P R E C I O U S

(၁၁)

သံသရာကိုေမ်ွာ္ကိုးျပီး
ေနာင္ဘ၀ဆိုတာကိုမရွိေစခ်င္ခဲ့ဘူးကေလးရယ္
နင္နဲ႔မေတြ႔ခင္အထိကေပါ့
ေနာက္ဘ၀ဆိုတာမွာ လူျပန္ျဖစ္ခ်င္တဲ့စိတ္
တစ္စိုးတစ္စိမွမရွိခဲ့ဖူးတာပါ
တစ္ဘ၀ဆိုတာနဲ႔တင္ ရုန္းကန္ရျခင္းအလံုးစံု
ခ်ဳပ္ၿငိမ္းပါေတာ့ေပါ့ ဒီလိုငါဆႏၵ႐ွိခဲ့တယ္

ကေလးေရ
ဒီလိုေရျခားေျမျခားျပီး ေမြးဖြားလာျခင္းေတြ
ဒီဘ၀ေနာက္ဆံုးျဖစ္ပါေစေလ...
မေတာ္တဆမ်ား ေနာင္ဘ၀တစ္ခုမွာ
ငါတို႔အတူတူလူျပန္ျဖစ္ခဲ့ရင္
နင့္ရဲ႕အစ္မႀကီး ငါျဖစ္ပါရေစလား...

နင့္ဆံပင္ေတြ အျမတ္တနိုးငါဖြပစ္မယ္
နင့္ပါးနွစ္ဖက္ အသည္းယားစြာ ငါဖ်စ္ညွစ္ပစ္ခ်င္ရဲ႕
နင္ကတီတီတာတာငါ့အေပၚဆိုးႏြဲ႔ဂ်ီက်ေပါ့
ငါကေမာင္ငယ္ေလးအေပၚ
မျငိဳျငင္နိုင္တဲ့ ေမတၱာတရားေတြနဲ႔
လံုေလာက္တဲ့ ေႏြးေထြးမႈေတြ
နင့္အေပၚအုပ္မိုးျဖန္႔က်က္မယ္
ခဏခဏဆူေထာ္တတ္တဲ့ နွဳတ္ခမ္းေတြဟာ
ငါ့အေပၚအလိုမက်မႈေႀကာင့္
စိတ္ေကာက္ျခင္းမ်ိဳးလည္းျဖစ္ပါေစ

တစ္ခ်ိန္မွာအေတာင္အလက္စံုလို႔
နင္ေရြးခ်ယ္ကာေလ်ွာက္လွမ္းသြားမယ့္
ဘဝရဲ႕အခ်ိဳးအဆစ္ေတြမွာလည္း
ေအးခ်မ္းမယ့္ အသိုက္အျမံဳေလးကို
မွန္းဆလို႔ ငါစိတ္ခ်ပါရေစ

ဒီဘ၀မွာေတာ့ နင့္ကိုအသည္းယားတိုင္း
ငါဟာအိပ္မက္ေတြထဲ ေမ်ာလြင့္္ခ်င္ခဲ့တယ္..
စိတ္ကူးအပိုင္းအစေတြျဖန္႔က်က္တယ္
အိပ္မက္ေတြနဲ႔ တစ္ကိုယ္ေရစာစိတ္ကူးေတြထဲမွာေတာ့
နင့္ပါးနွစ္ဖက္ကိုငါပိုင္တယ္
နင့္ဆံပင္ေလးေတြငါပိုင္တယ္
နင့္လက္ေခ်ာင္းေလးေတြငါပိုင္တယ္
ငါတုိ႔ႀကား ဘာသာစကားေတြ ေရေလေျမနဲ႔
နိုင္ငံေတြ ဘာဆိုဘာမွျခားမေနဘူးေပါ့ကြယ္

ငါ့ဘ၀ရဲ႕အဖိုးတန္မင္းသားငယ္
လွပစြာဆက္ျပီးရွင္သန္ေပးပါ
ေကာင္းမြန္စြာ ဆက္ျပီးႀကီးျပင္းလာေပးပါ
ဘယ္လိုအထိအခိုက္အနာတရေတြေႀကာင့္မွ
ရင္မွာပ်ိဳးတဲ့သစ္ပင္ငယ္ေလး မညွိဳးႏြမ္းေစလိုဘူး
ငါ့ကေလးငယ္ အနာတရကင္းပါေစ... ။