စခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ အကုန္လုံးက sehun ကုိဝမ္းသာအားရႀကိဳဆိုၾကသည္......
Luhan>> အကုိေတာ္ဘယ္ေတြေပ်ာက္ေနတာလဲ ညီေတာ္တုိ႔ျဖင့္ ပ်ာယာကုိခတ္ေနတာပဲ အကုိေတာ္ျပန္မလာေသးလုိ႔........
Sehun>>> ကဲပါ အကုိေတာ္လဲျပန္ေရာက္ၿပီပဲ ျပင္ဆင္စရာ႐ွိတာျပင္ဆင္ၾကရေအာင္.....
လုပ္စရာကိစၥမ်ားကုိ အျမဲေခါင္းထဲထည့္ထားတ္ေသာ oh sehun ကေတာ့ ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ အလုပ္အေၾကာင္းပဲေျပာေနသည္.......
Kyung>> နားပါဦးလား အကုိေတာ္ကလဲ ညီေတာ္တုိ႔က အကုန္အဆင္သင့္ျပင္ထားၿပီးပါၿပီ အခုခ်က္ခ်င္း စစ္ခ်ီခ်င္ရင္ေတာင္ရေသးတယ္....
ညီအကုိသုံးေယာက္ ရယ္ေမာကာေစကားတေျပာေျပာႏွင့္ တစ္ေယာက္ပခုံးတစ္ေယာက္ဖက္ကာယာယီတဲထဲသုိ႔ဝင္ရန္ေျခလွမ္းျပင္ခ်ိန္........
.
.
.
.
.
.Nini >> ဒီမွာ ဒီမွာ ဟုိတစ္ေယာက္ ကြၽန္မက ဘယ္မွာသြားေနရမွာလဲ??? အခုလွည့္ျပန္ရေတာ့မွာလား???ဒီနားမွာပဲရပ္ေနရမွာလား???
Kimnini တစ္ေယာက္စိတ္ေပါက္ေပါက္ႏွင့္ အရြဲ႔တုိက္ကာေမးလုိက္သည္.....
ဟုတ္သည္ေလ ေရာက္ကတည္းက လူကုိ ႐ွိမွန္းေတာင္သိေသးရဲ႕လားမသိ......
သူ႔ညီေတြနဲ႔စကားေျပာေနလုိက္ၾကတာ.....
ဘုိးဘုိးနဲ႔ရြာကုိ ခြဲခဲ့ရလုိ႔ စိတ္ကမၾကည္ပါဘူးဆုိမွ စိတ္တုိေအာင္လာလုပ္ေနတယ္.......
ၿပီးေတာ့ အၾကာႀကီးျမင္းစီးခဲ့ရလုိ႔ လူကလည္း ပင္ပန္းကာ နားခ်င္ေနၿပီေလ.....
........ မုန္းဖုိ႔ေကာင္းလုိက္တာ အလုိက္ကုိမသိတဲ့လူႀကီး..........
အခုလည္းၾကည့္ မိမိအား ယခုမွ ျမင္ဖူးသလုိလုိလာၾကည့္ေနျပန္သည္.....
*****
Sehun တကယ္ပဲ nini ကုိေမ့ေနခဲ့တာျဖစ္သည္
ညီအကုိေတြနဲ႔စကားေျပာရင္း ႏုိင္ငံကုိျပန္သိမ္းဖုိ႔စိတ္ကေလာသြားေတာ့ ဘာကုိမွသတိမရေတာ့....