Δυο Ζωές [Will Edit]

~ 7ο Κεφάλαιο ~

Άνοιξε τα μάτια της και είδε δίπλα της στον καναπέ να κοιμάται ο Ραφαήλ.

Σηκώθηκε όρθια και ανέβηκε τις σκάλες, μέχρι που βρέθηκε στο δωμάτιο της.

Πέρασε το υπέρδιπλο κρεβάτι με τα μπεζ σεντόνια και τη χρυσή οροφή που ξεκινούσε από τον τοίχο και μπήκε στο μπάνιο.

Δυο γυάλινες πόρτες το χώριζαν από το κρεβάτι και κατευθύνθηκε στον νιπτήρα για να πλυθεί.

Όταν τελείωσε, κατέβηκε πάλι κάτω και πήγε στην κουζίνα να φτιάξει πρωινό, όμως τότε σκέφτηκε ότι καλύτερα θα ήταν να έφευγε πρώτα εκείνος.

Πήγε στον καναπέ και τον σκούντηξε απαλά για να ξυπνήσει.

Κούνησε λίγο το σώμα του χωρίς να ανοίξει τα μάτια του.

"Ραφαήλ... ξύπνα" τον έσπρωξε πάλι και τότε την κοίταξε.

"Μμ... καλημέρα"

"Σήκω, έχω δουλειές, πρέπει να φύγω"

"Κάτσε, ακόμα τα μάτια μου δεν άνοιξα καλά καλά" μουρμούρισε με μισάνοιχτα μάτια.

"Δεν έχω χρόνο για τέτοια, σήκω"

"Πρέπει να πας στη κλινική ε?"

"Όχι, είναι το ρεπό μου σήμερα αλλά έχω άλλες δουλειές. Έλα σήκω" τον τράβηξε από το χέρι για να τον σηκώσει κι εκείνος διαμαρτυρήθηκε.

"Δεν θα φάμε μαζί πρωινό πριν φύγω?" τη ρώτησε με νάζι καθώς έβαζε τα ρούχα του κι εκείνη του απάντησε με σοβαρότητα.

"Είπαμε ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που βρισκόμαστε"

"Μα---"

"Το υποσχέθηκες!" τον έκοψε αυστηρά.
"Υποσχέθηκες ότι αν ερχόσουν μαζί μου, θα ήταν και η τελευταία φορά"

"Απλά..." ξεφύσηξε έντονα πριν συνεχίσει.
"Γιατί πρέπει να γίνει έτσι? Δεν θέλω να γίνουν έτσι τα πράγματα"

"Τα συμφωνήσαμε χθες αυτά. Δεν θα μπω στη διαδικασία να κάνουμε την ίδια συζήτηση. Σε παρακαλώ πήγαινε. Και ξέχνα με"

"Δεν μπορώ να σε ξεχάσω, ειδικά μετά τη χθεσινή νύχτα" την πλησίασε και πήγε να ακουμπήσει τα δυο του χέρια στο πρόσωπο της.

Τον σταμάτησε και τραβήχτηκε προς τα πίσω.

"Υπάρχουν άπειρες κοπέλες εκεί έξω που ψάχνουν αυτό που ψάχνεις κι εσύ. Εγώ δεν είμαι από αυτές. Φύγε" πήγε μέχρι την εξώπορτα και την άνοιξε κοιτάζοντας τον.

Ήξερε ότι γινόταν σκληρή μαζί του, όμως αν δεν ήταν δεν θα κατάφερνε να του επιβληθεί.