Δυο Ζωές [Will Edit]

~ 30ο Κεφάλαιο ~ Last One

Ο Steven χαμογελούσε και ύστερα το βλέμμα του έπεσε στην κοπέλα που στεκόταν δίπλα στον Ιάσωνα.

"Come on" τον τράβηξε ο ένας αστυνομικός και κοίταξε για μια τελευταία φορά τον Ιάσωνα με νόημα πριν τον πάρουν.

Η Αγγελική άρχισε να τρέμει ολόκληρη.

Τα νύχια της είχαν μπει μέσα στο δέρμα της εξαιτίας του πόσο δυνατά έσφιγγε τις γροθιές της.

Τα χείλη της έτρεμαν καθώς είχε τα δόντια της κλειστά και ακουγόταν η τρεμάμενη ανάσα της.

Ο Ιάσωνας την κοίταξε ανήσυχος.

Εκείνη δεν πήρε το βλέμμα της από την πλάτη του Steven καθώς τον έπαιρναν.

Το τρέμουλο της έγινε πιο έντονο, όπως και η ανάσα της.

Ο Ιάσωνας άρχισε να φρικάρει στην εικόνα.

"Αγγελική..." τη φώναξε χωρίς εκείνη να τον κοιτάξει.

"Αγγελική" την έπιασε από τους δύο ώμους γυρνώντας την προς το μέρος του.

Κοιτάχτηκαν στα μάτια καθώς εκείνη φαινόταν σαν να είχε πάθει κρίση.

"Αγγελική ηρέμησε" τα μάτια του ορθάνοιχτα.

"Ηρέμησε!!" την ταρακούνησε από τους ώμους χωρίς να καταφέρει το παραμικρό.

"Άκουσε με, άκουσε με!!" έπιασε το πρόσωπο της με τα δυο του χέρια και μπορούσε να αισθανθεί το τρέμουλο της.

"Δεν θα μείνει ατιμώρητος, ηρέμησε" την κοιτούσε καθώς και των δυο τα μάτια ήταν έντονα ανοιχτά.

Συνέχισε να εκπνέει έντονα καθώς τον κοίταζε, όμως το μυαλό της δεν ήταν εκεί.

Ήταν στον West.

Γύρισε όλο της το σώμα έτοιμη να τρέξει και να του ορμήξει.

Ήταν οργισμένη. Ήθελε να τον σκοτώσει στα αλήθεια. Εδώ και τώρα.

Ο Ιάσωνας έκανε ένα βήμα και την άρπαξε από το χέρι για να την σταματήσει από το να κάνει κάτι σε εμβρασμό ψυχής.

Καθώς την τράβηξε πάλι προς το μέρος του, την αγκάλιασε σφιχτά και μίλησε ήρεμα.

"Μην το κάνεις... Σε παρακαλώ, ηρέμησε"

Μπορούσε να ακούσει πεντακάθαρα τη βαριά της ανάσα που χτυπούσε στο λαιμό του.

Μετά από λίγο, έχασε τις δυνάμεις στα πόδια της και αφέθηκε τελείως, όμως ο Ιάσωνας συνέχισε να την αγκαλιάζει, μέχρι που γονάτισαν μαζί ως το πάτωμα.