ကေလးေလးႏွစ္ေယာက္ ေျပးလႊားၿပီးေဆာ့ေနၾကတယ္။ ပုပုေသးေသးေလးနဲ႔ေကာင္ေလး ေခ်ာ္လဲက်သြားတယ္။ အရပ္႐ွည္႐ွည္နဲ႔ေကာင္ေလးဟာ စိတ္ပူသြားၿပီး အျမန္ေျပးလာတယ္။
"ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ အဲ့တာမို႔ ျဖည္းျဖည္းေျပးပါဆိုတာကို နားမွမေထာင္ဘဲ'
'hyungကလည္း hyunမွမသိတာကို ဟင့္.. ေျခေထာက္က်ိက နာပါတယ္ဆိုမွ လာဆူေနတယ္ျဗဲ...😭😭😭'
'ဟာ..hyunေလး မငိုနဲ႔ေလ hyungကhyunေလးကို ဆူေနတာမဟုတ္ပါဘူး
တိတ္တိတ္ hyunေလးက လိမၼာပါတယ္ကြာေနာ္'
ဟု ပါးစပ္မွလည္းေျပာရင္း လက္မွလည္း မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ေပးကာ ေခ်ာ့ေနသည္။
'ခု ေျခေထာက္က နာေနေသးတယ္မလား လာ hyungေက်ာေပါ့တက္'
hyunေလးေ႐ွ႕ေက်ာေပးကာ ဒူးေထာက္ေပးလိုက္ေတာ့ ေက်ာေပၚကို တက္လာတယ္ ခႏၶာကိုယ္ေလး
(အားပါးပါး ေပါ့လိုက္တာကြာ ေနာက္ရက္ေတြက်ရင္ မုန္႔ေတြပိုေကြၽးမွျဖစ္ေတာ့မယ္)
ခဏၾကာေတာ့ အသံတိတ္သြားပါတယ္ ေအာက္ေမ့ေနတာ hyunေလးက အိပ္သြားတာကိုး
ငိုရလြန္းလို႔ ပင္ပန္းသြားၿပီထင္ပါ့
'ဟယ္..သား hyunကို ကုန္းပို႔လာတာလား ဘာျဖစ္လို႔လဲ'
'ေဆာ့ရင္းနဲ႔ ေခ်ာ္လဲသြားလို႔ ေျခေထာက္နာသြားတယ္ma..
ကြၽန္ေတာ္ တစ္ခါတည္း အခန္းတည္းကို ပို႔ၿပီး သိပ္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္'
သူေလသံေလးနဲ႔ေျပာလိုက္တယ္။
'ေအးေအး သား'
ကုတင္ေပၚခ်ေပးလိုက္ေတာ့ လႈပ္လာတယ္
'ကြၽတ္ကြၽတ္...အိပ္ အိပ္hyunေလး..'
