BOZUK

~GİRİŞ~

03 Ağustos 2014

Bugün 03 Ağustos, tam 2 aydır bu iğrenç yerde deli hastanesinde yani tımarhanedeyim. Burada iyi olabileceğimi düşünüyorlar ama yanılıyorlar. Burada akıllıysan bile delirirsin. Zaten ailemde yok. Buraya hemşirenin ara sıra bana ilaç vermek için gelmesi dışında hiç kimse girip çıkmıyor. Ha bir de doktorlar var tabi onlarda ara sıra kontrol için geliyor.

Ama sorun hiçkimsenin yanima gelmesi değil bugün 3 Ağustos olmasi sorun. 3 sayısindan nefret ederim çünkü herşey o lanet günde 03 Nisan' da başlamıştı. İlk mesajı bana o gün atmıstı.

Herkes bu yüzden benim deli olduğumu düşünüyor, ama yanılıyorlar. Ben deli değilim, bunu o da biliyordu ama hiç bir şey demedi ona güvenmem hataydı. Beni götürürlerken sadece baktı hiç kimsede onu takmadı sanki o yokmuş gibi davrandılar.

Beni bu düşüncelerimden arındıran kapı sesi oldu. Hemşire gelmişti "İlaç vakti" dedi. Sonra da elime birkaç tane ilaç ve su verdi. "İçmek istemiyorum" dedim dinlemeyeklerini bildiğim halde. "İçmessen iyileşemezsin" Yani bana deli demeye çalışıyordu. Birden

"Ben deli değilim! Anlıyor musunuz ben deli değilim! Değilim! Değilim!" diye bağırmaya başladım.Bir yandan bağırıyor bir yandan da üzerimseki battaniyeyi çekiyordum. Biraz daha çeksem yırtılabilirdi. Sonra içeri bir kaç tane hemşire ve benim suratsız doktorum geldi. Bana ilac veren kadın "Kriz geçiriyor!" diye telaşlandı.

Başka bir hemşire diğer kolumu tutmak için yanıma geldiğinde arkasında onu gördüm bir dakika o ne ara geldi. Zaten her şey onun yüzünden olmuştu. Bu lanet yere onun yüzünden girmiştim.

"Çıkartın onu buradan!" diye bağırsamda hiç kimse arkasını dönüp bakmamıstı. Biri hariç, bana ilaç veren kadın bakıyordu ona ama sanki karşısında hiç kimse yokmuş gibiydi bakislari.

Kafamı hemşireden çekim ona baktığımda yoktu. İnanmıyorum her zamanki gibi gitmişti. Zaten onu en son beni almak için geldiklerinde görmüştüm.

Birden kolumda bir acı hissettim. Sakinleştirici vermislerdi. " Birazdan uyur" dedi benim suratsız doktorum. Zaten burda hem uyuyorum daha ne kadar uyuyabilirim ki. Hepsi dışarı çıktı ve kapıyı kilitlediler. Çünkü, bundan önce iki defa kaçmaya çalışmıstım ve bir tane hemşirenin kafasını kanatmıştım.

Ben bunları düşünürken göz kapaklarım ağırlaştı ve kapatmamdan önce tekrar onu gördüm. DURU' yu.