Δυο Ζωές [Will Edit]

~ 23ο Κεφάλαιο ~

Εκείνος με ορθάνοιχτα μάτια και παγωμένο βλέμμα άφησε το σώμα του ελεύθερο ενώ καθόταν στο πάτωμα.

Δεν μιλούσε, δεν έλεγε τίποτα.

Λογικό, αφού είχε μόλις χάσει τη γυναίκα του.

Όμως η Αγγελική δεν είχε χρόνο για τέτοια. Έπρεπε το σχέδιο της να συνεχιστεί κανονικά.

"Λέγε γιατί πάω ΑΥΤΉ τη στιγμή στο σχολείο του μικρού και τον στέλνω να βρει τη μάνα του. Είδες ότι δεν αστειεύομαι!!" συνέχισε να τον πιέζει και τότε εκείνος κοίταξε πάλι την οθόνη.

"Σκότωσες τη γυναίκα μου..." η φωνή του σιγανή και το βλέμμα του οργισμένο.

"Αν δεν θέλεις να έχει την ίδια τύχη και ο γιος σου, πες μου αυτό που θέλω να μάθω. Που είναι το μέρος που βρίσκονται οι Γαληνοί" μίλησε καταφατικά.

"Μα δεν έχει κανένα νόημα πια... Έχουν περάσει είκοσι χρόνια. Δεν ξέρω ποια είσαι και τι θες, αλλά και να σου πω, τα σώματα τους πλέον δεν υπάρχουν. Θα έχουν μείνει μόνο κόκκαλ---"

"ΞΈΡΩ ΠΟΛΎ ΚΑΛΆ ΤΙ ΘΑ ΈΧΕΙ ΜΕΊΝΕΙ!!!" τον διέκοψε φωνάζοντας.

Την κοίταξε ταλαιπωρημένα σαν να είχε χάσει όλη του τη δύναμη.

"Τότε τι θες?"

"Ας το ξαναπώ για χιλιοστή φορά. Θέλω... να μου πεις... που... είναι... τα πτώματα τους"

Ο άντρας αναστέναξε πριν μιλήσει.

"Στο λιμάνι του Λος Άντζελες..."

Το βλέμμα της άλλαξε απότομα και έγινε έκπληκτο και θυμωμένο.

"Που?!"

"Μετά τη δολοφονία τους μεταφέραμε στο Λος Άντζελες"

"Πώς μεταφέρατε δυο πτώματα από την Αθήνα στο Λος Άντζελες, με κοροϊδεύεις??!!" φώναξε.

"Όχι!! Με ενα ιδιωτικό αεροπλάνο της εταιρείας. Δεν θα μας έλεγχε κανείς έτσι"

Τον κοίταζε οργισμένα καθώς τα χείλη της έτρεμαν, πριν χτυπήσει με δύναμη τα χέρια της στο τραπέζι και πλησιάσει την κάμερα.

"Αν σε είχα μπροστά μου αυτή τη στιγμή θα σε σκότωνα!!!!"

Ολόκληρο το σώμα της έτρεμε από τον θυμό και όταν κατάφερε να ηρεμήσει λίγο, μίλησε πιο σιγά.

"Που ακριβώς?"

"Σου είπα"

" 'Στο λιμάνι του Λος Άντζελες' δεν είναι συγκεκριμένη τοποθεσία!! Λέγε τι τους κάνατε!! Τους ρίξατε στη θάλασσα?? Γιατί να τους αφήσατε εκεί έξω φάτσα φόρα αποκλείεται!!"