Sessiz Çığlık

Kötü Durumlar

Artık dayanamıyordum. Bir çay daha kaptım ve bu sefer "Sıla, konuşabilir miyiz." Diye sordum. "Tabi şeyy neydi ismin" diye sorunca benim moralim yıne bozuldu. "Suat" dedim üzülerek, sonra "benimle gelmelisin" dedim. Koskoca üniverstede kimsenin uğramadığı ni nokta vardı ve bunu geçen hafta farketmiştim. Orda itiraf edecektim aşkımı. Yaz yağmuru başlamış, kızın bluz'u ıslanmaya başlamıştı. Üzerimde çıkarıp verebileceğim bir şey yoktu acele etmesini istedim cevap vermeden tempoyu arttırdı. "Tamam burası" diyip onu yağmur yağmayan kısma çektim. Ben dışarda kalıyordum. O yüzden yağmur bana geliyordu ve gittikçe ıslanıyordum. Bana çok sinirli bi şekilde "Ne oldu Suat neden içerde söylemedin manyak mısın sen ?!" Der demez onun sözünden daha üstün bir ses tonuyla "Sana aşık oldum !" Dedim. Kız duraksadı, kafasını öne eğdi, sustu. " seni ilk gördüğümden beri seviyorum Sıla, o tanışma gününden beri aşığım her gün seni düşünüyorum her aksam seni düşünüyorum her nefesimde her yemek yiyişimde..." Çok etkili konuşmuştum, susmaya devam ediyordu, nefesim yağmurda hafif buğu yapıyordu ve uzun saçlarım sırılsıklam olmuştu. Ellerimle geriye doğru attım ve "Sanki gülüşün cennetin frafmanı gibi anlıyo musun Sıla ?" Diye sorunca kafasını kaldırdı gözlerinden damlalar yere serpildi. Öyle bir yüz ifadesi vardı ki, pişmanlık, mutsuzluk ve umutsuzluk hepsi vardı kızda. Ve bu benim yüzümden olmuştu. "Özür dilerim" diyip gözündeki yaşı sildim. "Tekrar özür dilerim" dedim ve hızlıca kaçtım oradan. Ertesi gün gitmedim üniversteye. Diğer günde, diğer günde... 1 hafta oldu ve ben hafızamdan silmeye çalıştığım o andan kurtulmaya çalışıyordum ama olmuyordu. Sonra okula gitmeye karar verdim. Gttim ve Sılayı hiç düşünmemeye çalıştım. Kantine oturup kitabımı açtım ve okumaya başladım. Masadaki diğer samdalye çekildi ve oturan Sılanın erkek arkadaşı oldu. Yani öyleymiş. Bana onun peşini bırakmamı ve daha da muhattap olmamam gerektiğini söyledi ve gitti.