C.C's Diary (Completed)

Chapter 22

A/N: Let me dedicate this chapter sa pinaka inspiration ko, kahit na alam kong medyo imposible niya rin namang mabasa. I love you, Ms. makiwander. I am also at Writing Worksop for Bookat and Wattpad writers kahapon and I am planning to apply that to a new story I created. Pero sa Booklat ko na lang ipo-post :)

CELESTINE

I am mindlessly walking along San Joaquin Village as I do a bit of reminiscing. Napakalaki ng ipinagbago ng village simula noong huli ko itong makita. Ilang araw na rin ang nakalipas mula ng makabalik ni Cali galling sa Quezon.

I have decided that for me to be able to move forward and be okay, I have to make peace with my past para wala ng makagamit nito laban sa'kin.

Yes, salamat sa litanya ni Nanay Mel na todo ang iyak noong malaman na aalis na kami ni Cali. She was attached to my child and so is Cali. Pero naintindihan naman nito ang dahilan ko kung bakit kailangan namin silang iwanan.

Tama silang dalawa ni Happy. Hindi ako magiging okay hangga't hindi ko napapaakawalan ang nakaraan ko. Patuloy akong mumultuhin ng mga ito sa gabi, sa aking panaginip. Maging sa lahat ng aking gagawin kung hindi ako mag-uumpisang patahimiki ito. Tama na ang pagtatago at pagtakbo.

Claudel asked for forgiveness and I, with all my heart, gave it. Umuwi ako sa bahay namin pagkatapos noon, not knowing that Adam was there. Halos madurog ang lahat ng buto ko sa katawan ng yakapin niya ako at ang anak ko. I also asked him why he didn't tell me the truth.

He says that whenever he's doing so, sumasakit ang aking ulo that even caused me to lose conciousness for days. Nagdesisyon sila kasama nina Lolo at Lola na wag na akong pilitin na makaalala pa dahil natatakot sila na baka may masamang epekto ito sa'kin.

Galit na galit ito sa ginawa sa akin ni Migz. He said that he is already processing to pull out of all of our stocks with the Bustamante's pero pinigilan ko siya. That's a very childish thing to do. Maraming maaapektuhan kapag ginawa niya iyon.

Sa una ay nagmatigas ito, ngunit napapayag ko naman na wag ng ituloy. On the other hand, wala naman akong balita kung nasaan na si Migz ngayon.

Napangiti ako ng tumapat sa pamilyar na gate sa likod ng isang mansion. It still looks the same. Parang hindi nadaanan ng panahon. Hinaplos ko ang bakal na gate na may pinturang kulay puti.

The same gate where Alexis left me. The same gate where we last saw each other on the night of my birthday.

Huminga ako ng malalim bago ito itulak pabukas.

I smiled when I saw the little garden that Tita-Mommy and I arranged. Tita-Mommy loves plants and growing up with them means I love sould love it too. Naalala ko pa noong tinuruan niya akong ayusin ito.

Tinong niya ako kung anong gusto kong itsura, ang sabi ko lang, gusto ko ng upuan dito at isang maliit na lamesa kung saan pwede akong magbasa ng libro.

"Tine?" napaangat ang tingin ko kay Nanay Josie na may hawak ng hose ng tubig, agad niya itong binitawan at lumapit sa akin, "— Ay, Krisz pala. Ikaw talaga, saan ka na naman ba nagsuot? Alam mo bang halos mabaliw na naman si Alexis sa kakahanap sa'yo?" bakas din sa mukha niya ang pag-aalala at pag-aalalangan.

Para bang may gusto itong gawin sa'kin na hindi niya magawa. "—palagi mo na lang kaming pinag-aalalang bata ka"

"Sorry po, Nanay" ang tanging naisahimig ko. "— nandiyan po ba sa loob si Tita-Mommy?" tumango ito.

"Maging si Madam nag-aalala sa'yo, kaso nasa taas siya e. Hintayin mo na lang kaya sa ibaba?" umiling ako.

"Ako na lang po ang hahanap sa kaniya. Nasa 2nd floor lang naman siya diba?" tumango naman ito at tumabi ng kaunti upang padaanin ako. I excused myself and went in.