı doldurdu.

"Bilmiyorum böyle buldum."

Ve işte buradayım. Hastane odasında.

"Merhaba Jane, Ben doktorun Kyungsoo," derken bana yaklaşıp gülümsedi. Doktorun bu minik gülümsemesi bile iyileşmem için başlı başına sebep.

"Şöyleki kendine bu aralar hiç bakmamışsın, dışarıdaki arkadaşlarının söylediğine göre çok stresliymişsin. Bu yüzden yeme içmeni çok aksatmışsın. Sana birkaç ilaç yazdım, serumun bitince bir başkası takılacak. Bu gece burada kalmanı istiyorum. Yarın sabah taburcu olabilirsin. Başka sorun var mı?" dedi merakla. Kafamı iki yana sallayıp teşekkür ettim.

O çıkar çıkmaz odaya Jaebum ve SeokJin girdi.

"Of çok korktum cidden!" Jaebum yatağımın yanına gelip elini omzuma koydu ama SeokJin kapının ağzında bekliyordu. Onu görmek bile istemiyordum.

"Şimdi iyi-" SeokJin konuşmaya başlar başlamaz onu umursamayıp ben de konuştum "Jaebum gidebilirsiniz, burada kalmana gerek yok. Korkuttum, üzgünüm."

Jaebum biraz şaşırsada hemen toparladı.

"Hayır hayır, ben kalıyorum."

"Ben de kalıyorum." SeokJin'in yine araya girmesiyle gözlerimi kapatıp derin bir nefes verdim "Senin kalmanı istemiyorum." dedim son derece sert çıkan sesimle.  

SeokJin ve Jaebum arasında kısa bir bakışma geçti, ardından SeokJin odadan çıktı. 

O çıkar çıkmaz derin bir nefes bıraktım "SeokJin'de çok panikledi gerçekten." Jaebum'un söylediklerini gram umursamadım. 

Tüm gece hastanede kaldıktan sonra ertesi gün Jaebum ile eve geçtik. Düne göre çok daha iyiydim. Hatta iştahım yerine gelmişti. Jaebum ile birlikte bir kahvaltı hazırladık. SeokJin ortalarda gözükmüyordu. Onu gördüğüm anda iştahımın kaçtığını düşünürsek kahvaltı bitimine kadar gelmesin. 

Kahvaltıdan sonra odama çekildim. 

Gerçekten SeokJin'den bu kadar nefret ediyor muydum? Aslında garip ama hayır. Muhtemelen onun benden ettiği kadar bir nefretim yoktu. Hatta onu görünce ufak bir heyecan bile yaşıyorum. Bence bunu sebebi ona olan kızgınlığım. 

Bugün zaten okul için geç olmuştu. Tüm gün yatakta dinlenerek geçirmek istedim. 

Ertesi sabah artık okul için bir şekilde hazırdım. Aslında değildim. Ama mecburum. Nereye kadar okuldan kaçabilirim ki? SeokJin'e tokatı yapıştırdığım video okulda resmen viral olmuştu. Yanımda olan insanların büyük çoğunluğu da artık Iseul ve SeokJin takımını tutuyordu. Okul kapısından girerken geçen seferkine göre çok daha kötü hissettim. Kötü bakışlar, nefret dolu gözler çoğalmıştı.