လို႔ေခ်ာ့ေပးလိုက္ေတာ့ ျပန္ၿငိမ္သြားတယ္။
အိပ္ရာေပၚမွာ အျပစ္ကင္းစင္စြာအိပ္ေနတဲ့ hyunေလး မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ရန္ခုန္လာတယ္
(ဘာျဖစ္တာလဲ ဘာလို႔ဒီရင္ကခုန္လာရတာလဲ)
ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ္ hyunေလးနဖူးေလးကို ညင္သာစြာနမ္းလိုက္ၿပီး
'အိပ္မက္လွလွေလး မက္ပါေစhyunေလး'
ကြၽန္ေတာ္ အၾကာႀကီးficကို ဆက္မတင္ျဖစ္ေတာ့တဲ့အတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္။
အခုကစၿပီး ေက်ာင္းမဖြင့္ေသးခင္အထိ အခ်ိန္ရသေလာက္ တင္ေပးပါ့မယ္။
ဖတ္ေပးတဲ့readerေလးေတြအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္လ်က္😘😘😘
Unicode
ကလေးလေးနှစ်ယောက် ပြေးလွှားပြီးဆော့နေကြတယ်။ ပုပုသေးသေးလေးနဲ့ကောင်လေး ချော်လဲကျသွားတယ်။ အရပ်ရှည်ရှည်နဲ့ကောင်လေးဟာ စိတ်ပူသွားပြီး အမြန်ပြေးလာတယ်။
"ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ အဲ့တာမို့ ဖြည်းဖြည်းပြေးပါဆိုတာကို နားမှမထောင်ဘဲ'
'hyungကလည်း hyunမှမသိတာကို ဟင့်.. ခြေထောက်ကျိက နာပါတယ်ဆိုမှ လာဆူနေတယ်ဗြဲ...😭😭😭'
'ဟာ..hyunလေး မငိုနဲ့လေ hyungကhyunလေးကို ဆူနေတာမဟုတ်ပါဘူး
တိတ်တိတ် hyunလေးက လိမ္မာပါတယ်ကွာနော်'
ဟု ပါးစပ်မှလည်းပြောရင်း လက်မှလည်း မျက်ရည်တွေကိုသုတ်ပေးကာ ချော့နေသည်။
'ခု ခြေထောက်က နာနေသေးတယ်မလား လာ hyungကျောပေါ်တက်'
hyunလေးရှေ့ကျောပေးကာ ဒူးထောက်ပေးလိုက်တော့ ကျောပေါ်ကို တက်လာတယ် ခန္ဓာကိုယ်လေး
(အားပါးပါး ပေါ့လိုက်တာကွာ နောက်ရက်တွေကျရင် မုန့်တွေပိုကျွေးမှဖြစ်တော့မယ်)
ခဏကြာတော့ အသံတိတ်သွားပါတယ် အောက်မေ့နေတာ hyunလေးက အိပ်သွားတာကိုး
ငိုရလွန်းလို့ ပင်ပန်းသွားပြီထင်ပါ့
'ဟယ်..သား hyunကို ကုန်းပို့လာတာလား ဘာဖြစ်လို့လဲ'
'ဆော့ရင်းနဲ့ ချော်လဲသွားလို့ ခြေထောက်နာသွားတယ်ma..
ကျွန်တော် တစ်ခါတည်း အခန်းတည်းကို ပို့ပြီး သိပ်လိုက်တော့မယ်နော်'
သူလေသံလေးနဲ့ပြောလိုက်တယ်။
'အေးအေး သား'
ကုတင်ပေါ်ချပေးလိုက်တော့ လှုပ်လာတယ်
'ကျွတ်ကျွတ်...အိပ် အိပ်hyunလေး..'
လို့ချော့ပေးလိုက်တော့ ပြန်ငြိမ်သွားတယ်။
အိပ်ရာပေါ်မှာ အပြစ်ကင်းစင်စွာအိပ်နေတဲ့ hyunလေး မျက်နှာလေးကိုကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်းနဲ့ ကျွန်တော် ရန်ခုန်လာတယ်
(ဘာဖြစ်တာလဲ ဘာလို့ဒီရင်ကခုန်လာရတာလဲ)
ပြီးတော့ကျွန်တော် hyunလေးနဖူးလေးကို ညင်သာစွာနမ်းလိုက်ပြီး
'အိပ်မက်လှလှလေး မက်ပါစေhyunလေး'
ကျွန်တော် အကြာကြီးficကို ဆက်မတင်ဖြစ်တော့တဲ့အတွက်တောင်းပန်ပါတယ်။
အခုကစပြီး ကျောင်းမဖွင့်သေးခင်အထိ အချိန်ရသလောက် တင်ပေးပါ့မယ်။
ဖတ်ပေးတဲ့readerလေးတွေအားလုံးကို ကျေးဇူးတင်လျက်😘😘😘
#Makha Forever EXOL and Fujoshi
