Πειθήνια

Κεφάλαιο 1

«ΚΥΡΙΑ ΚΙΝΓΚ», είπε η γραμματέας. «Ο κύριος Γουέστ θα σας δει τώρα».
Σηκώθηκα, αναρωτήθηκα για εικοστή πέμπτη φορά τι έκανα, και πήγα ν’ ανοίξω την πόρτα του γραφείου για την είσοδό μου στο οποίο είχα κάνει ολόκληρο ταξίδι από την άλλη άκρη της πόλης.
Σ’ αυτό το γραφείο βρισκόταν η σκοτεινότερη φαντασίωσή μου και, περνώντας το κατώφλι του, θα την έκανα πραγματικότητα.Η πόρτα άνοιξε κι εγώ μπήκα μέσα, περήφανη για το γεγονός
ότι τα χέρια μου δεν έτρεμαν.
Βήμα πρώτο: ολοκληρώθηκε.
Ο Ναθάνιελ Γουέστ καθόταν πίσω από ένα μεγάλο γραφείο από μαόνι και δακτυλογραφούσε σ’ έναν υπολογιστή. Δε σήκωσε το κεφάλι να με κοιτάξει ούτε επιβράδυνε το ρυθμό της δακτυλο-
γράφησης. Ήταν σαν να μην είχα μπει, ωστόσο εγώ χαμήλωσα το βλέμμα, για κάθε περίπτωση.
Περίμενα όρθια και ακίνητη. Το πρόσωπο στραμμένο στο πάτωμα, τα χέρια στα πλευρά, τα πόδια ανοιγμένα ακριβώς στο πλάτος των ώμων μου.
Έξω, ο ήλιος είχε δύσει, αλλά το πορτατίφ στο γραφείο του Ναθάνιελ σκόρπιζε ένα αχνό φως.
Δέκα λεπτά είχαν περάσει; Είκοσι;
Εκείνος εξακολουθούσε να δακτυλογραφεί.
Μέτρησα τις ανάσες μου. Η καρδιά μου, που χτυπούσε σαν τρελή από πριν ακόμα μπω στο γραφείο, άρχιζε επιτέλους να ηρεμεί.
Πέρασαν άλλα δέκα λεπτά.
Ή ίσως τριάντα.
Ο Ναθάνιελ έπαψε να δακτυλογραφεί.
«Άμπιγκεϊλ Κινγκ», είπε.
Τινάχτηκα λίγο, αλλά κράτησα το κεφάλι μου κατεβασμένο.
Βήμα δεύτερο: ολοκληρώθηκε.
Τον άκουσα να παίρνει ένα μάτσο χαρτιά και να τα τακτοποιεί πάνω στο γραφείο. Γελοίο. Αν όσα γνώριζα για τον Ναθάνιελ Γουέστ
αλήθευαν, τα χαρτιά θα ήταν ήδη τακτοποιημένα σε μια απολύτως ευθυγραμμισμένη στοίβα. Προφανώς, επρόκειτο για μία ακόμα δοκιμασία.
Έσπρωξε πίσω την πολυθρόνα του, και ο ήχος που έκαναν οι ρόδες καθώς κυλούσαν πάνω στο ξύλινο παρκέ ήταν το μόνο που
ακουγόταν στο δωμάτιο. Ο Ναθάνιελ σηκώθηκε και διέσχισε την απόσταση που μας χώριζε με ρυθμικό, αρμονικό βήμα. Σταμάτησε πίσω μου.
Ένα χέρι σήκωσε τα μαλλιά από τον αυχένα μου και μια ζεστή ανάσα γαργάλησε τ’ αφτί μου. «Δεν έχεις συστάσεις».
Όχι, δεν είχα. Είχα μόνο μια τρελή φαντασίωση. Μήπως έπρεπε να του το πω; Όχι. Καλύτερα να μη μιλήσω. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει πιο δυνατά.
«Θα έπρεπε να γνωρίζεις», συνέχισε, «ότι η εκπαίδευση δεν εμπίπτει στο φάσμα των ενδιαφερόντων μου. Όλες οι υποτακτικές μου ως τώρα ήταν πλήρως εκπαιδευμένες».
Τρελή. Ήμουν τρελή που είχα έρθει. Αλλά αυτό ήθελα. Να βρεθώ κάτω απ’ την κυριαρχία ενός άντρα.
Όχι. Όχι οποιουδήποτε άντρα. Να βρεθώ κάτω απ’ την κυριαρχία αυτού του άντρα.
«Είσαι σίγουρη ότι αυτό θέλεις, Άμπιγκεϊλ;» Ο Ναθάνιελ τύλιξε τα μαλλιά μου γύρω απ’ τη γροθιά του και τα τράβηξε μαλα-
κά. «Πρέπει να είσαι σίγουρη».
Ο λαιμός μου είχε στεγνώσει, και ήμουν βέβαιη ότι εκείνος μπορούσε ν’ ακούσει το δυνατό χτύπο της καρδιάς μου, παρ’ όλ’
αυτά, έμεινα στη θέση μου.
Ο Ναθάνιελ γέλασε πνιχτά κι επέστρεψε στο γραφείο του.
«Κοίταξέ με, Άμπιγκεϊλ».
Είχα δει φωτογραφίες του. Οι πάντες γνώριζαν τον Ναθάνιελ Γουέστ, ιδιοκτήτη και διευθύνοντα σύμβουλο της χρηματιστηριακής Γουέστ.
Ήταν βέβαιο όμως ότι οι φωτογραφίες δεν τον κολάκευαν. Η επιδερμίδα του άντρα που είχα εμπρός μου ήταν ελαφρώς ηλιοκαμένη κι έκανε ωραία αντίθεση με το βαθυπράσινο των ματιών του. Τα πυκνά, σκούρα μαλλιά του σε ικέτευαν να σύρεις μέσα τους τα δάχτυλά σου. Να τα αρπάξεις και να τραβήξεις τα χείλη του στα δικά σου.
