TAKLİTÇİ

19. Bölüm

Nihayet yolculuk bitmiş Paris'e dönmüştük, Alexandra'ya yaptığım onu eve kadar bırakma teklifimi "Teşekkürler memur Senderowski burdan sonrasını kendim gidebilirim, buraya kadar bana eşlik etmeniz büyük incelikti" Diyerek nazikçe reddetmişti ve ben bu durumdan memnundum. Çünkü bu teklifi tamamen nezaketen yapmıştım, yorgun uykusuz ve üşümüştüm eve gidip uyuma düşüncesini reddetmek aklımın ucundan bile geçmiyordu ve öyle yaptım.

Ertesi sabah güne yine hızlı bir başlangıçla merhaba dedim. Merkezde dün Brownlarla yaptığım konuşmayı Daniel'a anlattıktan sonra, binadan çıkıp arabama giderken buz gibi ve kasvetli havanın hakkını vererek esen rüzgar yüzünden alelade topuz yaptığım saçlarım yüzüme çarpıyordu. Bir elimle yüzümün her yerine dağılan saçlarımı geriye doğru gelişigüzel iterken diğer elimle cep telefonumu çıkarıp kişiler arasından Drake'in adını buldum. Telefonu beşinci çalışından sonra açan Drake uykulu bir sesle yanıt verdi.

"Alo?"

"Merhaba bay Gross umarım sizi uyandırmadım."

"Memur Senderowski?"

Sesi şaşkın geliyordu.

"Numaramı nasıl buldunuz?"

Yüzüme ne saçmalıyor bu herif ifadesi yayıldı.

Ağzında "Ne saçmalıyorum ben o bir polis" gibi şeyler gevelerken sessiz bir şekilde onu dinliyordum, kendisi de saçmaladığının farkındaydı... Tanrı aşkına eğer istediğim kişinin numarasına ulaşamayacaksam neden polisim ben?

"Sizden bir iyilik isteyeceğim"

"Size bildiğim her şeyi anlattım zaten artık beni rahat bırakır mısınız?!"

Arabama yaslanmış rahat bir tavırla konuştum.

"Emin olun isteyeceğim bilgiyi bana vermekten sizde mutlu olacaksınız... "

Sesi değişti, dikkatini çekmeyi başarmıştım.

"Sizi dinliyorum?"

"Alexandra'nın ailesiyle bir görüşme yapmak istiyorum ve bana onların adresini vereceğinizi düşündüm."

"Neden numaramı bulmak için kullandığınız yöntemi kullanarak bulmuyorsunuz?"

Güzel laf sokmuştu, çünkü öyle yapsaydım kesinlikle Daniel bunu öğrenir ve çok bilmiş o tavrıyla bu görüşmenin zaman kaybı olduğunu söyleyip işime taş koyardı seni zeki yaratık demek istedim ama ne yazık ki söyleyemedim, onun yerine

"Bu gizli bir bilgi bu yüzden size söylemem mümkün değil, sadece bana yardımcı olmanızı istiyorum" dedim.

"Pekala ama bu sizin için yapacağım son iyilik." Drake adresi verirken telefonu başımla omzum arasına alıp çantamdan not defterimi çıkararak arabanın üstüne koydum. Drake'nin söylediklerini not alırken "Hıhı" Diyerek onu onaylıyordum. Tüm adresi aldıktan sonra "Teşekkürler" Dedim arabanın kapısını açıp kendimi şöför koltuğuna bırakırken devam ettim "Yardımlarınız için." Karşıdan gelen cevap net ve kısaydı.

"Rica ederim, iyi günler"

Kendini beğenmiş budala...

Alex'in ailesinin evi gösterişten uzak hatta varoş sayılacak ancak sevimli bir mahalle de ki küçük bir evdi.

80'lerden kalma eski ama bakımına özen gösterilmiş evin ufak bahçesinden geçip kapıyı çaldım ve kapı açılana kadar vücudumu kapıya dönmüş halde sabitleyip başımı kendi ekseninde döndürerek içinde bulduğum verandayı gözlerimle inceliyordum.