Size önce ailemi anlatayım ki nasıl bir ortamda büyüdüğümü anlayın. Çünkü kime durumumu anlatsam sen dinden uzak bir ailede büyümüşsün, sana iyi dini eğitimi verememişler diyor. Benim babam imam hatip lisesi mezunu ve ilahiyat terk. Annem tesettürlü ve beş vakit namaz kılan birisi. Kardeşim ise imam hatip lisesi mezunu ve şu anda ilahiyat okuyor.
Ben böyle bir ailede büyüdüm. Ama aile konusunda gerçekten çok şanslıyım. Babam bana elini dahi kaldırmamıştır. Ancak şimdi düşüncelerimi söylersem ne olur, nasıl tepki verirler hiçbir fikrim yoktu. Belirli bir süre gizledim. Ancak bir gün bu işin böyle yürümeyeceğini anlayıp anneme açılmak istedim. Anneme açılmak zor geliyordu. Çünkü nasıl tepki vereceğini bilmiyordum. Gittim annemin yanına böyleyken böyle benim bazı sıkıntılarım var dedim. O zamanlar daha araştırma sürecindeydim. Anneme "anne ben siz Müslümansınız diye Müslümanım. Ben kendi fikirlerime uyan dine inanmak istiyorum. Bana göre olan doğru yola gitmek istiyorum. Şimdi araştıracağım dinleri. Zaten benim için gerçek yol Müslümanlıksa araştırmanın sonunda Müslüman olurum." Dedim. Annem araştırmalarımın sonucunda kendi yolum Müslümanlıksa zaten Müslüman olurum lafına dayanarak bir şey demedi. Büyük ihtimal yine Müslümanlığa döneceğimi düşünüyordu. Çünkü ben Müslüman olduğum zamanlarda kuran okumayı biliyordum. Bir ara beş vakit namaz kılıyordum. Cumaları kaçırmıyordum. Oda bunlara güvenerek "Tamam" dedi büyük ihtimal.
Ben anneme tabi ki en başta babama söyleme araştırmalarım bitsin sonra ben söylerim yada söylememizi gerektirecek bir durum olmaz diyordum ama annem dayanamadı ve bir sabah kahvaltıdayken benden habersiz bir şekilde benim durumumu babam söyledi. Babamın nasıl tepki vereceğini hiç bilmiyordum. Gayet sakin bir şekilde "Olabilir oğlum. Kimse seni Müslüman olmaya zorlayamaz. Sen araştırmalarını yap kendi doğru yolunu bul" dedi. Her ne kadar babamdan bir dayak dahi görmemiş olsam bile biraz sert bir tepki bekliyordum.
Bu da benim ne kadar aile bakımından şanslı biri olduğumu gösteriyor. Tabii ki herkesin ailesi benim ailem gibi hoş karşılamayabilir. Bazen düşünüyorum ailem acaba sert tepki verseydi ne yapardım diye. Ama ben yine fikirlerimin arkasında dururum gibi geliyor. İş avlatlıktan reddetmeye kadar giderse zaten ben o evde durmazdım büyük ihtimal. Benim fikirlerime saygı duymayan bir ailede benim yerim yok diye düşünüyorum.
Benim bir tane erkek kardeşim var. İlahiyat okuyor şu anda. Ara sıra din konusunda tartışmalarımız oluyor. Tartışma dediysem yanlış anlamayın iyi anlamda tartışma. Din üzerine sohbetler ediyoruz. Birbirlerine saygı duyduktan sonra ne kadar zıt görüşlü olurlarsa olsunlar o tartışma çok güzel ilerliyor ve tadından yenmiyor. Her şeyin başı saygı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Neden Müslüman Değilim?
Non-FictionÖncelikle bu yazıyı yazma nedenim insanlara Müslümanlıktan çıkmalarını başka bir dine inanmalarını sağlamak değil. Benim yapmak istediğim şey kendi içinizde olanı size göstermek, sizi içinizdeki kişiliğinizle yüz yüze getirmek. Bizim insanımız kendi...