Dark Girl |Tamamlandı|

0.5

"Kendini nasıl hissediyorsun?"
Başımı kaldırıp ellerini masaya dayamış, yaşlı adama baktım.
Muhtemelen 40-45 yaşlarındaydı.
"Kendimi hissetmiyorum."
Verdiğim cevapla gözleri şaşkınca üzerimde gezindi.
"İnsanlar hasta olduğunu düşünüyorlar. Sence?"
Gülümsedim.
"Asıl onlar hasta,olan şeyleri göremiyorlar, sesleri duyamıyorlar."
"Belki haklısındır." Dedi ve elindeki kalemi masaya bıraktı.
Arkasına yaslandı.
Gözlüklerinin üzerinden beni kısaca süzdü.
"Etrafındakilere zarar veriyor musun?"
Başımı sağa ve sola salladım.
"Hayır."
"Kendine zarar verdiğini düşünüyor musun?"
Omuz silktim.
"Umurumda değil."
Saçlarımı biraz daha yüzüme kapattım.
"Peki, kafandaki sana ne diyor?"
"Onu duyuyor musun?"
"Hayır,sadece...-"
"Kafamdakinin ne söylediği insanları ilgilendirmez."
Kaşlarını kaldırdı.
Derin bir nefes alıp sandalyesini biraz geriye itti.
"Peki Vera Soydan, bugünlük seansımız bitti, perşembe günü görüşürüz."
Birşey demeden koltuktan kalktım ve odadan çıktım.
Çıkış kapısına doğru ilerlerken annem de peşime takılmıştı.
-