Τώρα έπαιζε ρυθμικά τα δάχτυλά του στην επιφάνεια του γραφείου. Μακριά, δυνατά δάχτυλα. Και μόνο στη σκέψη τού τι θα
μπορούσαν να κάνουν, ένιωσα τα γόνατά μου να λύνονται.
Απέναντί μου, ο Ναθάνιελ χαμογέλασε με μια απειροελάχιστη υποψία χαμόγελου, κι εγώ ανάγκασα τον εαυτό μου να θυμηθεί
πού βρισκόταν. Και γιατί.
Μίλησε ξανά. «Οι λόγοι που σε ώθησαν να υποβάλεις την αίτησή σου μου είναι αδιάφοροι. Αν σε επιλέξω και συμφωνήσεις
με τους όρους μου, το παρελθόν σου δε θα έχει σημασία». Πήρε τα χαρτιά που αναγνώρισα ως αυτά της αίτησής μου και τα ξεφύλλισε. «Ξέρω τι χρειάζεται να κάνω».
Με θυμήθηκα να συμπληρώνω την αίτηση: τη λίστα με τις ερωυήσεις, τα αποτελέσματα των εξετάσεων αίματος που είχε ζητή-
σει, την επιβεβαίωση για τη μέθοδο αντισύλληψης που ακολουθούσα. Αντίστοιχα, πριν από την καθορισμένη σημερινή συνάντηση, είχα λάβει προς επιθεώρηση τα δικά του στοιχεία. Ήξερα την
ομάδα αίματός του, τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεών του, τα σκληρά όριά του, και τα πράγματα που του άρεσε
να κάνει με, και στις, σεξουαλικές παρτενέρ του.
Μείναμε στη σιωπή για κάμποσα ατελείωτα λεπτά.
«Δεν έχεις εκπαίδευση», είπε τελικά. «Αλλά είσαι πολύ καλή».
Σιωπή ξανά, καθώς ο Ναθάνιελ σηκωνόταν και πήγαινε να κοιτάξει έξω από το μεγάλο παράθυρο που βρισκόταν πίσω απ’ το
γραφείο του. Είχε σκοτεινιάσει πια εντελώς, και είδα την αντανάκλασή του στο τζάμι. Τα βλέμματά μας συναντήθηκαν, και χαμήλωσα το δικό μου.
«Θα έλεγα ότι μάλλον μου αρέσεις, Άμπιγκεϊλ Κινγκ. Αν και δε θυμάμαι να σου είπα να κοιτάξεις αλλού».
Ευχήθηκα να μην τα είχα θαλασσώσει εντελώς και ξανασήκωσα το βλέμμα.
«Ναι, νομίζω μία δοκιμή αυτό το Σαββατοκύριακο θα ήταν χρήσιμη». Γύρισε την πλάτη του στο παράθυρο και χαλάρωσε τη γραβάτα του. «Αν συμφωνείς, θα έρθεις στο εξοχικό μου την Παρασκευή, στις έξι ακριβώς. Θα στείλω αυτοκίνητο να σε πάρει.
Θα φάμε για βράδυ... κι ύστερα βλέπουμε».
Ακούμπησε τη γραβάτα του στον καναπέ που βρισκόταν στα δεξιά του και ξεκούμπωσε το πάνω κουμπί του πουκαμίσου του.
«Έχω συγκεκριμένες απαιτήσεις από τις υποτακτικές μου. Θα κοιμάσαι τουλάχιστον οχτώ ώρες από την Κυριακή έως και την Πέ-
μπτη το βράδυ. Η διατροφή σου θα είναι ισορροπημένη -θα παραλάβεις το πρόγραμμα της δίαιτάς σου μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Επίσης, θα τρέχεις ένα μίλι την ημέρα, τρεις φορές την εβδομάδα. Δύο φορές την εβδομάδα θα κάνεις ασκήσεις εν-
δυνάμωσης και αντοχής στο γυμναστήριό μου. Η συνδρομή σου θα τακτοποιηθεί άμεσα, και από αύριο θα είσαι μέλος. Αντιρρήσεις;»
Κι άλλη δοκιμασία. Δεν είπα τίποτα.
Ο Ναθάνιελ χαμογέλασε. «Μπορείς να μιλήσεις ελεύθερα».

Επιτέλους. Έγλειψα τα χείλη μου. «Δεν είμαι... ιδιαίτερα αθλητική, κύριε Γουέστ. Ούτε έχω καλές σχέσεις με το τρέξιμο».
«Θα πρέπει να μάθεις να μην αφήνεις τις αδυναμίες σου να σε κυβερνούν, Άμπιγκεϊλ». Πήγε στο γραφείο του και σημείωσε κάτι.
«Τρεις φορές την εβδομάδα θα παρακολουθείς επίσης μαθήματα γιόγκα. Υπάρχει σχετικό πρόγραμμα στο γυμναστήριο. Τίποτ’ άλλο;»
Κούνησα αρνητικά το κεφάλι.
«Πολύ καλά. Θα σε δω την Παρασκευή το βράδυ». Μου έτεινε κάτι χαρτιά. «Εδώ θα βρεις ό,τι πρέπει να ξέρεις».
Πήρα τα χαρτιά. Και περίμενα.
Χαμογέλασε ξανά. «Ελεύθερη».

-Αποφάσισα να μεταφράσω το πρώτο βιβλίο από την τριλογία της Tara Sue Me. Θα ακολουθήσουν και τα επόμενα δυο μετά το τέλος του πρώτου. Hope you like it🌺